Βρισκόμαστε μόλις μια ανάσα πριν να αποχαιρετήσουμε το 2019 και ήρθε η ώρα να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς και να θυμηθούμε τους γάμους του Hollywood που απασχόλησαν περισσότερο.
Η αλήθεια είναι πως το 2019 είχαμε αρκετούς γάμους της διεθνούς showbiz. Μερικοί εξ αυτών ήταν έκπληξη, κάποιοι ήταν ιδιωτικοί, ενώ άλλοι απασχόλησαν τα media αρκετά με το φωτογραφικό υλικό που δημοσιευόταν κυρίως από τα social media.
Πάμε λοιπόν να ανασκοπήσουμε για το 2019:
Jennifer Lawrence και Cooke Maroney
Μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου, ο art curator Cooke Maroney ήταν σχετικά άγνωστος – μέχρι που έβαλε ένα «γιγαντιαίο βράχο» στο δάχτυλο της Jennifer Lawrence. Τα νέα διαδόθηκαν σαν αστραπή, και ο γάμος πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο στο αρχοντικό Belcourt του Newport στο Ρόουντ Άιλαντ.
Η ηθοποιός φόρεσε νυφικό του οίκου Dior και ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν η Adele, η Amy Schumer, η Emma Stone, η Ashley Olsen, η Sienna Miller και η Kris Jenner.
Zoë Kravitz και Karl Glusman
Η Zoe Kravitz και ο Karl Glusman παντρεύτηκαν σε μια τελετή στο τετραώροφο αρχοντικό του πατέρα της, Lenny Kravitz, στο Παρίσι. Το ζευγάρι ξεκίνησε τη σχέση του το 2016 και η ηθοποιός της σειράς Big Little Lies επιβεβαίωσε τη σχέση τους το 2018 στο περιοδικό Rolling Stone.
Οι Reese Witherspoon, Laura Dern, Cara Delevingne και Shailene Woodley ήταν όλες παρόντες στο γάμο του ζευγαριού.
Justin Bieber και Hailey Baldwin
Ο Justin και η Hailey έγιναν επισήμως σύζυγοι στις 13 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Αν και το ζευγάρι κράτησε ιδιωτικό το γάμο, τελικά επιβεβαίωσε τα νέα μέσω Instagram.
Η θρησκευτική τελετή του ζευγαριού πραγματοποιήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου στη Νότια Καρολίνα. Οι Biebers επέλεξαν το Montage Palmetto Bluff, ένα πολυτελές παραθαλάσσιο θέρετρο 20.000 στρεμμάτων για την ιδιαίτερη μέρα τους. Αξιοσημείωτοι καλεσμένοι ήταν οι Kendall, Kris και Kylie Jenner, η Joan Smalls, και ο Jaden Smith.
Ellie Goulding και Caspar Jopling
Η Ellie Goulding και ο Caspar Jopling πήραν την παραδοσιακή διαδρομή, επιβεβαιώνοντας το δεσμό τους τον Αύγουστο του 2018, και ανακοινώνοντας το γάμου τους μέσω μιας διαφήμισης στο London Times.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 31 Αυγούστου στο York Minster Cathedral, με επισκέπτες τους Katy Perry, Orlando Bloom και Sienna Miller. Η Goulding επέλεξε νυφικό οίκου Chloé.
Sabrina Dhowre Elba και Idris Elba
Ο Idris Elba και η Sabrina Dhowre παντρεύτηκαν με τριήμερο γάμο στο Μαρακές τον Απρίλιο, αφού αρχικά γνωρίστηκαν το 2017 και άρχισαν τη σχέση τους τον Φεβρουάριο του 2018.
Το ζευγάρι, του οποίου ο γάμος εμφανίστηκε στο τεύχος Ιουλίου της Βρετανικής Vogue. “Η οικογένειά μου είναι από την ανατολική Αφρική και η Idris είναι από τη δυτική Αφρική, έτσι θεωρήσαμε ότι θα ήταν διασκεδαστικό να παντρευτούμε κάπου ενδιάμεσα”, δήλωσε η Dhowre στη Vogue. Η νύφη φορούσε νυφικό Vera Wang.
Sophie Turner και Joe Jonas
Αφού άρχισαν τη σχέση τους το 2017 και έκαναν την πολιτική τους τελετή στο Λας Βέγκας το Μάιο του 2019, η Sophie Turner και ο Joe Jonas ολοκλήρωσαν τα γαμήλια τους σχέδια τον Ιούνιο του 2019, με ιδιωτική τελετή στο Château de Torreau στα Sarrians της Γαλλίας.
Φυσικά, οι Prinyanka Chopra και Nick Jonas ήταν καλεσμένοι, όπως και η καλύτερη φίλη της ηθοποιού Maisie Williams. Η Turner, πρέσβειρα της Louis Vuitton, εμπιστεύτηκε τον Nicolas Ghesquière για το νυφικό της, το οποίο περιλάμβανε δαντελωτά μανίκια και διακοσμημένη φούστα.
Marc Jacobs και Charly Defrancesco
Ο Marc Jacobs έκανε πρόταση γάμου στον Charly Defrancesco σε ένα εστιατόριο fast food τον Απρίλιο του 2018. Ο extravagant αρραβώνας έφτιαξε τη διάθαση για τον μοδάτο γάμου τους στη Νέας Υόρκη, με τους γαμπρούς να ενώνονται με τα δεσμά του γάμου τον Απρίλιο του 2019 στο The Grill του Μανχάταν μπροστά σε δεκάδες διάσημα πρόσωπα.
Καλεσμένοι μεταξύ άλλων ήταν οι Kate Moss, Naomi Campbell, Gigi και Bella Hadid, Kaia Gerber, Chloë Sevigny και Emily Ratajkowski.
Lady Gabriella Windsor και Thomas Kingston
Η Lady Gabriella Marina Alexandra Ophelia Windsor, κόρη του πρίγκηπα και της πριγκίπισσας του Κεντ, παντρεύτηκε τον Thomas Kingston στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Windsor στις 18 Μαΐου. Το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε τον Αύγουστο του 2017 στο νησάκι Σαρκ.
Η Lady Gabriella Windsor επέλεξε ένα γαμήλιο φόρεμα της Luisa Beccaria ενώ αρκετά μέλη της βασιλικής οικογένειας παρακολούθησαν την τελετή και τους εορτασμούς, όπως η Βασίλισσα, ο Πρίγκηπας Φίλιππος, ο πρίγκηπας Harry, η Πριγκίπισσα Anna και η Πριγκίπισσα Beatris.
Ο σπουδαίος ερμηνευτής, Μιχάλης Χατζηγιάννης εγκαινιάζοντας τη συνεργασία του με την Heaven Music μας παρουσιάζει το νέο τραγούδι με τίτλο «Η καλύτερή μου φίλη».
Το νέο τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη αποτελεί το τραγούδι τίτλων της ταινίας του Θανάση Τσαλταμπάση «Τσάρλι».
Πρόκειται για ένα ποπ σουίνγκ τραγούδι σε μουσική Χρήστου Χατζηνάσιου, στίχους Νίκου Πονηράκου και ενορχήστρωση Χρήστου Χατζηνάσιου – Δημήτρη Σιάμπου που μας λέει για την «καλύτερή μου φίλη…».
Το νέο τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη, οπτικοποιήθηκε υπό την σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Μιχελόπουλου!
Το video clip είναι βασισμένο στην ταινία «Τσάρλι» του Θανάση Τσαλταμπάση, μια ταινία – ύμνος – στην ανθρωπιά και την τρυφερότητα.
Η Δέσποινα Βανδή θα φέρει στη σκηνή την ξεχωριστή ενέργεια της, σε μια εμφάνιση με τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και πολλές εκπλήξεις.
Το OPEN και ο Νίκος Κοκλώνης καλωσορίζουν το 2020 με ένα φαντασμαγορικό show την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στις 21.45.
Ένα ρεβεγιόν με πολλές εκπλήξεις και λαμπερούς καλεσμένους που θα υποδεχτούν μαζί μας το 2020, θα συμμετάσχουν σε διασκεδαστικές δοκιμασίες, θα χορέψουν και θα γίνουν μέρος μιας ξεχωριστής βραδιάς.
Στο πιο κεφάτο πρωτοχρονιάτικο πάρτι, θα υποδεχτούμε τη νέα χρονιά μαζί με την αγαπημένη Δέσποινα Βανδή που θα απογειώσει τη βραδιά με τις μεγάλες επιτυχίες της.
Η μοναδική ερμηνεύτρια θα φέρει στη σκηνή την ξεχωριστή της ενέργεια, σε μια εμφάνιση με τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και πολλές εκπλήξεις.
Το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν θα έχει το… «X Factor» καθώς με την αλλαγή της χρονιάς θα δούμε τον μεγάλο νικητή του μουσικού talent show, Γιάννη Γρόση, σε ένα ντουέτο – έκπληξη με τη Δέσποινα Βανδή, αλλά και τους Άνω – Κάτω να φέρνουν τα πάνω – κάτω στο stage.
O Γιώργος Θεοφάνους, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες της γενιάς του, θα συναντηθεί μουσικά με τη Δέσποινα Βανδή σε διαχρονικά τραγούδια του, που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην ελληνική μουσική σκηνή.
Καλεσμένοι του Νίκου Κοκλώνη στο OPEN New Year είναι αγαπημένοι Έλληνες από τον καλλιτεχνικό χώρο.
Ο Μανούσος Μανουσάκης και οι πρωταγωνιστές της σειράς «Το Κόκκινο Ποτάμι», Ιωάννης Παπαζήσης, Αναστασία Παντούση και Θοδωρής Φραντζέσκος, βγαίνουν από τους ρόλους που μας έχουν καθηλώσει και μοιράζονται σχέδια και ευχές για το 2020.
Η Κατερίνα Ζαρίφη και οι συμπρωταγωνιστές της στην παράσταση «Η Σκούπα» των Ρέππα – Παπαθανασίου, Μελέτης Ηλίας, Παρθένα Χοροζίδου, Νίκη Λάμη και Αντιγόνη Νάκα βάζουν τα δυνατά τους σε μία δοκιμασία γνώσεων με σκοπό να ενισχύσουν το σωματείο «ΠΝΟΗ».
Ο Νίκος Κοκλώνης μαζί με τη Βίκυ Κάβουρα παρουσιάζουν ένα τραγουδιστικό ντουέτο καλωσορίζοντας το 2020, η Josephine αναστατώνει τη σκηνή, δίνοντας beat στο πρωτοχρονιάτικο πάρτι και ο τραγουδιστής που ξεσηκώνει τη Θεσσαλονίκη με τις επιτυχίες του, ο Γρηγόρης Μαρκέλης, ανεβάζει τον ρυθμό.
Η Χριστίνα Βραχάλη, η Ανθή Βούλγαρη, η Ελένη Βουλγαράκη, η Χρύσλα Γεωργακοπούλου, ο Γρηγόρης Γκουντάρας, ο Νίκος Γεωργιάδης, ο Γιώργος Δάσκαλος, ο Γιάννης Δρυμωνάκος, η Ιωάννα Μπέλα, η Μέγκι Ντρίο, ο Νίκος Παπαδάκης, ο Παύλος Σταματόπουλος και ο Τρύφωνας Σαμαράς είναι καλεσμένοι στο θεαματικό ρεβεγιόν και όλοι μαζί υποδεχόμαστε πανηγυρικά τη νέα χρονιά.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο OPEN με τον Νίκο Κοκλώνη και αγαπημένους καλεσμένους για να υποδεχθούμε μαζί το 2020 στο πιο ξεχωριστό ρεβεγιόν.
«Ταπεινότητα δεν σημαίνει να έχεις μικρή ιδέα για τον εαυτό σου, αλλά να ασχολείσαι με τον εαυτό σου λιγότερο» – Σιντ Μπανκς
Υπό αυτή την έννοια, η ταπεινότητα ισοδυναμεί με την ανθρώπινη κατάσταση. Δεν έχει καμία σχέση με την υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά με την αναγνώριση του γεγονότος ότι είμαστε ένα από τα έξι δισεκατομμύρια κύματα στον ωκεανό της ζωής και ότι κανείς μας δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικός από τους άλλους.
Χωρίς να χρειάζεται να κάνω οτιδήποτε γι΄αυτό, ο ήλιος ανατέλλει το πρωί και το βράδυ βγαίνουν τα άστρα. Προτού ακόμα σηκωθώ από το κρεβάτι, η Γη έχει εκτελέσει το ένα τρίτο της περιστροφής της γύρω από τον άξονά της και έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούν για να γίνουν πιο ευτυχισμένοι και να μετριάσουν τον πόνο τους.
Και αφού δεν είμαι εγώ υπεύθυνος, μπορώ να χαλαρώσω και να απολαύσω τη ζωή. Δεν δειλιάζω συνειδητοποιώντας ότι είμαι αδύναμος – ή ακόμα και απόλυτα ανίσχυρος – μπροστά στις δυνάμεις που είναι πολύ ανώτερες από τις δικές μου, αλλά, αντίθετα, νιώθω ελεύθερος.
Ελεύθερος να απολαμβάνω τη ζωή όταν τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με τις επιθυμίες μου, αλλά και να επιδεικνύω στωικότητα και αξιοπρέπεια όταν καλούμαι να διαχειριστώ δυσκολίες. Ελεύθερος να αγαπώ και να βοηθώ τους ανθρώπους όταν συμπεριφέρονται όπως θα ήθελα, αλλά και να εξακολουθώ να τους αγαπώ και να τους βοηθώ όταν η συμπεριφορά τους δεν είναι η επιθυμητή.
Ελεύθερος να δημιουργήσω τη ζωή των ονείρων μου όταν τα πράγματα φαίνονται εύκολα, αλλά και ελεύθερος να συνεχίσω να κινούμαι προς αυτή την κατεύθυνση ή να παραιτηθώ και να χαράξω νέα πορεία όταν τα πράγματα φαίνονται δύσκολα.
Τελικά, αυτό μου φαίνεται ότι είναι στον πυρήνα κάθε επιθυμίας μας: η ελευθερία να απολαμβάνουμε τη ζωή μας και να συνεισφέρουμε στο Όλον, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα, με όποιο τρόπο μπορούμε και για όσο καιρό βρισκόμαστε εδώ.
Το πώς θα καταλήξουν τα πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Ποτέ δεν ήταν στο χέρι μας. Αν όμως βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας και παίξουμε τον ρόλο μας, είναι απίστευτο πόσο μακριά μπορούμε να πάμε.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Michael Neill «Η Επανάσταση αρχίζει μέσα μας» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Βρείτε το εδώ
Η ερμηνεύτρια για την 13χρονη συνεργασία της με τον πηγαίο δημιουργό.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου, με νέο τραγούδι στη φαρέτρα της, παραχώρησε συνέντευξη στη Φανή Πλατσατούρα και το περιοδικό People που κυκλοφορεί με το Έθνος της Κυριακής.
Εκεί η ξεχωριστή ερμηνεύτρια στάθηκε και στην πολύχρονη σχέση της με τον καλλιτέχνη και άνθρωπο Θάνο Μικρούτσικο.
Σας μεταφέρουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Φέτος κλείνουμε 13 χρόνια συνεργασίας. Χαίρομαι που το όνομά μου έχει συνδεθεί με αυτόν τον άνθρωπο και το έργο του. Είναι τεράστια τιμή για μένα. Ανέκαθεν ήταν τέτοια η πίστη μου ότι ταιριάζω στη μουσική του που έλεγα “Δεν μπορεί, αν με ακούσει θα το καταλάβει”. Τελικά, εκείνο το καλοκαίρι μάζεψα ό,τι θάρρος είχα και ύστερα από τη διαμεσολάβηση του κοινού μας φίλου Γιάννη Κούτρα τον κάλεσα στο τηλέφωνο και του ζήτησα να γνωριστούμε. Στην αρχή προσπάθησε να με αποφύγει και μου είπε “Στείλε μου κάτι”. Επέμενα να με ακούσει από κοντά. Μου έδωσε περιθώριο δύο εβδομάδων και η αλήθεια είναι πως με άγχωσε τρομερά, γιατί πριν κλείσει το τηλέφωνο μου είπε “Θέλω να μου ετοιμάσεις τέσσερα τραγούδια με το σκεπτικό ότι με αυτά θα σε διάλεγα ανάμεσα σε 200 άλλους”. Φυσικά, διάλεξα τέσσερα δικά του αλλά όταν βρεθήκαμε στο στούντιο ακούω τo εξής: “Αν σου έλεγα να μην πεις τίποτα από αυτά που έχεις ετοιμάσει, τι θα έλεγες;”».
Τελικά, ποιο τραγούδι είπες εκείνο το απόγευμα;
Εκείνη την ώρα μου ήρθε αυθόρμητα το «Αυτή η νύχτα μένει». Κάθισε στο πιάνο, με άφησε να τραγουδήσω το μισό και ύστερα με σταμάτησε, έπιασε την πίπα του και με αυστηρός ύφος είπε: «Εντάξει, κορίτσι μου, θα συνεργαστούμε».
Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Πάγωσα ολόκληρη. Νομίζω δεν είχα συνειδητοποιήσει εκείνη την ώρα ακριβώς τι σήμαινε όλο αυτό για μένα. Έφυγα από το σπίτι του και στον δρόμο δεν μπορούσα να περπατήσω, μου είχαν κοπεί τα πόδια. Σκεφτόμουν «Τώρα άκουσα καλά ή το φαντάστηκα;». Ύστερα φοβόμουν μην αλλάξει γνώμη. Ευτυχώς, πήγαν όλα καλά! Νομίζω ότι αυτό που μας ενώνει περισσότερο μέσα στα χρόνια είναι η κοινή αισθητική, με κάποιον τρόπο «κουμπώνω» σε αυτό που έχει στο μυαλό του. Σίγουρα, υπάρχει χημεία σε αυτή τη συνεργασία.
Είναι καλά στην υγεία του;
Όχι, δεν είναι. Τον καρκίνο δεν τον νικάς εύκολα, στο μόνο που ελπίζεις είναι σε μια σταθερή κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε φορά περιμένεις τις επόμενες εξετάσεις… Το παλεύει όμως, δεν το βάζει κάτω ψυχολογικά. Έχει αυτή τη δύναμη ως άνθρωπος, από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες που έχω γνωρίσει. Ανέκαθεν τον θαύμαζα πολύ. Μετά την περιπέτεια αυτή, ακόμη περισσότερο. Βέβαια, η ψυχούλα του ξέρει τι περνά. Σε εμάς λέει «Τον έχω ήδη νικήσει. Δεν με νοιάζει τι κάνει στο σώμα μου, εγώ δεν τον φοβάμαι».
Tο music.net.cy σας δίνει την ευκαιρία να δείτε πρώτοι και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την πρεμιέρα της ελληνικής ταινίας Ευτυχία την Τρίτη 7/1/2020 και ώρα 19:45 το βράδυ στον κινηματογράφο K Cineplex, Εγκωμη, Λευκωσία.
ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΗΡΩΣΗ
Το soundtrack της ταινίας «Ευτυχία» θα κυκλοφορήσει ψηφιακά από τη MINOS-EMI, a Universal Music Company.
Η Tanweer Productions και ο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής παρουσιάζουν την “Ευτυχία”, τη μεγαλύτερη ελληνική παραγωγή του 2019.
Βασισμένη στον ταραχώδη βίο και το σπουδαίο έργο που κληρονόμησε η ελληνική μουσική από τη μεγαλειώδη πένα της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, η ταινία, σε σενάριο της Κατερίνας Μπέη, αντλεί έμπνευση από τα πάθη και τις αδυναμίες αυτής της πληθωρικής, αντισυμβατικής και πρωτοπόρου γυναίκας, που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στο λαϊκό τραγούδι. Η μοναδική της προσωπικότητα αποτυπώθηκε στους στίχους της που μεταμορφώθηκαν σε μερικές από τις μεγαλύτερες και διαχρονικότερες επιτυχίες, όπως τα «Περασμένες μου αγάπες», «Όνειρο απατηλό», «Είμαι αητός χωρίς φτερά», «Ηλιοβασιλέματα», «Η φαντασία», «Είσαι η ζωή μου», «Μαντουμπάλα», «Στ΄ Αποστόλη το κουτούκι», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά», «Δύο πόρτες έχει η ζωή» («Το τελευταίο βράδυ μου»), «Ρίχτε στο γυαλί φαρμάκι».
Ο σκηνοθέτης συναντά την ασυμβίβαστη Ευτυχία στο πρόσωπο της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και της Κάτιας Γκουλιώνη, που υποδύονται τη στιχουργό σε δύο διαφορετικές ηλικίες.
Στο πλάι αυτής της καθαρόαιμης καλλιτέχνιδας στέκονταν οι πιο κοντινοί της άνθρωποι χάρη στους οποίους κατόρθωνε να ισορροπεί το δημιουργικό της δαιμόνιο με την αιρετική -για την εποχή- προσωπικότητα και ζωή της. Τους ρόλους αυτούς αναλαμβάνουν οι Ντίνα Μιχαηλίδου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Θάνος Τοκάκης, Παύλος Ορκόπουλος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Λίλα Μπακλέση, Ευγενία Σαμαρά και Γιάννης Δρακόπουλος. Γνωστές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής ζωντανεύουν μέσα από ένα επιτελείο γνωστών ηθοποιών, όπως οι Ανδρέας Κωνσταντίνου, Αντώνης Λουδάρος, Κρατερός Κατσούλης, η Ματθίλδη Μαγγίρα, Χρύσα Ρώπα, Χάρης Μαυρουδής, Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Διδασκάλου και ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς.
Σύνοψη
Ένα κορίτσι, μικροπαντρεμένο, ταξιδεύει από το Αϊδίνι στην Ελλάδα με τη μητέρα και τις δύο της κόρες. Στο πλοίο του ξενιτεμού παίρνει απόφαση να μην αφήσει τη ζωή να την προσπεράσει, αλλά να τη ζήσει, όπως θέλει. Και τη ζει! Γράφει ακατάπαυστα σε ό,τι πιάνει το μελάνι, από χαρτοπετσέτες και κουτιά από τσιγάρα μέχρι υπόλοιπα λογαριασμών. Καπνίζει, ερωτεύεται με πάθος, χαρτοπαίζει με θράσος σε πολυτελή σαλόνια, αλλά και σε παράνομα υπόγεια. Μία δασκάλα που γίνεται ηθοποιός στα μπουλούκια και στο θέατρο, μία ποιήτρια που γίνεται η μεγαλύτερη Ελληνίδα στιχουργός του λαϊκού τραγουδιού. Συνεργάζεται με όλες τις διάσημες μουσικές προσωπικότητες της χώρας, από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Καλδάρα, ως τον Μανώλη Χιώτη, τον Αντώνη Ρεπάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι, υψώνοντας θαρραλέα ανάστημα, σε έναν σκληρό και τυπικά ανδροκρατούμενο κόσμο.
Πώς αποτυπώνεται η Ευτυχία;
«Κανένα επίθετο δεν χαρακτηρίζει πραγματικά την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» λέει ο Άγγελος Φραντζής που ανέλαβε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τον βίο και την πολιτεία της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και μαζί να συνθέσει ένα μωσαϊκό που ξεκινάει από την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού το 1922 για να διατρέξει πέντε δεκαετίες στην Ελλάδα και να καταλήξει στο 1972.
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας σε μία αστική οικογένεια, παντρεύτηκε έναν πολύ μεγαλύτερο της άντρα, έκανε δύο παιδιά και βρέθηκε ξενιτεμένη στην Αθήνα μετά τον ξεριζωμό του 1922. Όταν αποφάσισε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να παραμείνει με έναν άντρα που δεν αγαπούσε, αποφάσισε να κάνει ένα εντελώς αναπάντεχο καινούριο ξεκίνημα. «Καταρχήν στο θέατρο, όπου περνάει πολλά χρόνια παίζοντας στην αρχή σε μπουλούκια στην επαρχία και αργότερα στην Αθήνα με τη Μαρίκα Κοτοπούλη».
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, λέει για τη συναρπαστική τροπή που πήρε η ζωή της Ευτυχίας εκείνη την περίοδο: «Παρακολουθούμε την πορεία της. Πώς μια γυναίκα πάρα πολύ ελεύθερη και πολύ μπροστά για την εποχή της καταρχάς τολμάει και βγαίνει στο θέατρο σε περιοδείες, γνωρίζει έναν άντρα ηθοποιό και έχουν κάποια ερωτική σχέση». Αυτή η απόφαση να ακολουθήσει το όνειρο της, την ωθεί να χωρίσει τον σύζυγο της, αφήνοντας πίσω της μια μεγαλοαστική ζωή για να παίξει στα μπουλούκια. Δεν διστάζει, μάλιστα, να συνάψει ερωτική σχέση με τον ηθοποιό του θεάτρου Νίκο Αλεξίου, που ήταν και μέντορας της στα πρώτα της βήματα.
«Στη συνέχεια φεύγει από το θέατρο, ερωτεύεται τον Γιώργο Παπαγιανόπουλο, του οποίου παίρνει το επίθετο. Ξαναπαντρεύεται και αρχίζει να γράφει στίχους για τραγούδια, ενώ πάντα έγραφε ποιήματα. Ήταν ποιήτρια πολύ σπουδαγμένη, μορφωμένη, πάρα πολύ μπροστά από την εποχή της, ένα πολύ ελεύθερο πνεύμα» επισημαίνει ο σκηνοθέτης της ταινίας Άγγελος Φραντζής.
«Όταν γνωρίζει τον δεύτερο σύζυγο της, που ήταν και ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, βλέπουμε πώς αναπτύσσεται παράλληλα η ανάγκη της να γράφει στίχους, πώς έρχεται σε επαφή με τον χώρο του τραγουδιού με τον Βασίλη Τσιτσάνη και τους άλλους μεγάλους, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Μανώλη Χιώτη με τον Μάνο Χατζιδάκι» λέει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Με δεδομένο ότι η ταινία εμπνέεται από πραγματικά γεγονότα, αλλά δεν παύει να είναι μυθοπλασία, ο Άγγελος Φραντζής φρόντισε εξ αρχής να μην εξιστορήσει απλώς την πορεία αυτής της καταπληκτικής γυναίκας, αλλά να αποδώσει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα. «Για εμάς ο πυρήνας της ταινίας ήταν η ορμή αυτής της ζωής, της τόσο πολύπλοκης, σύνθετης, παράδοξης και γεμάτης αντιφάσεις. Αυτό προσπαθούσαμε να αποδώσουμε σε όλα τα κομμάτια της ταινίας. Είτε αφορά το κομμάτι της κάμερας, όπου έχουμε μια κινητική κάμερα, όπου η κίνηση εκφράζει αυτή την ορμή, είτε σε όλα τα υπόλοιπα πεδία, όπως τη σκηνογραφία και τα κοστούμια» εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Για να βουτήξει κανείς σε μία εποχή και ένα ιστορικό πρόσωπο τόσο μεγάλο και να φωτίσει ένα πρόσωπο ιστορικό και μυθικό, όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, χρειάζεται πολλή έρευνα. «Το πρώτο κομμάτι της δουλειάς είναι το να διαβάσουμε πολύ, να δούμε εικόνες, φωτογραφίες για την περίοδο, την εποχή και το ίδιο το πρόσωπο. Επίσης, μιλήσαμε με ανθρώπους που έχουν γνωρίσει την Ευτυχία, με ανθρώπους που έζησαν δίπλα της. Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε αυτό το ιστορικό πρόσωπο, όχι για να είμαστε εγκυκλοπαιδικά ακριβείς, γιατί δεν είναι τόσο αυτός ο στόχος, όσο για να καταλάβουμε τον χαρακτήρα της. Είναι μια ταινία που εμπνέεται από τη ζωή της και τα πραγματικά γεγονότα, αλλά δεν παύει να είναι μια μυθοπλασία. Είναι ο δικός μας τρόπος να δούμε την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» επισημαίνει ο σκηνοθέτης.
«Βασιστήκαμε σε μαρτυρίες, στο βιβλίο της εγγονής της Ρέας Μανέλη, σε συνεντεύξεις, σε αφιερώματα, σε μαρτυρίες του Αλέξη Πολυζωγόπουλου, του εγγονού της» αναφέρει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Δύο ηθοποιοί, μία Ευτυχία
Στην ταινία αποφασίστηκε εξ αρχής να εμφανίζονται δύο διαφορετικές ηθοποιοί στον ίδιο ρόλο. Μια απόφαση που είχε ρίσκα και πολύ ενδιαφέρον. «Γιατί βεβαίως μπορεί κάποιος θεατής να χάσει την ταύτιση περνώντας από τον ένα χαρακτήρα στον άλλον. Παρ’ όλα αυτά εμείς επιλέξαμε να έχουμε δύο διαφορετικές ηθοποιούς για να φωτίσει η καθεμιά διαφορετικά τις πλευρές που αντιστοιχούν στην εποχή που ερμηνεύει. Άλλωστε, θα ήταν δύσκολο και ψεύτικο μια ηθοποιός να ξεκινάει από μία πολύ νεαρή ηλικία και να φτάσει σε μία πολύ μεγάλη ηλικία. Κάναμε πολλή δουλειά με τις δύο ηθοποιούς για να βρεθεί ο κοινός τόπος, η ουσία του χαρακτήρα και πώς φωτίζεται από τις διαφορετικές ηλικίες. Κάναμε αρκετούς μήνες πρόβα για να βρούμε τον ίδιο τρόπο και στις δύο, πολλούς αυτοσχεδιασμούς, πολλά κομμάτια εκτός ταινίας για να βρούμε πού βρίσκεται αυτός ο χαρακτήρας. Η μία ηθοποιός έπαιρνε τον ρόλο της άλλης ή έπαιρνε την ηλικία της άλλης ούτως ώστε να βρούμε τα κοινά σημεία» εξηγεί ο Άγγελος Φραντζής για τη διαδικασία.
«Κάναμε πολλή προετοιμασία με τον Άγγελο Φραντζή και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, με την οποία δουλέψαμε μαζί για να έχουμε έναν κοινό άξονα στον χαρακτήρα με πάρα πολλούς αυτοσχεδιασμούς. Δουλέψαμε κάπως πιο ελεύθερα πριν να μπούμε στο σενάριο» συμπληρώνει η Κάτια Γκουλιώνη. «Αντιμετωπίσαμε πέντε δεκαετίες με διαφορετικούς χώρους, σπίτια, ντεκόρ, ρούχα, φωτογραφία. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα. Πέρα από το μακιγιάζ, ψάξαμε να βρούμε τι κάνει ένα σώμα και τι βαραίνει έναν ανθρώπινο νου και οργανισμό».
«Κάναμε αυτοσχεδιασμούς αναφερόμενες και σε παλιότερες εποχές, σε βιώματα και εμπειρίες της, πώς αυτά εγγράφηκαν στον ψυχισμό της, πράγματα σκοτεινά για το οποία δεν ήθελε να μιλάει, όπως μια περίοδο αιχμαλωσίας που είχε βιώσει την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής. Αργότερα κάναμε αυτοσχεδιασμούς με τα κοντινά της πρόσωπα, όπως με τον Παπαγιανόπουλο, ξεκίναγε η μία και μετά με σήμα του Άγγελου έμπαινε η άλλη σαν να ήμασταν το ίδιο πρόσωπο, για να αποκτήσουμε κοινούς εκφραστικούς κώδικες. Συζητήσαμε πολύ οι τρεις μας για τον εσωτερικό της κόσμο και πώς εκφραζόταν εξωτερικά για να έχουμε μια κοινή γλώσσα, στις χειρονομίες, στην εκφραστικότητα των χεριών, πώς σβήνει το τσιγάρο πώς το κρατάει. Το μολύβι, η εμμονή της με το χαρτί, οι σχέσεις της με τους άλλους, με τις κόρες της, με τον Λουκά που είναι ο κοντινός της άνθρωπος» θυμάται η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
«Εκτιμώ ιδιαίτερα και τον Άγγελο Φραντζή και όλους του συντελεστές , όπως και αυτό το σπουδαίο θέμα, την καταπληκτική αυτή γυναίκα. Είναι μεγάλη τιμή να την υποδυθώ. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. ΟΙ στίχοι της συγκρίνονται με τα ποιήματα των μεγάλων ποιητών» καταλήγει η Καραμπέτη.
Οι χαρακτήρες
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου- Καρυοφυλλιά Καραμπέτη («Ο Εργένης», «Ελεύθερη Κατάδυση», τηλεοπτικές σειρές «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», «Ο Κίτρινος Φάκελος») και Κάτια Γκουλιώνη (βραβείο γυναικείας ερμηνείας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία «Πολυξένη», «Ακίνητο Ποτάμι», «Σύμπτωμα»)
Μία πληθωρική, εκρηκτική, μεγαλειώδης, αντιφατική ηρωίδα.
Ήταν πνεύμα ανεξάρτητο αλλά υπήρξε μία τρυφερή μητέρα, μία παθιασμένη προσωπικότητα, σταθερά ερωτευμένη με τον δεύτερο σύζυγο της, αλλά και χειραφετημένη γυναίκα ταυτόχρονα. Ήταν μια καθαρόαιμη καλλιτέχνιδα που έγραφε πυρετωδώς, όμως ξεπούλαγε το έργο της όπως όπως. Πέρασε από συναισθηματικές θύελλες, αλλά αγαπούσε με πάθος τη ζωή. Μετουσίωνε τις τραγικές εμπειρίες της σε σπουδαίους στίχους -που έγραψαν στο συλλογικό ασυνείδητο των Ελλήνων- και κατάφερνε να συνεχίζει χάρη στο καυστικό της χιούμορ και το θερμό της ταπεραμέντο. Ήταν έμπρακτα δοτική σε όποιον το είχε ανάγκη και μια αμετανόητη χαρτοπαίχτρα, που σκαρφιζόταν απίθανες ιστορίες για να τροφοδοτεί το πάθος της. Αλτρουίστρια και -καμιά φορά- εγωίστρια.
«Ήταν ένα πλάσμα πολυδιάστατο και αντιφατικό. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας, δεν είναι μία αγιογραφία, αλλά μια ταινία που προσπαθεί να αναδείξει όλες αυτές τις διαφορετικές πλευρές της. Ήταν ένα πνεύμα ασυμβίβαστο, μια γυναίκα πολύ ελεύθερη, μπροστά από την εποχή της, μια γυναίκα που βούτηξε στα πάθη της, που τα αποδέχτηκε, που δεν τα φοβήθηκε, και μας δίδαξε, μέσα από τους στίχους της και την ίδια της τη ζωή, ότι πρέπει να αποδεχόμαστε τη ζωή με όλες τις της αντιφάσεις» εξηγεί ο δημιουργός.
«Είχε απίστευτο χιούμορ, είχε ευθυβολία στην ατάκα της. Είχε μια έξυπνη απάντηση για να σατιρίσει ακόμα και τις δύσκολες στιγμές» εξηγεί η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. «Ήταν ένας άνθρωπος τόσο δοτικός που μπορεί να μην είχε χρήματα, αλλά αν έβλεπε ότι κάποιος άλλος είχε περισσότερη ανάγκη από εκείνη, έβγαζε από το υστέρημα της και τον βοηθούσε»
«Ήτανε μεγαλύτερη από τη ζωή η Ευτυχία, έτσι τη φαντάζομαι, δεν της έφτανε τίποτα, ήθελε παραπάνω, κι ας ήταν το μέγιστο αυτό που υπήρχε εκείνη τη στιγμή» λέει χαρακτηριστικά η Κάτια Γκουλιώνη. «Είναι μια γυναίκα η οποία αρνήθηκε να μπει σε πατριαρχικούς ρόλους, αρνήθηκε να υπηρετήσει την κοινωνική επιταγή και οτιδήποτε της ζητήθηκε, βάζοντας το χιούμορ πάντα μπροστά. Η Ευτυχία ζήτησε το ‘32 περίπου διαζύγιο, σε μία εποχή που η γυναίκα θεωρούνταν ότι είναι προς χρήση οικιακή ή συζυγική, τίποτα άλλο. Δεν είναι ότι δεν ένιωθε τις συνέπειες, αλλά αντιμετώπιζε σαν πείραμα τη ζωή».
Σε μία εποχή που οι γυναίκες ήταν προορισμένες αποκλειστικά για τους ρόλους της συζύγου και της μητέρας, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, που είχε το πτυχίο της δασκάλας, αυτοπροσδιορίστηκε ως ηθοποιός, έπαιξε σε μπουλούκια και σε σκηνές, πήρε διαζύγιο, ερωτεύτηκε με πάθος, ξαναπαντρεύτηκε και παράλληλα κέρδισε το σεβασμό των μεγαλύτερων συνθετών της εποχής της, που ήταν, φυσικά, όλοι άντρες.
«Προσπαθούσαμε να εντρυφήσουμε στον χαρακτήρα της Ευτυχίας, αλλά και στην εποχή. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε το περιβάλλον της και πώς αυτή η γυναίκα είχε αυτή την ελευθερία να πηγαίνει κόντρα στην εποχή της. Πώς ήταν σε έναν κόσμο αυστηρά ανδροκρατούμενο κι υπήρχε εκεί με πολύ μεγάλη άνεση. Τη σεβόντουσαν όλοι» λέει η Καραμπέτη. «Τη διακατείχε μεγάλο πάθος για τα χαρτιά και για να το συντηρήσει πούλαγε τους στίχους της πολύ φτηνά. Δεν σκεφτόταν το μέλλον ή τα πνευματικά της δικαιώματα και τις εισπράξεις που μπορεί να της εξασφάλιζαν ένα καλύτερο μέλλον. Σκαρφιζόταν συνέχεια τρόπους για να αποκτά άμεσα ρευστό».
«Η Ευτυχία πρώτα ζούσε και μετά έγραφε, το ξέρουμε από μαρτυρίες. Ό,τι ζούσε αυτό έγραφε. Γιατί έκανε κακό στον εαυτό της με την χαρτοπαιξία; Αν δεν ζούσε έτσι, δεν θα έγραφε. Πρώτα ζούσε, αυτό μετουσιωνόταν και έγραφε. Δεν έγραφε ακαδημαϊκά. Ξεκίνησε δασκάλα, έγινε ηθοποιός, έφυγε με τα μπουλούκια, έγραφε από πάντα από πολύ μικρή με έναν τρόπο σαν ανάγκη στιγμιαία, με πυρετό, αυτό που θα βρεις πάση θυσία κάτι για να το σημειώσεις. Είχε ένα πυρετό σε αυτό που έκανε» επισημαίνει η Γκουλιώνη.
«Είναι ένας χείμαρρος, μία μητριαρχική φιγούρα, που σε μία ανδροκρατούμενη εποχή εισβάλλει σε μία περιοχή απαγορευτική για τις γυναίκες, με μία φιλοσοφία, με μία σκέψη, με μία φόρα και τα ανακατεύει όλα. Κάτι πολύ όμορφο» λέει ο Θάνος Τοκάκης, που υποδύεται τον επιστήθιο φίλο της Λουκά, έναν ομοφυλόφιλο άντρα, που βρήκε καταφύγιο στην ανοιχτόκαρδη Ευτυχία και έμεινε κοντά της μέχρι το τέλος της ζωής της.
«Τα χαρτιά ήταν το μοναδικό που τη συγκέντρωνε, αλλά και το γράψιμο της δεν είναι τυχαίο. Και το γράψιμο και τα χαρτιά είναι δύο πράγματα που έχουν τα χέρια. Αυτή η φόρα, το χιούμορ, η ορμή, η ελευθερία που είχε. Έζησε πάρα πολύ δύσκολα πράγματα, σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία» παρατηρεί η Γκουλιώνη.
Κόνα Μαριόγκα – Ντίνα Μιχαηλίδου («Πολίτικη Κουζίνα», τηλεοπτικές σειρές «Το Νησί» «Η Λέξη που δε Λες»)
Η τρυφερή μητέρα της Ευτυχίας, προσωποποίηση της προκοπής. Μία σοφή, στωική γυναίκα. Η Ευτυχία ήταν η μοναχοκόρη της, το μοναχοπαίδι της, το κέντρο του κόσμου της, που της χάρισε δύο εγγονές. Η άλλοτε αριστοκράτισσα Κόνα Μαριόγκα ξεριζώθηκε από το πλούσιο σπιτικό της στο Αϊδίνι και κατέληξε πάμπτωχη στην Αθήνα και στο έλεος των διαθέσεων της επαναστάτριας κόρης της. Τη στήριξε στα πάντα -τον δεύτερο σύζυγο της Ευτυχίας, τον Γιώργο τον έβαλε στην καρδιά της- και ανέλαβε το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών της, όσο η Ευτυχία έλειπε σε περιοδείες. Έφυγε ήσυχα, μήνα Μάρτη.
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (δεύτερος σύζυγος της Ευτυχίας) – Πυγμαλίων Δαδακαρίδης («Έτερος Εγώ», τηλεοπτική σειρά «Πενήντα-Πενήντα»)
Ο δεύτερος σύζυγος της Ευτυχίας, ο μεγάλος της έρωτας, ο άντρας που αγάπησε με πάθος, που ζήλευε στα κρυφά, που την ενέπνευσε να εκφραστεί μέσα από τους στίχους. Ένας αστυφύλακας, ένας μανιώδης βιβλιοφάγος, λάτρης της λογοτεχνίας και της ποίησης, ένας ιδιαίτερα καλλιεργημένος άντρας. Οι γονείς του τον εγκατέλειψαν για να πάνε Αμερική, κάτι που διαμόρφωσε αμετάκλητα τον χαρακτήρα του. «Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ήταν ένας αστυφύλακας που είχε τη χαρά και την ευλογία να διαβάζει. Ήταν ο δικός του τρόπος να βρίσκει τον εαυτό του, την ηρεμία του και να καλλιεργεί τη δική του γνώση και παιδεία. Οπότε είχε μια διαφορετική παιδεία από άλλους ανθρώπους. Αυτό ίσως τον έκανε να μαγευτεί από την ποιητική πλευρά της Ευτυχίας» λέει ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης που υποδύεται τον χαρακτήρα.
Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος ήταν πέντε χρόνια μικρότερος από την Ευτυχία, την αγάπησε άνευ όρων και η οικογένεια της, η μητέρα της και τα παιδιά της, έγιναν δικά του. Έμεινε μαζί τους μέχρι το τέλος της ζωής του, τον Μάρτιο του 1956.
«Με κέντρισε στον χαρακτήρα και σε όλο το σενάριο η ιστορία αυτής της γυναίκας. Από πού ξεκίνησε και πού έφτασε, το χάρισμα που είχε της γραφής και της σκέψης και αυτό το σπάνιο είδος αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που τους ενώνουν όλα και από την άλλη έχουν σχεδόν μια παράλληλη πορεία με όλες τις συγκρούσεις που μπορεί να έχουν άνθρωποι σε μία σχέση χρόνων, αλλά με βαθιά αγάπη και πίστη ο ένας στον άλλον» λέει ο ηθοποιός.
Ο χαρακτήρας ανήκει σε μια περασμένη εποχή, έχει μία συμπεριφορά και μία παιδεία που ούτως ή άλλως δεν ήταν συνηθισμένη στους άντρες της εποχής εκείνης. «Μιλάμε για άλλη εποχή, σαν ηθοποιός έπρεπε να σκεφτώ τον τρόπο συμπεριφοράς, είτε λεκτικά είτε κινησιολογικά. Είχε παλιά ευγένεια και όχι τη βιασύνη που έχουμε σήμερα» εξηγεί ο Δαδακαρίδης, που διάβασε το βιβλίο για την Ευτυχία, έψαξε αρχειακό υλικό και συνάντησε τον εγγονό της Παπαγιαννοπούλου, Αλεξάκη Πολυζωγόπουλο, για να συλλέξει πληροφορίες για τον χαρακτήρα.
Λουκάς– ο τιμημένος με βραβείο Χορν Θάνος Τοκάκης («Νήσος», τηλεοπτικές σειρές «Στο Παρά Πέντε», «Ντόλτσε Βίτα»)
Ο επιστήθιος φίλος της Ευτυχίας, ο εξομολόγος της, μία σταθερή παρουσία στη ζωή της μέχρι το τέλος. Τον χαρακτήριζε το πηγαίο χιούμορ και ήταν άξιος συνομιλητής της εξίσου αιχμηρής Ευτυχίας. «Ο Λουκάς είναι ένας φίλος της Ευτυχίας, που τον μαζεύει όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία, γιατί είναι ομοφυλόφιλος, κατατρεγμένος την εποχή εκείνη. Τον μαζεύει στο σπίτι, γίνονται φίλοι, γίνονται οικογένεια και μένει μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής της» εξηγεί ο Θάνος Τοκάκης. «Με κέρδισε η εποχή ολόκληρη, πλάσαμε έναν χαρακτήρα σε μία περίοδο που το να είσαι ομοφυλόφιλος ήταν όχι μόνο κατακριτέο, αλλά και θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στη φυλακή».
«Είναι δύσκολη παραγωγή και είναι μεγάλο στοίχημα να κάνεις τη διαδρομή μιας ολόκληρης χώρας. Ήταν σημαντικό ότι ήταν ο Άγγελος στη σκηνοθεσία, τον εμπιστεύομαι. Δουλέψαμε πολύ μαζί πάνω στον χαρακτήρα με πρόβες, κάναμε μια δουλειά που αρμόζει σε μία τέτοια παραγωγή» καταλήγει ο ηθοποιός.
Κώστας Νικολαϊδης (πρώτος σύζυγος της Ευτυχίας) – Παύλος Ορκόπουλος («Νήσος», τηλεοπτικές σειρές «Στο Παρά Πέντε», «Άγριες Μέλισσες»)
Ο Κωστής ήταν ο πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία πρώτος σύζυγος της Ευτυχίας. Ώριμος άντρας, ίσως παραπάνω απ’ όσο άντεχε η πάντα νέα Ευτυχία. Φιλόδοξος επιχειρηματίας, που ταξίδευε συχνά στο εξωτερικό, αλλά δεν μπορούσε να προσφέρει στη σύζυγο του αυτό που ήθελε πραγματικά. H βαθιά αγάπη του για την εκείνη αποδείχθηκε από το γεγονός ότι τελικά την άφησε ελεύθερη, της έδωσε διαζύγιο και τη στήριζε με τον τρόπο του, ειδικά απέναντι στην πατρική του οικογένεια, που ποτέ δεν την αποδέχτηκε.
Μαίρη (κόρη της Ευτυχίας) – Ευαγγελία Συριοπούλου( «Αιγαίο SOS», τηλεοπτική σειρά «Έλα στην θέση μου»)
Η μεγάλη κόρη της Ευτυχίας, μία παθιασμένη γυναίκα, μία καλλονή με εξωτικά μάτια και κατάμαυρα μαλλιά. Έγινε ηθοποιός, δούλεψε σε περιοδείες, παντρεύτηκε τον διάσημο κωμικό Φραγκίσκο Μανέλη και έκαναν τη Ρέα. Επεισοδιακός γάμος, επεισοδιακή ζωή.
«Ήταν μία έντονη προσωπικότητα, υπήρχε μία ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα σε μητέρα και κόρη. Είχαν αδυναμία η μία από την άλλη, γιατί τα παιδικά της χρόνια τα έζησε με τον μπαμπά της. Της είχε λείψει πολύ η μητρική φιγούρα και η μητρική αγκαλιά, οπότε όταν πήγε γύρω στα 12 μαζί με τη μαμά της, βρήκε όλα αυτά που της έλειψαν» λέει η Ευαγγελία Συριοπούλου που ανέλαβε τον ρόλο.
Η Μαίρη έφυγε από τη ζωή ξαφνικά, μήνα Μάρτη. Ο θάνατος της, κάτι που ποτέ δεν ξεπέρασε η Ευτυχία, ενέπνευσε το «Δύο πόρτες έχει η ζωή».
Καίτη (κόρη της Ευτυχίας) – Λίλα Μπακλέση, («Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού», τηλεοπτική σειρά «Ταμάμ»)
Η μικρότερη κόρη της Ευτυχίας. Μία πολύ μορφωμένη γυναίκα με χαρακτήρα εντελώς διαφορετικό από τη μητέρα της. «Προσπαθούσε να κρατήσει τα μπόσικα και να βοηθήσει να μη μείνουν στο δρόμο. Προσπαθούσε να κρατήσει την οικογένεια ενωμένη, τους μαγείρευε, φρόντιζε τα οικονομικά τους, ήταν ο βράχος της οικογένειας» εξηγεί η Λίλα Μπακλέση.
«Η γυναίκα αυτή είχε πάρα πολύ την αίσθηση του δικαίου. Στην ταινία είναι οεισαγγελέας, έτσι τη φώναζε η Ευτυχία» λέει χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Όσο για την εμπειρία της στα γυρίσματα, η Μπακλέση λέει: «Για μένα σαν ηθοποιό το να μπορώ να υποδυθώ μια γυναίκα από 20 εώς 45 ετών είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο. Δεν θα μπορούσε να γίνει σε μία μικρή παραγωγή».
Η πολυαγαπημένη εγγονή της Ευτυχίας. Μεγάλωσε ανορθόδοξα μέσα στο θέατρο και μαζί με τη γιαγιά και τον παππού της, όσο οι γονείς της έλειπαν σε περιοδείες. Είχε το μπρίο και το ταπεραμέντο της Ευτυχίας και της Μαίρης. Η Ρέα Μανέλη, που έζησε για πολλά χρόνια δίπλα στην Ευτυχία, έγραψε τη συναρπαστική βιογραφία της. Η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο της Ρέας Μανέλη, «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» εκδόσεις Άγκυρα, με προσθήκη στοιχείων από μαρτυρίες, αλλά και στοιχείων μυθοπλασίας, τα οποία δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα.
Το βιβλίο της ήταν σημείο αναφοράς για όλους τους συντελεστές της ταινίας.
Μανέλης – Γιάννης Δρακόπουλος («Οίκτος», « Το σοι»)
Ο Φραγκίσκος Μανέλης ήταν γνωστός καρατερίστας της εποχής. Αν και όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος, είχε ιδιαίτερη επιτυχία στον γυναικείο πληθυσμό. Έγινε γαμπρός της Ευτυχίας και παντρεύτηκε την κόρη της Μαίρη. Η συνύπαρξη του με την οικογένεια δεν ήταν ομαλή και έδωσε τροφή για πολλά γέλια και κλάματα.
Ο Νίκος Αλεξίου ήταν ηθοποιός με πλούσια θεατρική πορεία. Εραστής της Ευτυχίας, όταν πρωτοξεκίνησε στο θέατρο. Την έμαθε πολλά για την υποκριτική, αλλά ήταν καλύτερος δάσκαλος παρά ηθοποιός. Η σχέση τους ήταν θυελλώδης, αλλά όχι πραγματικά συντροφική.
Ο κόσμος της τέχνης
Η κινηματογραφική απόδοση της Ευτυχίας εμπνέεται από τις μαρτυρίες της Ρέας Μανέλη, της εγγονής της Ευτυχίας, και ξετυλίγει, μέσα από τη μυθοπλασία, όχι μόνο την ιδιωτική ζωή της, αλλά και τη συναρπαστική πορεία που χάραξε, όταν άρχισε να γράφει στίχους και να συνεργάζεται με σπουδαίους Έλληνες μουσικούς της εποχής της.
Ο κόσμος της μουσικής βιομηχανίας του τότε ήταν σκληρός πόσο μάλλον για μία γυναίκα, όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, «που από το πουθενά βγήκε με αυτούς τους υπέροχους στίχους και προσπάθησε σε μία ανδροκρατούμενη κλίκα όχι μόνο να βρει χώρο, αλλά και να κατακτήσει αυτούς τους μουσικούς με τους στίχους της. Ήταν ένας χώρος αφιλόξενος» λέει ο Χάρης Μαυρουδής («Λουκουμάδες με Μέλι») που υποδύεται τον εμβληματικό Απόστολο Καλδάρα. Ο Καλδάρας, όπως περιγράφει το βιβλίο της Μανέλη, συνεργαζόταν σταθερά με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και ήταν ο πρώτος που την υποχρέωσε να πληρώνεται με ποσοστά από τη δισκογραφική, εξασφαλίζοντας έτσι τα πνευματικά δικαιώματα των στίχων της.
Πώς ερμήνευσε ένα υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα τόσο γνωστό στην Ελλάδα ο ηθοποιός; «Στην προσπάθεια μου μίλησα με ανθρώπους που είχαν γνωρίσει τον Καλδάρα, εντόπισα το στοιχείο της ευγένειας και της διαφορετικής αισθητικής και ποιότητας. Μελέτησα τις συνεντεύξεις του, άκουσα τη μουσική του για να καταλάβω τι άνθρωπος είναι. Δεν τον φαντάστηκα, αλλά τον κατάλαβα» λέει ο Μαυρουδής.
Ο Κρατερός Κατσούλης («Το Έτερον Ήμισυ», «Το Κλάμα Βγήκε απ’ τον Παράδεισο») ενσαρκώνει τον Μανώλη Χιώτη, που επίσης μελοποίησε τους στίχους της Ευτυχίας σε πολλά τραγούδια που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Από τις προσωπικότητες που συναναστράφηκαν την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου δεν θα μπορούσε να λείπει η Σωτηρία Μπέλλου, που ενσαρκώνει η Χρύσα Ρώπα («Οι Γαμπροί της Ευτυχίας», τηλεοπτική σειρά «Οικογένεια Βλάπτει»).
Ο μουσικός Φοίβος Δεληβοριάς εμφανίζεται στην ταινία στον ρόλο του κονφερασιέ σε μία φανταστική βραδιά προς τιμή της Ευτυχίας, στην οποία είναι παρόντες οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής της. «Σε ένα κάδρο βρίσκομαι μαζί, έστω στον χώρο, με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Απόστολο Καλδάρα, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Μανώλη Χιώτη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Αυτή η συνάντηση η οποία δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα ποτέ στην πραγματικότητα» λέει ο Δεληβοριάς.
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, πριν καθιερωθεί ως στιχουργός, αυτοσυστήθηκε ως ηθοποιός και κατάφερε να παίξει σε μπουλούκια, αλλά και μεγάλους θιάσους. Η Κατερίνα Διδασκάλου («Άγριες Μέλισσες») αναλαμβάνει τον ρόλο της θρυλικής Μαρίκας Κοτοπούλη, η οποία ενσωμάτωσε στον θίασο της την Ευτυχία, όταν, σύμφωνα με τη βιογραφία της, την προσέγγισε με παροιμιώδες θράσος. «Ο Άγγελος Φραντζής μου ζήτησε να βρούμε την αύρα αυτής της γυναίκας, το πώς μιλούσε, το πώς φερόταν. Βρήκα συνεντεύξεις της και ήταν αποκαλυπτικό για μένα πόσο εύστροφη ήταν, πόσο γήινη, σχεδόν σκληρή» λέει η ηθοποιός για την έρευνα που έκανε σχετικά με την Κοτοπούλη.
Η αγάπη της Ευτυχίας για το θέατρο την έφερε κοντά στην αξεπέραστη Ρένα Βλαχοπούλου, που ενσαρκώνει η Ματθίλδη Μαγγίρα («Γαμήλιο Πάρτι», «Εφάπαξ»). Τις δύο γυναίκες έδεσε μία δυνατή φιλία με πολλές σπαρταριστές, αλλά και δραματικές στιγμές, όπως περιγράφονται στο βιβλίο της Ρέας Μανέλη, δίνοντας τροφή για μερικές από τις απολαυστικές σκηνές της ταινίας. «Από το σενάριο έμαθα ότι ήταν φίλη της Ευτυχίας, την εκτιμούσε πάρα πολύ σαν στιχουργό. Η Ευτυχία της έμαθε να παίζει χαρτιά, οπότε, όταν ήρθε η ώρα να παίξει την Χαρτοπαίχτρα, ήξερε. Μελέτησα πολύ τη Ρένα Βλαχοπούλου. Τυχαία ταυτίζομαι μαζί της στο μπρίο, στον χαρακτήρα, στην οπτική που βλέπω τον κόσμο. Ήταν απλός άνθρωπος» σχολιάζει η Ματθίλδη Μαγγίρα για τον ρόλο της.
Οι στίχοι της Ευτυχίας
Η Ευτυχία δεν θα μπορούσε παρά να είναι ντυμένη με πολλή μουσική. Για την ακρίβεια, η μουσική είναι κυρίαρχη στην ταινία. Ο Άγγελος Φραντζής ήταν ξεκάθαρος για την προσέγγιση που θα είχε σε σχέση με τα τραγούδια δια χειρός της Ευτυχίας σε μία αφήγηση που επικεντρώνεται στη ζωή της.
«Η μουσική είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας μέσα στην ταινία και για να καταλάβεις το ίδιο το πρόσωπο πρέπει να βουτήξεις πολύ μέσα στη μουσική. Άκουσα ξανά όλα τα τραγούδια που είναι πολύ γνωστά και τα ξέρουμε όλοι, και πολλά που δεν είναι τόσο γνωστά. Ξαναδιάβασα τους στίχους πολύ αναλυτικά για να καταλάβω τι ακριβώς έλεγε και από πού εμπνεύστηκε για να τα γράψει. Όλη η ιδέα σε σχέση με τον χειρισμό των τραγουδιών ήταν να μη διακόπτουν την ταινία. Προσπαθήσαμε να έχουν δραματουργική σχέση με αυτό που διηγούμαστε από την κάθε περίοδο της ζωής της. Να εντάσσονται και όχι να είναι μια εξωτερική υπογράμμιση» εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη εκφράζει τον θαυμασμό της για το έργο της Ευτυχίας. «Από μικρό παιδί ακούω τα τραγούδια της, με έχουν συνοδέψει σε όλη μου τη ζωή. Έχουν συνδεθεί με στιγμές της ζωής μου. Έχουν εγγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας και πάντα μου έκανε εντύπωση η αμεσότητα των στίχων, η στέρεα γραφή, η δωρικότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα της. Με λιτές και συγκεκριμένες λέξεις βγάζει έναν ολόκληρο κόσμο».
«Η ίδια η Ευτυχία ήταν σαν ένα πείραμα, χρησιμοποιούσε πολλές φορές την έννοια του πειράματος στη ζωή της και στους στίχους της και στην αντιμετώπιση που είχε κυρίως. Γι’ αυτό έχουμε όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια. Και τα ποιήματα της Ευτυχίας, γιατί είχε εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές» σημειώνει η Κάτια Γκουλιώνη. «Σίγουρα τα τραγούδια της είναι ένας σταθμός γιατί σε εμπνέουν, καταλαβαίνεις πώς έπαιρνε τη ρωγμή, πώς έπαιρνε κάτι πάρα πολύ δύσκολο, την απώλεια, και ξεκινούσε με ορμή και μετά ερχόταν ο πόνος της».
Η Ευτυχία έγραφε τις νύχτες σε όποιο χαρτί έβρισκε μπροστά της, όμως κατάφερε να χαράξει εικόνες στο μυαλό μιας ολόκληρης χώρας. Ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης λέει σχετικά: «Με συγκινεί στους στίχους ο τρόπος που χρησιμοποιεί τις λέξεις, μέσα από αυτές εναρμονίζει διάφορες σκέψεις και φιλοσοφίες σε κάτι που για όλους είναι μια πολύ συγκεκριμένη έννοια, αλλά μία διαφορετική για τον καθένα ταυτόχρονα».
«Δύο πόρτες έχει η ζωή. Η Ευτυχία έδειξε πόσο πεπερασμένοι είμαστε, πόσο σύντομη βόλτα είναι αυτή. Μέσα στην απλότητα της, την ιδιοφυία της απλότητας της, έγραψε μεγαλειώδη τραγούδια, όπως το Είμαι αητός χωρίς φτερά, που είναι ένα αντρικό τραγούδι και το έχει γράψει μια γυναίκα. Παρόλο που πέρασαν πολλοί άντρες από τη ζωή της, ήταν ο άντρας του εαυτού της» λέει η Κατερίνα Διδασκάλου.
«Ήταν πολύ μεγάλη, όχι μόνο επειδή ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη Ελληνίδα στιχουργός, αλλά και γιατί είχε χαρακτήρα, άγγιζε την ποίηση αυτό που έκανε. Ήταν μια μοιρολατρική ποίηση η ποίηση της. Δηλαδή ο κόσμος είναι γυάλινος για αυτήν, τα όνειρα είναι απατηλά, οι αετοί είναι χωρίς φτερά στον κόσμο της. Έχει πάντα να κάνει με τη μοίρα. Η μοίρα είναι αυτή που δεσπόζει στον άνθρωπο, οι αγάπες είναι πάντα περασμένες. Στον χώρο του τραγουδιού μαζί με τις υπέροχες ανατολίτικες μουσικές της δεκαετίας του’60 έγινε μια μείζων καλλιτέχνης» επισημαίνει ο Φοίβος Δεληβοριάς.
«Η Ευτυχία είναι ποιήτρια, έχει φιλοσοφία στους στίχους της, έχει βάθος. Λέει κουβέντες με πολλά νοήματα. Ήταν δουλεμένη, είχε το ταλέντο να εκφράσει αυτά που πέρασε, έζησε τη ζωή της. Έκανε τα θέλω της και όχι τα πρέπει. Ελεύθερος άνθρωπος» συμπληρώνει η Ματθίδλη Μαγγίρα.
Ο κόσμος της Ευτυχίας
Μια ταινία που ξετυλίγει τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου μέσα από μια πορεία 50 χρόνων, αποδείχτηκε μια απαιτητική παραγωγή που επιστράτευσε 71 ηθοποιούς, 900 κομπάρσους και 32 διαφορετικούς χώρους. Πρόκειται για μια πολύπλοκη ταινία ως προς το στήσιμο της παραγωγής της «κι αυτό γιατί οι εποχές αλλάζουν που σημαίνει ότι όλα αλλάζουν μαζί της, τα σκηνικά, τα κουστούμια, οι ηθοποιοί, το πώς μεγαλώνουν. Είναι μια ταινία με πολύ κόσμο, έχει γύρω στους 900 κομπάρσους. Σκεφτείτε πόσες εποχές αλλάζουν από το ‘20 μέχρι το ‘70, όλο αυτό δημιουργεί πλούτο ως παραγωγή. Αυτός ο πλούτος δεν είναι μόνο στην παραγωγή, αλλά και στον τρόπο που εναλλάσσονται τα συναισθήματα, από τη χαρά πάμε στη λύπη, από το χιούμορ πάμε σε κάτι πιο σκοτεινό. Αυτές όλες οι αντιθέσεις της ζωής» εξηγεί ο Άγγελος Φραντζής. «Είχα την τύχη να έχω σπουδαίους συνεργάτες σε όλα τα πεδία» συμπληρώνει ο σκηνοθέτης.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Γιάννης Δρακουλαράκος κλήθηκε να αποδώσει πέντε διαφορετικές δεκαετίες φωτογραφικά. Με γνώμονα την ηρωίδα που ζει τις καταστάσεις στο επίκεντρο της ταινίας, ο Δρακουλαράκος λέει: «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει η ταινία δεν είναι η ατμόσφαιρα της ή ο τρόπος που θα γυριστεί ή τα ντεκόρ ή το πώς θα φωτιστεί η ταινία. Είναι το να μπορέσει να βγει το συναίσθημα το οποίο έρχεται μέσα από τους στίχους της Ευτυχίας, που είχε τεράστια προσωπικότητα. Άρα, η συζήτηση δεν επικεντρώθηκε στα τεχνικά στοιχεία και την ατμόσφαιρα της ταινίας, όσο στην προσωπικότητα της Ευτυχίας, στο ίδιο το πρόσωπο. Μέσα από εκεί βγήκαν όλα. Ποια ήταν; Με ποιο τρόπο έγραφε; Η περίεργη διαδρομή μέσα στη ζωή της…».
Ο Μιχάλης Σαμιώτης και ο Γιάννης Παπαδόπουλος ανέλαβαν την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ευτυχίας και φρόντισαν να εντάξουν αβίαστα τον θεατή στις δεκαετίες που αλλάζουν μέσα από τα επεισόδια της ταινίας. «Έχουμε επικεντρωθεί περισσότερο όχι στο να αποτυπώσουμε τις εποχές σαν ντοκιμαντέρ. Η ταινία δεν είναι ιστορική. Παίξαμε με κάποια στοιχεία και κάναμε μια αφαίρεση, ώστε να είμαστε πειστικοί. Το πιο εντυπωσιακό ήταν το σπίτι της Ευτυχίας, γιατί βρήκαμε έναν καταπληκτικό χώρο και τον αξιοποιήσαμε στο μέγιστο. Το ρεμπέτικο ήταν βασισμένο στο μποέμ, οπότε το αποτυπώσαμε αυτό» λέει το δίδυμο της ομάδας του καλλιτεχνικού σχεδιασμού της ταινίας, που πολλές φορές ανέτρεξε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ) για να κάνει έρευνα. Εκεί βρήκαν από ταυτότητες προσφύγων μέχρι λογαριασμούς ΔΕΗ του ’50 και τη σφραγίδα του λιμανιού του Πειραιά.
Βέβαια, οι μόλις τέσσερις μήνες προετοιμασίας για μια τέτοια ταινία ήταν μεγάλη πρόκληση, αλλά κατάφεραν να αποδώσουν το ζητούμενο ύφος σε κάθε περίπτωση. Ακόμα και όταν επιστράτευσαν ένα πλοίο του 1945, για τις ανάγκες των σκηνών που θέλουν την Ευτυχία, τη Μαριόγκα και τις μικρές Μαίρη και Καίτη να συνωστίζονται στο κατάστρωμα του πλοίου που τις έφερε κατατρεγμένες από τη Σμύρνη το 1922. «Έγιναν όλα πολύ γρήγορα, αλλά ήμασταν απίστευτα συγχρονισμένοι και είχαμε την τύχη να συνεργαζόμαστε με τον Άγγελο Φραντζή, με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινή σκέψη» δηλώνουν οι υπεύθυνοι του καλλιτεχνικού σχεδιασμού.
Η μακιγιέζ Δήμητρα Γιατράκου κλήθηκε να αποδώσει την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου όχι μόνο σε διαφορετικές δεκαετίες, αλλά και σε δύο διαφορετικούς καμβάδες, στο πρόσωπο της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και της Κάτιας Γκουλιώνη. «Έπρεπε να βρούμε τα κοινά χαρακτηριστικά τους, να βοηθήσουμε και τις ίδιες με κάποιο τρόπο να παίξουν τον ρόλο τον ρόλο. Κάναμε πολλές συζητήσεις, έρευνα, δοκιμαστικά, αλλά η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν ότι τα γυρίσματα έγιναν τον Αύγουστο που είναι απαιτητική συνθήκη για τέτοιο μακιγιάζ γήρανσης. Δανειστήκαμε στοιχεία από το υπαρκτό πρόσωπο της Ευτυχίας και τα ενσωματώσαμε στους δύο ρόλους. Στοιχεία που αφορούν τον χαρακτήρα, στοιχεία εμφάνισης. Σχηματίσαμε, για παράδειγμα, κάποιες ρυτίδες στο άνω χείλος, επειδή ήταν δεινή καπνίστρια».
Και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έπρεπε να μεγαλώσουν κατά τη διάρκεια της ταινίας με διάφορους τρόπους και υλικά. «Η προσέγγιση που κάναμε με τον Άγγελο ήταν αφηγηματική και όχι ενός ντοκιμαντέρ. Δεν πήγαμε να κάνουμε ακριβώς το πρόσωπο της Ευτυχίας και των υπολοίπων. Αν και έγινε εκμαγείο των προσώπων, δεν κάναμε προσθετικά μέρη, για να έχουν μια φυσικότητα, ελευθερία κίνησης και έκφρασης» εξηγεί η Δήμητρα Γιατράκου.
Πρόκειται για μία μεγάλη παραγωγή, που χρειάστηκε πολλούς κομπάρσους. «Κάποιες μέρες είχαμε 100-120 κομπάρσους και μπορεί και 10 ηθοποιούς. Πολύ μεγάλη παραγωγή, εκπληκτικό σενάριο» σχολιάζει ο υπεύθυνος κομμώσεων Κωνσταντίνος Σαββάκης για τον όγκο της δουλειάς του. «Την Ευτυχία ερμηνεύουν δύο εκπληκτικές γυναίκες, κάναμε πολλές πρόβες για τις κομμώσεις, γύρω στις 10 15 πρόβες».
Η ενδυματολόγος Ιουλία Σταυρίδου θεωρεί ότι η πρόκληση της ταινίας είναι η ίδια η ιστορία της Ευτυχίας. «Η Ευτυχία δεν ακολουθεί την εποχή της σε τίποτα. Παίρνει κάποια πράγματα από τη μόδα. Όταν έρχεται από τη Σμύρνη επιλέξαμε να την εμφανίσουμε με ένα ρούχο της εποχής, αλλά μετά κάνει δικά της πράγματα. Τραβάει τον δικό της δρόμο και διαλέγει τα δικά της ρούχα, που είναι τελείως έξω από την εποχή της».
Ο διευθυντής φωτογραφίας Γιάννης Δρακουλαράκος καταλήγει για το αποτύπωμα της ταινίας: «Αυτό που θα εισπράξει ο θεατής είναι το συναίσθημα, ο τρόπος που έγραφε και η διαδρομή της ζωής της, που είναι κάτι ξεχωριστό. Δεν είναι εύκολο να δούμε σήμερα τέτοιες διαδρομές. Είναι μία δύσκολη αφήγηση αυτή που έχει αναλάβει ο Άγγελος. Όποιος μπει στην αίθουσα θα βγει με δάκρυα».
Tο music.net.cy σας δίνει την ευκαιρία να δείτε πρώτοι και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την πρεμιέρα της ταινίας 1917 την Πέμπτη 9/1/2020 και ώρα 8:30 το βράδυ στον κινηματογράφο Zena Palace στην Λευκωσία.
ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΗΡΩΣΗ
συμπλήρωσε τα στοιχεία σου ΠΙΟ ΚΑΤΩ και λάβε μέρος στην κλήρωση για ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ. Εχουμε για εσάς 200 προσκλήσεις για Λευκωσία
Εισαγωγικό Σημείωμα του Σκηνοθέτη
‘’Την πρώτη φορά που κατάλαβα την έννοια του πολέμου ήταν τότε που ο παππούς μου μου διηγήθηκε τις εμπειρίες του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η ταινία δεν είναι μια ιστορία για τον παππού μου, περισσότερο είναι για το πνεύμα του – όλο αυτά που πέρασαν εκείνοι οι άντρες, τις θυσίες, η αίσθηση του να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από τον εαυτό σου.
Στους δύο βασικούς μας χαρακτήρες ανατίθεται μια επικίνδυνη αποστολή στο στρατόπεδο του αντιπάλου όπου και θα παραδώσουν ένα πολύ σημαντικό γράμμα που θα σώσει 1,600 στρατιώτες. Η κάμερά μας δεν τους αφήνει ποτέ. Ήθελα να κάνω μαζί τους κάθε βήμα και να νιώθω τις ανάσες τους. Μαζί με τον Ρότζερ Ντίκινς συζητήσαμε να κάνουμε την ταινία με ένα άκρως ξεχωριστό τρόπο. Την σχεδιάσαμε έτσι ώστε να φέρουμε το κοινό όσο πιο κοντά στην δική τους εμπειρία. Αυτό είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα που έχω κάνει ποτέ μου.’’ Σαμ Μέντες
Λίγα λόγια για την ταινία
Στην καρδιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες, ο Σκόφιλντ (Τζορτζ ΜακΚέι) και ο Μπλέικ (Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν) αναλαμβάνουν μια σχετικά δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή. Σε μια μάχη ενάντια στο χρόνο, πρέπει να περάσουν στα εδάφη του αντιπάλου και να παραδώσουν ένα μήνυμα που θα σταματήσει μια θανάσιμη επίθεση σε εκατοντάδες στρατιώτες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο αδερφός του Μπλέικ. Γυρισμένο σαν μονοπλάνο σε πραγματικό χρόνο από τον σκηνοθέτη του «Skyfall», Σαμ Μέντες, σε συνεργασία με τον βραβευμένο με Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς και με ένα μεγαλειώδες καστ, το «1917» είναι μία επική πολεμική ταινία που υπόσχεται να αφήσει το στίγμα της και να μείνει κλασική.
Πίσω από την Ιστορία
Η ιδέα για τη δημιουργία του «1917» προήλθε από τον παππού του σκηνοθέτη, τον Άλφρεντ Μέντες, ο οποίος μοιράστηκε τις εμπειρίες του από την περίοδο που υπήρξε υποδεκανέας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες που γνώρισε εκεί. Το 1917, ο 19χρονος τότε Άλφρεντ μπήκε στο Βρετανικό Στρατό. Εξαιτίας του σωματότυπου του, επελέγη να γίνει αγγελιαφόρος στο Δυτικό Μέτωπο. «Από πάντα με ενθουσίαζε ο Μεγάλος Πόλεμος, ίσως επειδή ο παππούς μού έλεγε γι’ αυτόν όταν ήμουν μικρός», λέει ο Μέντες. «Η ταινία μας πρόκειται για μυθοπλασία αλλά ορισμένες σκηνές και πτυχές είναι βασισμένες στις ιστορίες που μου έλεγε και άλλες σε ιστορίες που του είπαν οι υπόλοιποι στρατιώτες». Ο απλός πυρήνας της ιστορίας – ένας άνθρωπος να μεταφέρει ένα μήνυμα από ένα μέρος σε ένα άλλο – έμεινε στο μυαλό του Μέντες και έμελλε να σταθεί αφετηρία για το «1917».
Ο Σαμ Μέντες (‘Skyfall’’, ‘‘Spectre’’) ξόδεψε χρόνο κάνοντας έρευνα γύρω από πρωτογενείς μαρτυρίες της εποχής, περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται στο Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο στο Λονδίνο. Συγκεντρώνοντας πολλές πληροφορίες και παίρνοντας αρκετές σημειώσεις, ο Μέντες άρχισε να μαζεύει τα διάφορα μέρη για να τα χωρέσει σε μια ιστορία. Σε αυτή την εξερεύνηση, ο σκηνοθέτης διαπίστωσε ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν εξ ολοκλήρου εδραιωμένος σε μικρό γεωγραφικό χώρο που είχε ελάχιστα μακρινά ταξίδια. «Ήταν ένας πόλεμος που ουσιαστικά έφερνε την παράλυση, ένας πόλεμος στον οποίο χάθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε λίγα μόνο στρέμματα γης», σχολιάζει ο Μέντες. «Υπό αυτό το σκεπτικό, έθεσα στον εαυτό μου το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να διηγηθώ μια ιστορία για ένα επικό ταξίδι όταν βασικά κανείς δεν πηγαίνει μακριά».
Εμπνευσμένος από τις διηγήσεις του παππού του και από τις πρωτογενείς μαρτυρίες, ο Μέντες κατόρθωσε και έφτιαξε τη δομή της ιστορίας του «1917». Ο ίδιος σχολιάζει: «Όπως θαυμάζω πολεμικές ταινίες σαν το ‘’Ουδέν Νεότερον από το Δυτικό Μέτωπο’’ και ‘’Αποκάλυψη Τώρα!’’, ήθελα να κάνω μια μυθοπλασία βασισμένη σε γεγονότα». Για τη συγγραφή του σεναρίου, στράφηκε στην σταθερή του συνεργάτιδα Κρίστι Γουίλσον- Κερνς (‘’PennyDreadful’’), με την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο δίχως ο ίδιος να γνωρίζει πως η Κερνς είναι οπαδός της ιστορίας. Έτσι, η συνεργασία αυτή έμελλε να έχει πολύ ενδιαφέρον από την αρχή.
Αναζήτηση της Αλήθειας και της Μνήμης
Ως μέρος της έρευνας της, η Γουίλσον-Κερνς μαζί με τη μητέρα της ταξίδεψαν στη βόρεια Γαλλία και τον ποταμό Σομ, τοποθεσίες που χαρακτήρισαν ιδιαίτερα σημαντικές. «Ταξίδεψα στις τοποθεσίες αυτές που διαδραματίζεται η ταινία, ήταν μια συγκινητική εμπειρία», λέει η ίδια. Η εμπειρία της αυτή υπήρξε καταλυτική για τη συγγραφή του σεναρίου. «Με βοήθησε να καταλάβω σε πραγματική κλίμακα το ταξίδι που θα έκαναν οι χαρακτήρες, όπως και το ότι χιλιάδες νεαροί άντρες πέθαναν για ένα κομμάτι γης. Όλο αυτό το αντιλαμβάνεται κάποιος διαφορετικά από τη στιγμή που πάτησε σε αυτές τις τοποθεσίες που συνέβησαν τότε όλα αυτά τα γεγονότα».
Εκτός της συν-σεναριογράφου της ταινίας, στη Γαλλία ταξίδεψε και ο Σαμ Μέντες, ο διευθυντής φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς, η location manager Έμμα Πιλ (‘’Spectre’’) και ο υπεύθυνος σχεδιασμού παραγωγής Ντένις Γκάσνερ (‘’Ο Δρόμος της Απώλειας’’) ώστε να επισκεφτούν τις πραγματικές τοποθεσίες. Η ομάδα περιπλανήθηκε στα χαρακώματα και βυθίστηκε μέσα στα απέραντα τοπία και χωριά όπου θα ζούσαν οι χαρακτήρες της ταινίας. Μιας και δεν θα άρμοζε να κάνουν γυρίσματα στις ιστορικές πολεμικές ζώνες, το γύρισμα της ταινίας ποτέ δεν αποτέλεσε επιλογή να γίνει στη Γαλλία διότι αυτές οι τοποθεσίες είναι ιερές. «Τα περισσότερα σημεία εδώ είναι πραγματικές πολεμικές ζώνες. Υπάρχουν ακόμα πυρομαχικά αλλά και νεκροί στα εδάφη αυτά. Δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε, δεν θέλαμε να προσβάλλουμε κανέναν», δηλώνει η Πιλ.
Πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο, η μοναδική λύση ήταν να βρουν μια παρόμοια τοποθεσία ίδιας κλίμακας – με λιγοστά δέντρα και ελάχιστα σημάδια ζωής – και αυτό ήταν μακριά από το Λονδίνο και τις γύρω περιοχές. Η δουλειά της Πιλ ήταν να ψάξει και να βρει ιδανικές τοποθεσίες που θα έφερναν στο νου εκείνες πίσω στη Γαλλία καθώς και σε ποια σημεία θα μπορούσαν να κατασκευαστούν σκηνικά. Αποτέλεσμα της αναζήτησης αυτής ήταν η ομάδα της να ψάξει για τις ιδανικές τοποθεσίες. Μεταξύ των τοποθεσιών είναι το Σαλίσμπουρι, η Γλασκώβη, το Στόουνχεντς και το Μπόβινγκτον.
Στο τέλος, η ταινία όχι μόνο αποτίνει φόρο τιμής στους στρατιώτες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και σε όλα τα μέλη του στρατού από το παρελθόν και το παρόν που θυσιάστηκαν και θυσιάζονται για το κοινό καλό και την ελευθερία.
Το Πρωταγωνιστικό Δίδυμο: Τζορτζ ΜακΚέι και Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν
Οι υποδεκανείς Σκόφιλντ και Μπλέικ του 8ου τάγματος, αναπτύσσουν μια φιλία και ένα αίσθημα συντροφικότητας που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δοκιμάζεται περισσότερο από όσο κανείς μπορεί να φανταστεί. Οπλισμένοι μονάχα με φακούς, χάρτες, φωτοβολίδες και χειροβομβίδες – και ελάχιστο φαγητό – πρέπει να διασχίσουν τα χαρακώματα με στόχο να βρουν το μεγαλύτερο αδερφό του Μπλέικ. Οι οδηγίες τους: να παραδώσουν ένα γράμμα και να σώσουν χιλιάδες στρατιώτες από μια ενδεχόμενη επίθεση των Γερμανών. Αυτή η αναπάντεχη, τρομακτική αποστολή θα τους αλλάξει στην πορεία μια για πάντα.
Όταν ο Μέντες έφτασε στο σημείο επιλογής για το πρωταγωνιστικό δίδυμο, ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε δυο νέα πρόσωπα. Έτσι, επέλεξε τον Τζορτζ ΜακΚέι (‘’CaptainFantastic’’) για το ρόλο του Σκόφιλντ και τον Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν (‘’GameofThrones’’) για το ρόλο του Μπλέικ. «Η ταινία βασίζεται στο ταξίδι των δύο νέων αυτών στρατιωτών και ήθελα εξ αρχής το κοινό να μην έχει προηγούμενη γνωριμία μαζί τους», λέει ο Μέντες. «Ήταν κατόρθωμα να γίνει μια ταινία τέτοιου βεληνεκούς με δύο σχετικά άγνωστους πρωταγωνιστές».
Στο πρόσωπο του ΜακΚέι, ο Μέντες βρήκε όχι μόνο έναν ανερχόμενο νέο ηθοποιό αλλά και τον ερμηνευτή με τα προσόντα και τις ευαισθησίες πού έψαχναν ο Μέντες και η Κερνς. «Υπάρχει κάτι στον Τζορτζ που θυμίζει έντονα κάτι από το παρελθόν. Ενσωματώνει υπέροχα στον χαρακτήρα του αρετές – εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ηρωισμό – που σχεδόν είναι από άλλη εποχή. Μέσα στην ιστορία μας, διαφαίνεται και ένα στοιχείο περί τάξεων. Ο Σκόφιλντ έχει ανατραφεί να είναι ευγενικός, συγκρατημένος, αρκετά κοντά στα αγγλικά πρότυπα. Όμως, την ίδια στιγμή μέσα του υπάρχει ένα απέραντο τοπίο, ένας άλλος κόσμος. Ο Τζορτζ είναι τρομερά ευφυής και έχει μια ικανότητα να συνδυάζει μοναδικά αυτά τα στοιχεία στον χαρακτήρα που υποδύεται».
Ο Τζορτζ ΜακΚέι λέει για το ρόλο του: «Ο Σκόφιλντ είναι ένας κατά βάση ήρεμος άνθρωπος. Είναι κάποιος που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό που βιώνει και αυτό που του συμβαίνει μπορεί άνετα να το καταπολεμήσει. Πίσω στο σπίτι του έχει μια οικογένεια που αγαπάει πάρα πολύ. Όλα αυτά που περνάει στο μέτωπο του πολέμου καταφέρνει να τα ισορροπήσει μέσα του πολύ εύστοχα, κάτι που μου αρέσει πολύ όταν υποδύομαι αυτό τον χαρακτήρα». Μεταξύ των δύο στρατιωτών, ο Σκόφιλντ είναι εκείνος που έχει περισσότερη εμπειρία από πόλεμο και είναι καλύτερα εκπαιδευμένος. «Βέβαια όταν τους ανακοινώνεται η αποστολή είναι λίγο επιφυλακτικός στην αρχή», προσθέτει ο ΜακΚέι. Επίσης, ο ίδιος ο ηθοποιός πραγματοποίησε την πλειοψηφία των επικίνδυνων σκηνών του με εξαίρεση μια σκηνή όπου πέφτει ανάποδα στις σκάλες ενός σπιτιού. «Ανησυχούσα για τη σωματική του ακεραιότητα. Χάρη στην επιμονή του, πίστευα πως θα το έκανε δίχως δεύτερη σκέψη!», λέει ο Μέντες για τον πρωταγωνιστή του.
Για το ρόλο του Μπλέικ, ο σκηνοθέτης ήθελε κάποιον που να διαθέτει την αθωότητα και την απλότητα του χαρακτήρα αυτού. «Τον Ντιν-Τσαρλς δεν τον ήξερα καθόλου μέχρι που ήρθε και διάβασε μερικές γραμμές για το ρόλο. Τον διακατέχει μια γλυκύτητα και μια ευαισθησία. Είναι πράγματι καλός ηθοποιός και βασίζεται στο ένστικτό του», λέει ο Μέντες. Ο Μπλέικ ξέρει να χειρίζεται άψογα τους χάρτες και είναι πάντα πρόθυμος για οποιαδήποτε αποστολή θέλοντας να είναι στην πρώτη γραμμή. «Όταν διάβασα το σενάριο, αμέσως ταυτίστηκα με τον Μπλέικ», λέει ο Τσάπμαν. «Είναι ένας άνθρωπος της επαρχίας που αγαπάει τη μητέρα του, τον αδερφό του και το σκύλο του. Είναι αδύνατον κάποιος να μη συμπαθήσει τον Μπλέικ!».
Από τη στιγμή που αναθέτεται στους δύο υποδεκανείς η αποστολή, ο Μπλέικ δεν ξέρει τι είναι αυτό που πρόκειται να κάνει. «Δεν έχει τόση εμπειρία με τον πόλεμο, καθόλου θα έλεγα. Μόλις πρόσφατα μπήκε να πολεμήσει. Και όλα αυτά που του λείπουν, του δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει να πολεμάει», επισημαίνει ο Τσάπμαν. Η επιμονή του Μπλέικ έχει σημαντική επίδραση στον Σκόφιλντ. «Ο στόχος του Σκόφιλντ είναι να σώσουν χιλιάδες στρατιώτες στο μέτωπο του πολέμου, στο τέλος, όμως, στόχος τους είναι να σώσουν και τον αδερφό του Μπλέικ», υποστηρίζει ο ΜακΚέι. «Γίνεται ξαφνικά προσωπική υπόθεση και για τον Σκόφιλντ. Νιώθω πως χάρη στην υπόσχεση του Σκόφιλντ στον Μπλέικ, κατάφεραν και πέτυχαν αυτό έπρεπε να κάνουν».
Καθώς η ταινία επικεντρώνεται σε αυτή τη φιλία, ο Μέντες γνώριζε από την αρχή πως έπρεπε οι δυο πρωταγωνιστές να είναι δεμένοι και να σέβονται ο ένας τον άλλον. «Σε αυτόν τον πόλεμο, όλοι οι άντρες αφήνουν πίσω τις διαφορές τους και είναι ίσοι μεταξύ τους. Δεσμοί αναπτύσσονται και φιλίες δημιουργούνται που διαρκούν σε όλη τη ζωή τους. Ήθελα, λοιπόν, να ανακαλύψω αυτή την απρόσμενη φιλία αυτών των δύο αντρών», λέει ο Μέντες.
Ο ΜακΚέι και ο Τσάπμαν μπήκαν στην παραγωγή της ταινίας το Νοέμβριο του 2018 και άρχισαν άμεσα τις πρόβες αλλά και τις στρατιωτικές εκπαιδεύσεις. «Κάναμε τουλάχιστον πέντε μήνες εκπαίδευση πριν αρχίσουμε τα γυρίσματα», υποστηρίζει ο Τσάπμαν. «Σε όλη την ταινία, οι δυο τους είναι συνεχώς όρθιοι εκτός από δυο-τρεις σκηνές. Έπρεπε να κάνουμε καλή εξάσκηση και πιστεύω το τηρήσαμε», λέει ο ΜακΚέι.
Πέρα από τους κορυφαίους ανθρώπους που πλαισιώνουν την παραγωγή, αυτό που εντυπωσίασε τους δυο πρωταγωνιστές ήταν η κατασκευή της ταινίας. «Η κάμερα δεν απομακρύνεται ποτέ από τους δύο αυτούς ήρωες», σχολιάζει ο Τσάπμαν. «Όλοι όσοι συμμετείχαν στην ταινία ήταν συνεχώς προετοιμασμένοι για κάθε τι που θα συνέβαινε. Περιμέναμε όλοι μας να φύγει το σύννεφο από τον ήλιο για να αρχίσουμε τη σκηνή μας σωστά. Ήταν μοναδική εμπειρία». Και για τους δύο, η δημιουργία του «1917» είχε μεγάλη επίδραση πέρα από την ίδια την ταινία. «Πρόκειται για δύο νεαρούς στρατιώτες, θα μπορούσε να είναι ο καθένας στη θέση τους. Ο Μπλέικ και ο Σκόφιλντ αντιπροσωπεύουν όλους μας, είναι οι ήρωες ανάμεσα μας», υποστηρίζει ο ΜακΚέι.
Οι Υπόλοιποι Χαρακτήρες της Ταινίας
Ακριβώς επειδή η αφήγηση της ταινίας είναι ευθύγραμμη – δύο αγόρια που μεταφέρουν ένα μήνυμα -, οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ταινίας αποτελούνται από εκείνους που ο Σκόφιλντ και ο Μπλέικ συναντούν στη διάρκεια της αποστολής τους. Για αυτούς τους σημαντικούς χαρακτήρες, από τους οποίους αρκετοί είναι αξιωματικοί, ο Μέντες θεώρησε αναγκαίο να βρεθούν ηθοποιοί που θα έδιναν το στίγμα τους με την ελάχιστη παρουσία τους επί της οθόνης. «Αρκετούς από αυτούς τους βλέπουμε για πέντε ή δέκα λεπτά το πολύ, μετά φεύγουν», λέει ο Μέντες. «Θέλαμε να δώσουν μια αίσθηση ιστορίας, ότι τους συνάντησε ο θεατής στο δρόμο της αποστολής των ηρώων μας. Για αυτούς τους ρόλους, χρειαζόμαστε άτομα υπεύθυνα με κοινωνική αποδοχή και ικανότητες. Πολλοί από αυτούς τους ηθοποιούς, με τους οποίους συνεργάστηκα είτε στο θέατρο είτε στο σινεμά πριν, πίστεψα πως μπορούν να αποδώσουν μια ζωντάνια στους ρόλους τους παρά τα λίγα λεπτά που εμφανίζονται στην ταινία».
Ο Στρατηγός Έρινμορ (Κόλιν Φερθ)
Παρά τη σύντομη σκηνική παρουσία του, ο Φερθ ήταν εντυπωσιασμένος από την τεχνική ακρίβεια του Μέντες και της ομάδας του. «Ήταν απόλυτα συναρπαστική εμπειρία να παρακολουθείς τις ικανότητες και την ευφυία όλης της ομάδας που γύριζε κάθε σκηνή της ταινίας», λέει ο Φερθ. «Η προετοιμασία από όλα τα τμήματα ήταν πραγματικά αδιανόητη».
Ο Λοχαγός Σμιθ (Μαρκ Στρονγκ)
Όταν οι άντρες του λοχαγού Σμιθ συναντούν τον Σκόφιλντ και τον Μπλέικ σε έναν εγκαταλελειμμένο αχυρώνα, ο ίδιος είναι εξουθενωμένος. Ως σοφός, διορατικός και ευγενικός, δίνει στον Σκόφιλντ συμβουλές στρατηγικής σχετικά με τον σκληρό συνταγματάρχη Μακένζι: «Αν φτάσεις σε αυτόν, φρόντισε να υπάρχουν μάρτυρες».
Ο Συνταγματάρχης Μακένζι (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς)
Ως διοικητής του 2ου τάγματος, ο συνταγματάρχης Μακένζι είναι πεπεισμένος πως έχει τους Γερμανούς στο χέρι του και μπορεί να τους καταστρέψει. Αγνοώντας εισερχόμενες εντολές να σταματήσει αυτή την επίθεση, ο Μακένζι είναι απόλυτα βέβαιος πως αυτή του η ενέργεια θα ανατρέψει τη ροή του πολέμου. Ωστόσο, ο στρατηγός Έρινμορ είναι βέβαιος πως ο συνταγματάρχης – ο οποίος έχει χάσει κάθε επαφή με τις διαταγές του – δεν είναι καλά ενημερωμένος και έχει έλλειψη σε όπλα.
Ο Υπολοχαγός Μπλέικ (Ρίτσαρντ Μάντεν)
Ο αδερφός του υποδεκανέα Μπλέικ, ο υπολοχαγός Μπλέικ, είναι αξιωματικός και έχει ακολουθήσει τον Μακένζι στην άκρη του Χίντενμπεργκ. Δεν έχει καμία απολύτως ιδέα ότι έχει ανατεθεί στον αδερφό του να σταματήσει αυτή την αποστολή. Όπως και ο διοικητής του, δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω από το νέο μπλόκο των Γερμανών: ένα οπλοστάσιο καταστροφής βάθους τριών μιλίων – με οχυρώσεις πεδίου, αμυντικές γραμμές και βαθύ πυροβολικό, κάτι που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ οι Βρετανοί.
Βοηθητικοί ηθοποιοί σε σκηνές πλήθους
Σε αντίθεση με πολλές σύγχρονες ταινίες που χρησιμοποιούν τα ψηφιακά μέσα για να δημιουργήσουν σκηνές με πλήθος, οι βοηθητικοί ηθοποιοί στο «1917» ήταν πραγματικοί άνθρωποι. Ο Μέντες διάλεξε 500 άτομα από την αρχική ομάδα των 1,600 βοηθητικών ηθοποιών που συγκέντρωσε η ομάδα παραγωγής. Οι στρατιωτικοί σύμβουλοι της ταινίας τους παρείχαν εκπαίδευση και πληροφορίες για τις τακτικές μάχης και τους τρόπους χειρισμού των όπλων.
Η Προετοιμασία
Ο Μέντες δηλώνει πως η προετοιμασία αυτής της ταινίας ήταν επί πέντε σε σχέση με οτιδήποτε είχε κάνει νωρίτερα. «Τα πράγματα είναι όπως κάθε φορά, αλλά εδώ πρέπει να δίνεις παραπάνω προσοχή στην λεπτομέρεια. Έπρεπε να ξέρουμε κάθε σπιθαμή στο χώρο που θα γυρίζαμε, κάθε γραμμή του διαλόγου που θα λέγανε οι χαρακτήρες. Κάθε κίνηση της κάμερας ήταν καλά μελετημένη και ξέραμε πολύ καλά με τους υπολοίπους πώς θα κινούμασταν στον χώρο».
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ταινίας ήταν ότι η παραγωγή ήξερε πως δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένες τεχνικές που εφάρμοζε σε άλλες ταινίες. «Συνηθίζαμε να έχουμε ένα δεύτερο σχέδιο, να κόβουμε το γύρισμα όποτε θέλαμε και να τοποθετούσαμε την κάμερα όπου πιστεύαμε πως δούλευε καλύτερα για εμάς. Μπορούσαμε να επέμβουμε και να διορθώσουμε λίγο τους τις ερμηνείες, τον ρυθμό ή ακόμα και τους διαλόγους. Στο «1917» όλα αυτά άλλαξαν, ο τρόπος κατασκευής της ταινίας ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό», λέει ο σκηνοθέτης.
Διεύθυνση Φωτογραφίας
Το όραμα του Μέντες να αποτυπώσει την ιστορία του σε πραγματικό χρόνο με έναν τέτοιο τρόπο που να μοιάζει με ένα συνεχές μονοπλάνο απαιτεί από το κοινό να γίνει ένα με τους χαρακτήρες και να βυθιστεί σε αυτό το ταραχώδες ταξίδι. Για την ακρίβεια: το «1917» δεν γυρίστηκε σε μία μόνο λήψη, αλλά γυρίστηκε σε μια σειρά από μεγάλες λήψεις χωρίς cut που θα μπορούσαν αβίαστα να φαίνονται σαν να είναι μια συνεχόμενη λήψη. Επειδή δεν υπάρχει cut μέσα στη σκηνή, ο θεατής – όπως και οι Σκόφιλντ και Μπλέικ – δεν είναι σε θέση να απομακρυνθεί από την αποστολή που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Παρόλο που ο σκηνοθέτης είχε γυρίσει στην ταινία του «Spectre» την εναρκτήρια σκηνή ως ένα μεγάλο και συνεχές μονοπλάνο, αυτή τη φορά αντιμετώπισε κάτι πρωτόγνωρο και διαφορετικό για αυτόν. Με αυτού του είδους την κινηματογράφηση, το κοινό παίρνει μια αυθεντική και έντονη αίσθηση για το τι ακριβώς περνούν αυτά τα αγόρια. «Από την αρχή της ταινίας, ένιωσα πως αυτή η ιστορία θα λειτουργήσει μόνο αν γυριστεί σε πραγματικό χρόνο», δηλώνει ο Μέντες.
Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον διακεκριμένο διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς (‘’Fargo’’, ‘’Ένας Υπέροχος Άνθρωπος ‘’Prisoners’’), ο οποίος ύστερα από 14 υποψηφιότητες έλαβε το πρώτο του Όσκαρ για την ταινία «BladeRunner 2049». Μαζί είχαν συνεργαστεί ξανά σε αρκετές ταινίες, αυτή η συνεργασία του όμως, αποδείχθηκε ιδιαίτερής σημασίας. «Από την πρώτη κιόλας στιγμή που μίλησα στον Σαμ για την ιδέα ως μια ταινία σε μία λήψη, ήξερα πως πρόκειται για φοβερή ιδέα και πολύ σημαντική για την αφήγησή μας», σχολιάζει ο Ντίκινς.
Από τη στιγμή που η ομάδα αποφάσισε με ποιο τρόπο έπρεπε να μετακινηθούν οι πρωταγωνιστές στον χώρο, ήταν πια ξεκάθαρο πώς θα κινούνταν η κάμερα. «Υπάρχουν στιγμές που χρειάζεται να είσαι κοντά στους ήρωες και υπάρχουν στιγμές που χρειάζεται να απομακρυνθείς και να δεις τους χαρακτήρες μέσα στο χώρο τους και μέσα στο τοπίο. Διατηρήσαμε την απαιτούμενη ισορροπία σε αυτό», σχολιάζει ο Ντίκινς. Ο Μέντες θεωρεί ότι το αποτέλεσμα πέτυχε επειδή είχαν κάνει αμέτρητα σχέδια για το πώς έπρεπε η κάμερα να ακολουθεί πιστά την δράση γύρω και να προσέχει τις κινήσεις των ηθοποιών.
Ο διευθυντής φωτογραφίας και ο σκηνοθέτης βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στο φυσικό φως για τις συνθήκες φωτισμού της ταινίας. «Όταν ο καιρός ήταν με το μέρος μας, γυρίζαμε τη σκηνή μας. Όταν δεν ήταν σύμμαχος, προτιμούσαμε να κάνουμε πρόβα. Έπρεπε να ήμασταν πιστοί στις συνθήκες του φωτός που επικρατούσε κάθε στιγμή», δηλώνει ο Ντίκινς. Η παραγωγή ήλπιζε να έχει νεφελώδη καιρό για να μπορέσει ευκολότερα να γυρίσει τα πλάνα της δίχως να διακόπτεται η αίσθηση του πραγματικού χρόνου που ήθελαν. Ο Μέντες πίστευε πως χρειάζονταν απόλυτη αφοσίωση από όλους στην ταινία για να τα καταφέρουν ενώ ο Ντίκινς υποστηρίζει πως μέχρι κάποιος να το δει στην οθόνη, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πόσο γοητευτική είναι αυτή η τεχνική. Η ταινία γυρίστηκε με την κάμερα Alexa Mini LF.
Το Αόρατο Μοντάζ
Η πρόκληση της ταινίας υπήρξε η ένωση των πλάνων. Κάθε σκηνή έπρεπε να γυριστεί με απίστευτη ακρίβεια έτσι ώστε να υπάρχει τέλεια ένωση στο μοντάζ μετά. Η τρομακτική προσοχή στις λεπτομέρειες ήταν αναγκαία από την αρχή. Ο σκηνοθέτης, ο διευθυντής φωτογραφίας και ο μοντέρ της ταινίας – ο βραβευμένος με Όσκαρ Λι Σμιθ (‘’Ο Σκοτεινός Ιππότης’’, ‘’Dunkirk’’) – έπρεπε να ξέρουν το ακριβές σημείο που θα ένωνε το ένα πλάνο με το επόμενο, ειδάλλως δεν θα τους δίνονταν ευκαιρία μετά τα γυρίσματα να το διορθώσουν. «Αυτή ήταν μια πολύπλοκη ταινία όσον αφορά το μοντάζ», σχολιάζει ο παραγωγός Κάλουμ ΜακΝτούγκαλ (‘’Skyfall’’).«Κάθε λήψη ήταν κρίσιμη και έπρεπε να γίνει με σαφείς υπολογισμούς ώστε να δοθεί στον Σαμ άμεσο feedback».
Για τον Μέντες, αυτή η παραγωγή διαθέτει παντού παράγοντες-κλειδιά. «Έχουμε μια καταπληκτική ομάδα. Έχουμε έναν από τους κορυφαίους ενεργούς διευθυντές φωτογραφίας στον κόσμο αυτή τη στιγμή, τον Ρότζερ Ντίκινς, τον εξαιρετικό μοντέρ Λι Σμιθ και τον εξαίσιο υπεύθυνο σχεδιασμού παραγωγής , τον Ντένις Γκάσνερ. Είναι συνεργάτες από παλιά και είναι όλοι τους φοβεροί σε αυτό που κάνουν».
Μοναδικό Soundtrack
Την σύνθεση του soundtrack του «1917» ανέλαβε ένας ακόμα συνεργάτης του Μέντες, ο Τόμας Νιούμαν (‘’Άρωμα Γυναίκας’’, ‘’AmericanBeauty’’, ‘’Η Γέφυρα των Κατασκόπων’’), με τον οποίο έχουν δουλέψει σχεδόν σε όλες τις ταινίες του σκηνοθέτη εδώ και είκοσι χρόνια. Ήδη από τις πρώτες τους συζητήσεις για την ταινία, ο Νιούμαν διαπίστωσε πως δεν θα έμοιαζε με οτιδήποτε άλλο είχε κάνει ως τότε. «Η εμπειρία του χρόνου σε αυτή την ταινία είναι όντως πολύ διαφορετική από κάθε άλλο project που έχω κάνει στο παρελθόν», ισχυρίζεται ο ίδιος. Συνεπώς, η προσέγγιση του συνθέτη και του σκηνοθέτη στη μουσική ήταν διαφορετική. Ο Νιούμαν λέει: «Συζητήσαμε με τον Σαμ για το πώς έπρεπε να δρα η μουσική στην ταινία, πότε έπρεπε να δίνει συναίσθημα και πότε να μην υπερβαίνει τα όρια της υπερβολής». Στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια μουσική που θα υπηρετούσε την ιστορία και δεν θα την αποσπούσε από αυτή.
Ο Νιούμαν άρχισε να γράφει τη μουσική της ταινίας πριν και κατά την παραγωγή της. «Η σύνθεση της μουσικής συνέβαινε κατά κάποια έννοια και αυτή σε πραγματικό χρόνο, ήταν κάτι το μοναδικό». Σε μεγάλο βαθμό η μουσική της ταινίας διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις ίδιες τις τοποθεσίες. «Είχαν μια επίδραση σε μένα σε ότι αφορά την αρμονία και τον ρυθμό», σχολιάζει ο ίδιος. Όπως όλα τα υπόλοιπα, έτσι και η μουσική σχεδιάστηκε ώστε να φέρνει το κοινό πιο κοντά στις εμπειρίες των δύο αγοριών στο μέτωπο του πολέμου.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρεία Πατρών και στο Ελληνικό Ωδείο (πιάνο, θεωρία, αρμονία). Ακολούθησαν οι σπουδές και η αποφοίτηση του από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία , αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση με τον καθηγητή-συνθέτη Γ.Α. Παπαϊωάννου.
Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Έχει γράψει όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, πειραματική μουσική. Παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του κινείται στο χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού συνθέτοντας εκατοντάδες τραγούδια σε κείμενα ελλήνων και ξένων ποιητών.
Έχει ηχογραφήσει δεκάδες LP και Cd συνεργαζόμενος με τις δισκογραφικές εταιρίες EMI- Classics, Blue Note, Polydor, Sony (CBS), Minos- Emi, Agora, Lyra, HMV, κ.α.
Έχει γράψει μουσική για 100 περίπου θεατρικά έργα. Δεκαπέντε παραγωγές του αρχαίου δράματος (Επίδαυρος- Ηρώδειο) και δεκαέξι παραγωγές στο εξωτερικό (Βέλγιο, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Ελβετία κ.α)
Έχει σκηνοθετήσει τρία έργα στον χώρο του μουσικού θεάτρου.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει συμμετάσχει ή έχουν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής ( Λονδίνο, Γλασκόβη, Εδιμβούργο, Παρίσι, Λίλλη, Λυών, Ρενς, Μονπελιέ, Βρυξέλλες, Λιέγη, Γενεύη, Λοζάννη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βερόνα, Φλωρεντία,Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, Κοστάντσα, Νόργουιτς, Λουιζιάνα, Σικάγο, Χογκ Κόγκ, Μπουρζ, Μιλάνο, Λισσαβόνα, Άγκυρα, Μοντεβίδεο, Μπουένος Αιρες, Σάο Πάολο, Κάιρο κ.α).
Τα έργα του έχουν εκτελεστεί απ΄ όλες τις ελληνικές ορχήστρες καθώς και από μεγάλες ορχήστρες του εξωτερικού όπως Φιλαρμονική Ορχήστρα της Στοκχόλμης, της Κρακοβίας, της Λιέγης, της Οζάκας, Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, Φιλαρμονική Ορχήστρα Δωματίου της Καρλσρούης, Καμεράτα των Βερσαλλιών, Συμφωνιέτα του Μπόρνμουθ, Μούζικα Πολυφώνικα, Χορωδία Αρνολντ Σένμπεργκ της Βιέννης και πολλές άλλες
Συνεργάστηκε με μαέστρους και σολίστ διεθνούς κύρους όπως Jerzy Swoboda, Adrew Davis, Kazuyoshi Akiyama, Louis Devos, Gunther Schuller, Leo Brouwer, Saulius Sondeckis, Amury du Closel, Erwin Ortner, Gary Burton, Augustin Dumay, Michel Beroff, Pedro Carneiro, Sergei Krulof, Ivan Bastos, Νικόλας Οικονόμου, Κώστας Κοτσιώλης, Γιάννης Βακαρέλης, Milva, Irene Jarsky, Udo Reineman, Δημήτρης Καβράκος, Lucienne Van Deyck, Lieve Janssen, Chris Demoor, Lucile Vignon κ.α
Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Το 2002 τιμήθηκε για την μουσική του στο θέατρο με το βραβείο Δημήτρης Μητρόπουλος από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου
Ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας 1986-1990
Καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1990-1993
Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού 1993-1994
Υπουργός Πολιτισμού 1994-1996
Καλλιτεχνικός διευθυντής της HMV ( Ελλάδας) 1996-2004
Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Φεστιβάλ 1998-1999 (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου)
Σύμβουλος διοίκησης για τα πολιτιστικά στον Οργανισμό “ Αθήνα 2004”, 2002-04
Καλλιτεχνικός διευθυντής για το θεσμό “ Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης 2006”, από το Νοέμβριο του 2003 έως τον Ιανουάριο του 2006
Για τη δράση του στην πολιτιστική διαχείριση καθώς και τη μουσική του δραστηριότητα έγινε επίτιμος δημότης σε πολλές πόλεις της Ελλάδας
Η πολιτική κηδεία του Θάνου Μικρούτσικου θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου και ώρα 14:30 στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Η σoρός θα εκτίθεται από τις 10:30 πμ στην αίθουσα τελετών για τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Αντί για στεφάνια, η οικογένεια παρακαλεί να διατεθούν τα χρήματα για τα ασυνόδευτα προσφυγοπούλα της Μόριας. GR 07017 1355 0006 3551 3856 0788 -Τράπεζα Πειραιώς.
ΠτΔ: Ο θάνατος του Θάνου Μικρούτσικου αποτελεί μεγάλη απώλεια για την Τέχνη και τον Πολιτισμό μας γενικότερα
«Ο θάνατος του Θάνου Μικρούτσικου αποτελεί, αναμφισβήτητα, μεγάλη απώλεια για την Τέχνη και τον Πολιτισμό μας γενικότερα. Και η απώλεια αυτή είναι τόσο περισσότερο επώδυνη, όσο έρχεται σε μιαν εποχή, κατά την οποία τέτοια κενά είναι πολλαπλώς δυσαναπλήρωτα. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους του» αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στη δήλωση του για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
Κυρ. Μητσοτάκης: Με τη μοναδική μουσική του, αλλά και την πολιτική και κοινωνική του παρουσία, ο Θάνος Μικρούτσικος σφράγισε την εποχή μας
«Με τη μοναδική μουσική του, αλλά και την πολιτική και κοινωνική του παρουσία, ο Θάνος Μικρούτσικος σφράγισε την εποχή μας. Τον αποχαιρετούμε καθώς ξεκίνησε να συναντήσει το Σταυρό του Νότου. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του» αναφέρει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε ανάρτησή του στο twitter για το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
Prime Minister GR
✔@PrimeministerGR
Με τη μοναδική μουσική του, αλλά και την πολιτική και κοινωνική του παρουσία, ο Θάνος Μικρούτσικος σφράγισε την εποχή μας. Τον αποχαιρετούμε καθώς ξεκίνησε να συναντήσει το Σταυρό του Νότου. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.
Αλ.Τσίπρας: Θα τον θυμόμαστε από την μουσική του και από το στίγμα που άφησε η ζωή του κοντά στους ταπεινούς και καταφρονεμένους
«Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε για το Σταυρό του Νότου. Η Ελλάδα αποχαιρετά τον συνθέτη, τον καλλιτέχνη, τον ευαίσθητο άνθρωπο, τον παντοτινό εραστή της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θα τον θυμόμαστε πάντα, μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του, αλλά και από το στίγμα που άφησε η ζωή του κοντά στους ταπεινούς και καταφρονεμένους», αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με ανάρτησή του στο twitter για το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
ΣΥΡΙΖΑ: Δημιουργός με βαθιά πολιτικοποίηση ο Θ. Μικρούτσικος, στοιχείο που διαμόρφωσε το πολυσύνθετο έργο του
«Αποχαιρετούμε με απέραντη θλίψη και απεριόριστο σεβασμό τον Θάνο Μικρούτσικο. Καλλιτέχνης υψίστου διαμετρήματος, ο Θάνος Μικρούτσικος υπήρξε ένας δημιουργός με βαθιά πολιτικοποίηση, στοιχείο που διαμόρφωσε το πολυσύνθετο έργο του. Καθόρισε για πολλές δεκαετίες τη μουσική σκηνή της χώρας μας και αγαπήθηκε από τον λαό μας.
Απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του» , αναφέρεται στο συλλυπητήριο μήνυμα του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
Λ. Μενδώνη: Η απώλεια του Θ. Μικρούτσικου συγκινεί βαθιά όλη την Ελλάδα
«Ο Θάνος Μικρούτσικος, εκτός από σπουδαίος συνθέτης, ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα. Ένας από τους ανθρώπους, που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο ελληνικό Πολιτισμό στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα και μέχρι σήμερα. Η μουσική του άγγιξε όλους τους Έλληνες και τίμησε τη χώρα μας στο εξωτερικό. Από το λαϊκό τραγούδι και τη μελοποιημένη ποίηση, μέχρι το θέατρο, την όπερα και τη συμφωνική μουσική, το ταλέντο του Θάνου Μικρούτσικου ήταν πολύ μεγάλο για να περιοριστεί σε ένα είδος. Γι΄ αυτό και η απώλειά του συγκινεί όλους μας. Συγκινεί βαθιά όλη την Ελλάδα. Ήταν ένας άνθρωπος με πολιτικό λόγο, τον οποίο εξέφραζε χωρίς δισταγμό. Ένας διανοούμενος, ένας εργάτης του Πολιτισμού, τον οποίο υπηρέτησε με αφοσίωση ως υπουργός Πολιτισμού, εισάγοντας νέους θεσμούς. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπισε την ασθένειά του με δύναμη, θάρρος και αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια. Ο ίδιος δεν θα είναι πια κοντά μας. Όμως η μουσική του παρακαταθήκη, θα εξακολουθεί να μας συντροφεύει για πολλές δεκαετίες ακόμη και να αποτελεί κομμάτι όλων μας. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους πολυάριθμους φίλους του», αναφέρει η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη στο συλλυπητήριο μήνυμά της για την απώλεια του Θάνου Μικρούτσικου.
Φ. Γεννηματά: Ο Θάνος Μικρούτσικος αφιερώθηκε και προσέφερε όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά συνολικά στον ελληνικό πολιτισμό και στον δημόσιο βίο
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» … στη μάχη με το αδύνατο, μέχρι το τέλος. Ήταν ο ίδιος , ο στίχος του Καββαδία. Τραγουδήθηκε , αγαπήθηκε και πάλεψε. Μάχιμος και δημιουργικός συνθέτης της γενιάς του. Αφιερώθηκε και προσέφερε όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά συνολικά στον ελληνικό πολιτισμό και στον δημόσιο βίο.
Καλό ταξίδι Θάνο. Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του» , δήλωσε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά, για το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
ΚΚΕ για θάνατο Μικρούτσικου: Άχρονο, άτοπο, ανεξάντλητο, αθάνατο το έργο σου όπως αθάνατος Θάνο είσαι κι εσύ
Με άφατη θλίψη και βαθιά συγκίνηση αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, τον ακριβό μας Θάνο Μικρούτσικο, αναφέρεται σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου.
« Φαίνεται αβάστακτο, να μάθουμε να ζούμε, χωρίς εκείνον στη σκηνή. Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος δεν υπήρξε μόνο ανεπανάληπτος δημιουργός και συγκλονιστικός ερμηνευτής του έργου του. Πάνω απ’ όλα ήταν ένα ιδιοφυές πνεύμα, σπινθηροβόλο, κοφτερό και ανήσυχο, ένας βαθιά και πλατειά καλλιεργημένος διανοητής. “ Οι δημιουργοί δεν γεννιούνται, δημιουργούνται” καθώς ο ίδιος έλεγε.
Εχθρός της συνήθειας, της επανάπαυσης και της παραίτησης, αυτός ο γενναίος μαχητής της ζωής, μας καλούσε και με το παράδειγμά του να διεκδικούμε το ακατόρθωτο, να μη φοβόμαστε τον χορό “ στο φτερό του καρχαρία”, αν θέλουμε να νικήσουμε κάθε καταναγκασμό, κοινωνικό ή φυσικό, ακόμη και τον θάνατο.
Γ. Παπανδρέου για θάνατο Μικρούτσικου: Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος με μεγάλη συμβολή στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή
«Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος, Αχαιός και καλός φίλος, ανατρεπτικός συνθέτης, με μεγάλη προσφορά στην τέχνη και στην πολιτιστική ζωή της Πάτρας, με αίσθημα ευθύνης και μεγάλη συμβολή στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Θα είναι για πάντα μαζί μας με το έργο του. Καλό ταξίδι, Θάνο» δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, για το θάνατο του Θ. Μικρούτσικου.
Ποιες ήταν οι αρχικές επιλογές που δεν πέρασαν από audition και ποιοι προστέθηκαν μετά από τη διαδικασία ακρόασης;
Το πιο δημοφιλές ελληνικό boyband, οι ONE, με τις εμφανίσεις τους στο club Voodoo, έδωσε στο πολυπληθές ακροατήριο τους την χαρά της επανένωσης, έστω και για λίγο. Ο Αργύρης Ναστόπουλος, μέλος του συγκροτήματος, ανοίγει για πρώτη φορά την καρδιά του στο zappIT και μοιράζεται μαζί μας άγνωστες πτυχές της ζωής του.
Πώς ξεκίνησε η επαφή με την μουσική;
Η επαφή με τον μαγικό κόσμο της μουσικής άρχισε από πολύ νωρίς, στα 8 μου περίπου χρόνια, όταν η μητέρα μου με έγραψε στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας για να πάρω μαθήματα πιάνου. Τα πρώτα τραγούδια που έμαθα να παίζω ήταν δυο αγαπημένα της μητέρας μου, το «Χθες το βράδυ σε ονειρεύτηκα» με τη θρυλική Στέλλα Γκρέκα και το «Αν Θυμηθείς το όνειρο μου» με την φωνή της Γιοβάννας.
Μεγάλωσες στον Άγιο Δημήτριο πως ήταν τα εφηβικά σου χρόνια;
Aπό μικρός έπρεπε να δουλεύω για να καλύπτω τις προσωπικές μου ανάγκες αφού έχασα τον πατέρα μου αιφνιδίως και δεν ήθελα να επιβαρύνω την μητέρα μου. Ξεκίνησα ως σιδεράς σε οικοδομές, μετά εργάστηκα ως σερβιτόρος σε καφετέριες ενώ έβρισκα ανάμεσα σε αυτά και λίγο χρόνο για να μοιράζω φυλλάδια και να αυξήσω ακόμα περισσότερο το εισόδημα μου. Μεγάλωσα ακούγοντας τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της εποχής μου, όπως, Backstreet Boys, New Kids on the block, M.Jackson, Paula Abdul, Madonna, Στέφανο Κορκολή, Αλέξια κ.a Εκείνη την εποχή ξεκίνησε και η ερασιτεχνική ενασχόληση μου με την μουσική, καταρχήν ως Dj. Άρχισα να παίζω μουσική σε σχολικά πάρτι και έπαιρνα τεράστια χαρά βλέποντας τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει με τις μουσικές μου…Όμορφες εποχές με ζεστές ακόμα τις αναμνήσεις….Θυμάμαι ακόμα τον πρώτο μου εφηβικό έρωτα …την λέγανε Ηλιάνα .
Τώρα θυμήθηκα …είναι το Κορίτσι που είχα διαβάσει για ένα βιωματικό τραγούδι που είχες γράψει στίχους και μουσική με τίτλο «Αστραπή» που ερμηνεύει ο Πάνος Κιάμος.
Σωστά, την Ηλιάνα, με την οποία νόμιζα αφελώς πως θα ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου.. Τα πράγματα φυσικά και δεν εξελίχθηκαν έτσι και λίγο μετά την εφηβεία οι δρόμοι μας χώρισαν… Μετά από πολλά χρόνια και ενώ ήμουν πλέον με τους «One» και τη Νατάσα Θεοδωρίδου σε περιοδεία, έκατσα στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου μετά το τέλος μιας συναυλίας για να αποσυμπιεστώ και όπως χάζευα ένα χωριό απέναντι, ξαφνικά άρχισε να ρίχνει αστραπές. Τότε αναπόλησα αυθόρμητα την Ηλιάνα και ξεκίνησα να φτιάχνω στο μυαλό μου το τραγούδι. Το τραγούδι «Αστραπή» για το οποίο ο λόγος, ερμηνεύθηκε από τον Πάνο Κιάμο και αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.
Πες μας για την εμπειρία σου στην audition για τους One.
H ανακοίνωση της δημιουργίας του πρώτο ελληνικού boyband προκάλεσε πανελλαδικό ενδιαφέρον. Η κάλυψη της κενής θέσης για το 4ο μέλος του συγκροτήματος ήταν πρόκληση για τους επίδοξους τραγουδιστές της εποχής και με αφορμή την χωρίς προηγούμενο επιτυχία των Take That ,Boyzone, Five, Backstreet Boys, N SYNC και τόσων άλλων ανδρικών συγκροτημάτων παγκοσμίως. Η audition πραγματοποιήθηκε στα τέλη Απριλίου 1999, ημέρα Κυριακή, στο Studio Sierra . Εκεί, λοιπόν, μαζεύτηκαν εκατοντάδες υποψήφιοι ηλικίας περίπου 20 ετών – εμφανίστηκε και ένας 40αρης ιεροψάλτης. Η κριτική επιτροπή ήταν η πλέον αρμόζουσα αφού την αποτελούσαν πασίγνωστα πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας της εποχής όπως, Θέμης Γεωργαντάς , Ναταλία Γερμανού, Γιώργος Θεοφάνους, ο Ανδρέας Κουρής από το Mad, ο Θάνος Καραγρηγόρης της EMI ,η Wendy – χορογράφος της σχολής του Φωκά Ευαγγελινού και ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος που ήταν και ο παραγωγός του Group . Η audition αποτελείτο από 3 στάδια. Στο πρώτο, όλοι έπρεπε να χορέψουν. Επτά άτομα πέρασαν στην δεύτερη φάση που ήταν η προσωπική συνέντευξη με ερωτήσεις που αφορούσαν κυρίως την προσωπικότητα μας. Η τελική 7αδα υπό την καθοδήγηση της Wendy και ύστερα από πρόβες μιας ώρας έμαθε μια χορογραφία, η οποία παρουσιάστηκε στην επιτροπή. Στο τέλος, απέμειναν 3 υποψήφιοι από τους οποίους ο ένας θα επιλεγόταν για να καλύψει την κενή θέση. Τελικά επέλεξαν 2 άτομα, εμένα και τον Πάνο, και έτσι το συγκρότημα των One συγκροτήθηκε μαζί με τους Κωνσταντίνο, Φίλιππο και Δημήτρη που ήταν και οι αρχικές επιλογές (χωρίς διαδικασία ακρόασης) του εμπνευστή του συγκροτήματος, Γιώργου Θεοφάνους. Λίγες μέρες αργότερα από εκείνη την ακρόαση, το συγκρότημα υπέγραψε με την MINOS – EMI και μπήκε αμέσως στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου!
Εργάζεσαι και ως DJ. Τι έχεις να μας πεις για αυτή σου την ιδιότητα;
Η δουλειά του DJ είναι καταρχήν εξαιρετικά υπεύθυνη και κοπιαστική εργασία και όχι όσο επιφανειακή δείχνει, τύπου βάζω τα ωραία μου ρούχα, πίνω ποτό και διαλέγω μουσικές. Ως DJ οφείλεις να είσαι διαρκώς ενημερωμένος για αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική και ξένη δισκογραφία και καλείσαι να διασκεδάσεις τον κόσμο, «πιάνοντας» την επιθυμία της στιγμής και ανεξαιρέτως της δικής σου προσωπικής προτίμησης. Ο Dj καθορίζει το μουσικό ύφος και την αισθητική σε μια εκδήλωση και σε τεράστιο βαθμό η επιτυχή έκβαση της καθορίζεται από αυτόν.
Κάθε Πέμπτη και για όλο το χρόνο εμφανίζεστε ως One σε γνωστό μαγαζί στην Αθήνα .Υπάρχει η ίδια χημεία μεταξύ σας όπως τότε;
Ναι φυσικά, είμαστε σας πληροφορώ και καλύτερα από τότε αφού ωριμάσαμε, αποστασιοποιηθήκαμε και περνάμε στην σκηνή εξαιρετικά.
Τα μελλοντικά σχέδια των one;
Προετοιμάζουμε τις εμφανίσεις μας στην όμορφη Κύπρο από τον Ιανουάριο του 2020 καθώς και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά δεν είμαι σε θέση να σας δώσω περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά καθώς στο στάδιο της προεργασίας.
Με τι άλλο ασχολείσαι σήμερα;
Αγαπώ πολύ την ελληνική και την ξένη μουσική και είχα ανάγκη να μοιραστώ αυτό το συναίσθημα και με την ιδιότητα του ραδιοφωνικού παραγωγού και έτσι προέκυψε η δημιουργία του Radio Vintage. Ο Vintage είναι ένα web ραδιόφωνο που έφτιαξα με κόπο και μεράκι και όπου μου δίνεται η δυνατότητα να επικοινωνώ με τους ακροατές σε καθημερινή βάση μέσα από μουσικές επιλογές ευρείας γκάμας χωρίς δεσμεύσεις και ρεπερτοριακούς περιορισμούς.
Σε λαϊκό προσκύνημα έχει τεθεί από το πρωί η σορός του Θάνου Μικρούτσικου στην αίθουσα τελετών του Α’ Νεκροταφείου.
Πλήθος κόσμου βρίσκεται από νωρίς στο σημείο προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη που έφυγε το Σάββατο από τη ζωή, σε ηλικία 72 ετών.
Η πολιτική κηδεία του Θάνου Μικρουτσικου γίνεται αυτή την ώρα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Εκεί και ο Ανδρέας Μικρούτσικος για να πει το τελευταίο αντίο στον πολυαγαπημένο του αδερφό, φανερά καταβεβλημένος…
Χρησιμοποιούμε τεχνολογία όπως τα cookies στον ιστότοπό μας, για εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων, παροχή λειτουργιών μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ανάλυση των δεδομένων επισκεπτών μας. Κάντε κλικ παρακάτω για να επιβεβαιώσετε ότι συμφωνείτε με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας στο web. Οποιαδήποτε στιγμή, μπορείτε να αλλάξετε γνώμη και να αλλάξετε επιλογές συγκατάθεσης. Read More
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience. Read more
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Cookie
Duration
Description
sp_landing
1 year 1 month 4 days
The sp_landing is set by Spotify to implement audio content from Spotify on the website and also registers information on user interaction related to the audio content.
sp_t
1 year 1 month 4 days
The sp_t cookie is set by Spotify to implement audio content from Spotify on the website and also registers information on user interaction related to the audio content.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Cookie
Duration
Description
CONSENT
2 years
YouTube sets this cookie via embedded YouTube videos and registers anonymous statistical data.
_ga
1 year 1 month 4 days
Google Analytics sets this cookie to calculate visitor, session and campaign data and track site usage for the site's analytics report. The cookie stores information anonymously and assigns a randomly generated number to recognise unique visitors.
_gat_gtag_UA_*
1 minute
Google Analytics sets this cookie to store a unique user ID.
_ga_*
1 year 1 month 4 days
Google Analytics sets this cookie to store and count page views.
_gid
1 day
Google Analytics sets this cookie to store information on how visitors use a website while also creating an analytics report of the website's performance. Some of the collected data includes the number of visitors, their source, and the pages they visit anonymously.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
Cookie
Duration
Description
IDE
1 year 24 days
Google DoubleClick IDE cookies store information about how the user uses the website to present them with relevant ads according to the user profile.
NID
6 months
Google sets the cookie for advertising purposes; to limit the number of times the user sees an ad, to unwanted mute ads, and to measure the effectiveness of ads.
OAID
1 year
Cookie set to record whether the user has opted out of the collection of information by the AdsWizz Service Cookies.
test_cookie
15 minutes
doubleclick.net sets this cookie to determine if the user's browser supports cookies.
VISITOR_INFO1_LIVE
5 months 27 days
YouTube sets this cookie to measure bandwidth, determining whether the user gets the new or old player interface.
YSC
session
Youtube sets this cookie to track the views of embedded videos on Youtube pages.
yt-remote-connected-devices
never
YouTube sets this cookie to store the user's video preferences using embedded YouTube videos.
yt-remote-device-id
never
YouTube sets this cookie to store the user's video preferences using embedded YouTube videos.
yt.innertube::nextId
never
YouTube sets this cookie to register a unique ID to store data on what videos from YouTube the user has seen.
yt.innertube::requests
never
YouTube sets this cookie to register a unique ID to store data on what videos from YouTube the user has seen.
__gads
1 year 24 days
Google sets this cookie under the DoubleClick domain, tracks the number of times users see an advert, measures the campaign's success, and calculates its revenue. This cookie can only be read from the domain they are currently on and will not track any data while they are browsing other sites.
__gpi
1 year 24 days
Google Ads Service uses this cookie to collect information about from multiple websites for retargeting ads.
