Έναν άνθρωπο από εκείνους που χαμογελούν ειλικρινά και πλατιά, τους βλέπεις και σου φτιάχνουν τη μέρα. Εκείνους που ακούνε τα όνειρά σου και σε ενθαρρύνουν να κάνεις μεγαλύτερα. Όσους ξέρουν πότε να τσακωθούν σε μια διαφωνία και πότε να προσπεράσουν.

Εκείνους που γυρνούν τον κόσμο όλο με μια τσάντα στον ώμο, όχι για να κάνουν ποστ, αλλά γιατί ζουν κάθε λεπτό με τις αισθήσεις τους και αποτυπώνουν τις εικόνες μέσα τους. Όλους αυτούς που κάθονται στα παγκάκια της πόλης, θα τους πεις την ιστορία σου και θα σ’ ακούσουν. Θα σου πουν κι εκείνοι δικές τους.

Αυτούς που έχουν καταλάβει τους λόγους για τους οποίους αξίζει κανείς να ζει και ξέρουν σε τι να ξοδευτούν. Όσους είναι επιεικείς με τους άλλους.

Αυτούς που αφήνονται στην τύχη και λένε περισσότερα “ναι”… κι αυτό το ναι έχει διάρκεια, χαρά, ενθουσιασμό, τρέλα, ακούγεται αδιάκοπα και επαναλαμβάνεται σαν ηχώ!

Όσους είναι πράοι, αυτάρκεις, ευγενικοί, που δεν κάνουν πολύ θόρυβο γιατί δε θέλουν να τραβούν τα βλέμματα. Αυτούς που ρισκάρουν, που αποφάσισαν με το ένστικτο όταν δεν υπήρχε λογική.

Που τα καλοκαίρια βουτούν σε διάφανα νερά και σε παρασέρνουν, μα όταν αρχίζουν τα κρύα πάλι εξαφανίζονται μακριά, δεν τους ταιριάζει ο χειμώνας.

Που μπαίνουν εύκολα σε τρένα, αεροπλάνα και πλοία για να ‘ρθουν να σε βρουν.

Που παίζουν με τα παιδιά τους, και στις εκδρομές στο βουνό τα κρατούν ανάποδα στην άκρη του γκρεμού, μαθαίνουν και σ’αυτά να ζούν.

Εκείνους που η καθημερινότητα δεν έγινε τρόπος ζωής αλλά μέσο επιβίωσης.

Εκείνους που επιμένουν να είναι ελεύθεροι, κύριοι του εαυτού τους, χωρίς υλικά για θεούς… και στην πόλη τούτη συνάντησα πολλούς σαν αυτούς…

Αυτούς που φεύγουν…

Αυτούς που μένουν… Όλους όσους θα ‘ρθουν…

Πηγή : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ / Ελένη Δομζαρίδου

Είναι ένα ζεστό απόγευμα στο Πλέινο του Τέξας και μια γυναίκα με το όνομα Κριστίν βρίσκεται σε μια επαγγελματική σύσκεψη. Το αφεντικό της έχει συγκαλέσει τη σύσκεψη για να συζητήσουν τις ιδέες τους ώστε να κλείσουν μια συμφωνία. Οι επικρατέστερες εταιρείες είναι δύο και η απόφαση θα ληφθεί την επόμενη εβδομάδα. Η Κριστίν ακούει και κρατάει σημειώσεις και ξαφνικά της έρχεται μια αντισυμβατική ιδέα:

Και αν φτιάξουμε ένα geo-filter του Snapchat και ταγκάρουμε το κτίριο του γραφείου… όσοι χρησιμοποιούν Snapchat στο γραφείο θα το δουν και αυτό θα φέρει την εταιρεία στο προσκήνιο.

Το μυαλό της αρχίζει να τρέχει και σκέφτεται όλα τα ωραία πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν. Η συζήτηση ανάμεσα στους συναδέλφους της έχει κοπάσει και ο αντιπρόεδρος του τμήματος Εταιρικής Ανάπτυξης λέει: «Όλες ήταν σπουδαίες προτάσεις. Κανείς άλλος;».

Η Κριστίν έχει να πάρει μια απόφαση και θα την πάρει μέσα στα επόμενα πέντε δευτερόλεπτα. Ξέρει ότι θα έπρεπε να χωθεί στη συζήτηση, αλλά πρώτα σταματάει για να το σκεφτεί. Και αν ακουστεί τρελό; Κανείς δεν πρότεινε κάτι παρόμοιο με αυτό. Μετακινείται στην καρέκλα. Υπάρχει λόγος που κανείς δεν ανέφερε το Snapchat; Τώρα αναρωτιέται αν πρέπει καν να μοιραστεί την ιδέα.

Μέσα στα επόμενα πέντε δευτερόλεπτα η Κριστίν είτε θα αποφασίσει να μην πει τίποτα, ένα μοτίβο που της έχει γίνει συνήθεια στη δουλειά, ή θα βρει το κουράγιο να μιλήσει. Επιπλέον, η Κριστίν έχει έναν στόχο. Θέλει να προωθήσει την καριέρα της και ανησυχεί ότι θα την «αγνοήσουν» για τους σπουδαιότερους ρόλους αν δεν βελτιώσει την παρουσία της. Έχει περάσει πολύ χρόνο προσπαθώντας να καταλάβει τι πρέπει να κάνει και μου έγραψε γιατί παλεύει με την ικανότητά της να πείσει τον εαυτό της να το κάνει. Η αυτοπεποίθησή της έχει βυθιστεί στα τάρταρα.

Είχε καταβροχθίσει φανταστικά βιβλία, όπως τα Lean in, Tribes, Daring Greatly και The Confidence Code. Παρακολούθησε γυναικεία συνέδρια, άκουσε προσεκτικά τον μέντορά της, έκανε πρόβες στον καθρέφτη του σπιτιού της. Χάρη σε όλη την έρευνα και το διάβασμά της, η Κριστίν ξέρει τι πρέπει να κάνει (να μοιράζεται στρατηγικές ιδέες, να είναι δραστήρια, να είναι περισσότερο ορατή και να συμμετέχει εθελοντικά σε πρότζεκτ που την προκαλούν) και ξέρει γιατί πρέπει να το κάνει.

Πιθανότατα αναρωτιέστε γιατί δεν μίλησε η Κριστίν όταν είχε την ευκαιρία. Σπουδαία ερώτηση. Η απάντηση είναι απλή: χάνει τη μάχη με τα συναισθήματά της. Η Κριστίν δεν έχει πρόβλημα να μιλήσει. Παλεύει με την αυτο-αμφισβήτηση. Φυσικά η Κριστίν ξέρει πώς να μιλά σε μια σύσκεψη. Αυτό που δεν ξέρει είναι πώς να νικά τα συναισθήματά τους που την εμποδίζουν.

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να αναγκάσετε τον εαυτό σας να κάνει τα πράγματα που ξέρετε ότι λύνουν τα προβλήματά σας και θα βελτιώσουν τη ζωής σας, η απάντηση είναι απλή. Φταίνε τα συναισθήματά σας. Κανείς από εμάς δεν το συνειδητοποιεί, αλλά παίρνουμε σχεδόν κάθε απόφασή μας όχι με τη λογική ούτε με την καρδιά μας ούτε βασισμένοι στους στόχους ή στα όνειρά μας – αλλά με το συναίσθημα.

Και τα συναισθήματά μας σχεδόν ποτέ δεν εναρμονίζονται με αυτό που είναι καλύτερο για μας. Πάρτε, για παράδειγμα, την Κριστίν. Ξέρει τι είναι το καλύτερο γι’ αυτή: να μιλήσει. Εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, τα συναισθήματά της την κάνουν να αμφισβητήσει τον εαυτό της. Όλες οι μελέτες δείχνουν ότι προτιμάμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά τώρα ή φαίνεται πιο εύκολο, αντί να κάνουμε τα πράγματα που ξέρουμε μέσα ότι θα είναι καλύτερα μακροπρόθεσμα.

Τη στιγμή που συνειδητοποιείτε ότι τα συναισθήματά σας είναι το πρόβλημα, έχετε και την ικανότητα να τα νικήσετε. Κοιτάξτε πόσο γρήγορα πλημμύρισαν την Κριστίν τα συναισθήματά της σε εκείνη τη σύσκεψη στο Πλέινο του Τέξας. Σε λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα η αυτο-αμφισβήτηση άρχισε να πλημμυρίζει το μυαλό της. Συμβαίνει σε όλους μας. Μόλις καταλάβετε τον ρόλο που παίζουν τα συναισθήματα στη λήψη αποφάσεων, θα είστε σε θέση να τα νικήσετε.

Απόσπασμα από το βιβλίο Mel Robbins με τίτλο «Ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ

Πηγή : ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Σηκώνει πανιά για μουσικές θάλασσες ο «Κουρσάρος».

Ακολουθεί ένα σπάνιο video clip, με το ομότιτλο τραγούδι, όπως προβλήθηκε στην εκπομπή «Μικρά πορτραίτα» της Ερτ το 1985 σε σχετικό αφιέρωμα για το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το τραγούδι σε στίχους Παύλου Μάτεσι και μουσική Λάκη Παπαδόπουλου, περιλαμβάνεται στο δίσκο «Φοβάμαι» που κυκλοφόρησε το 1982 από τη Minos Emi.

Πηγή : tralala.gr

Έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις κατά τη συμμετοχή του στο The Voice, με την ομάδα του Σάκη Ρουβά, και έχοντας υπογράψει πριν από λίγες μέρες, το «χρυσό» συμβόλαιό του με την Panic Records, ήρθε η ώρα του Ανδρέα Στεργιόπουλου, να αποδείξει και δισκογραφικά, ότι είναι η νέα μεγάλη λαϊκή φωνή του πενταγράμμου.

Ο πολλά υποσχόμενος ερμηνευτής, βρέθηκε στο στούντιο ηχογράφησης, για την ολοκλήρωση του πρώτου του επίσημου τραγουδιού, με τίτλο «Εγώ σε ξέρω», και με την υπογραφή δύο σπουδαίων δημιουργών, σε μουσική του Χρήστου Σαντικάϊ, και στίχους του Γρηγόρη Βαξαβανέλη.