Ο Πλωτίνος Ηλιάδης, με καταγωγή από την Κύπρο, ζει στην Ελλάδα εδώ και είκοσι δυο χρόνια. Ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό και διδάσκει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Το αντικείμενο του είναι ο σύγχρονος χορός.
Μετά από καιρό, καταφέραμε να βρούμε μέρα και ώρα συνάντησης. Τρίτη βράδυ, κάπου στο Γκάζι (μου έστειλε τοποθεσία μη χαθώ κιόλας, Αθήνα είναι αυτή!) μεταξύ 8.30- 10.00 στις 29 Απρίλιου που τυχαία ή καρμικά, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα χορού. Έφτασα στις 9 (εν τέλει είχα χαθεί) έξω από τη σχολή χορού. Μπήκα στο φουαγιέ. Η πόρτα της αίθουσας χορού ηταν ανοιχτή. Προχώρησα προς τα μέσα. Ο Πλωτίνος έκανε μάθημα. Παρακολουθώντας τον και νιώθοντας όλη την ενέργεια που υπήρχε μέσα σε εκείνον τον χώρο, είδα έναν άνθρωπο, έναν δάσκαλο να γίνεται ένα με αυτό που γεννήθηκε για να κάνει. Να χορεύει. Ο Πλωτίνος είναι ένας χαρισματικός καλλιτέχνης που εκπέμπει τέτοια θετική ενέργεια, που σε καθηλώνει. Η παρουσία του δημιουργεί έναν ανοιχτό, ζεστό διάλογο, που θες να συζητάς μαζί του για ώρες. Είχαμε να πούμε πολλά αλλά ο χρόνος δε μας αρκούσε, όμως τον ευχαριστώ γι’ αυτήν την υπέροχη συνέντευξη, με τυπικές ερωτήσεις και αληθινές απαντήσεις.
Πλωτίνο τι είναι για σένα ο χορός; Τι σημαίνει για σένα αυτή η τέχνη;
Ο χορός είναι το καταφύγιο μου. Είναι ο τόπος όπου ψυχή και σώμα συναντιούνται δημιουργώντας μια έκσταση και μια αίσθηση πληρότητας. Από παιδί, θυμάμαι πως έψαχνα να βρω τον τρόπο να ενώσω το σώμα με την ψυχή μου – και αυτό το πέτυχα μέσα από τον χορό. Γίνεται το μέσο έκφρασης των συναισθημάτων μου, μέσω της κίνησης. Αν έχει να σου προσφέρει κάτι ο χορός είναι να εκφραστείς μέσω της χορευτικής κίνησης, να σκαλίσεις μέσα σου, να ανακαλύψεις ή να γνωρίσεις πράγματα.
Πως ξεκίνησε η πορεία σου στον χορό και πως σε οδήγησε στο να διδάσκεις σήμερα στην Κρατική σχολή Ορχηστικής τέχνης;
Από παιδί πλησίαζα τον χορό, αλλά ποτέ με σοβαρότητα. Υπήρχε πάντα μια ερωτική σχέση με αυτήν την τέχνη , χωρίς όμως να ξέρω πως να τη μετατρέψω σε σχέση αγάπης. Μεγαλώνοντας, μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω μέσα από ένα πιο ώριμό πλαίσιο, και τότε ήρθε η γνώση πως υπάρχει η σπουδή στον χορό. Αυτή η ανακάλυψη υπήρξε καθοριστική. Τη στιγμή εκείνη σπούδαζα γυμναστής στις Σέρρες. Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου μετακόμισα στην Αθήνα, που τότε ήταν το μοναδικό κέντρο χορού. Εδώ βρήκα την κατάλληλη καθοδήγηση για να σπουδάσω χορό. Όταν έκανα τα πρώτα επαγγελματικά μαθήματα, ένιωσα ένα εσωτερικό “ κλικ”. Στα είκοσι τέσσερα μου αισθάνθηκα πως ξαναγεννήθηκα. Σπούδασα χορό στην Κρατική Σχολή χορού και αργότερα εντάχθηκα σε μια ομάδα στο Σάλτσμπουργκ, όπου χόρευα επαγγελματικά για έξι χρόνια. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα άρχισα να εργάζομαι ως χορευτής και ως δάσκαλος.
Πως βιώνεις το πέρασμά του χρόνου ως χορευτής, όσον αφορά την ηλικία;
Το θέμα της ηλικίας είναι κάτι που καλούνται να αντιμετωπίσουν όλοι οι χορευτές μετά τα σαράντα. Και είμαι ένας χορευτής, μετά τα σαράντα. Ο χορός κρύβει μια μαγεία- όταν χορεύεις νιώθεις αυτή τη μαγεία. Και αυτό είναι που θέλουμε. Δυστυχώς, το εργαλείο, το μέσο για να χορεύεις είναι το σώμα. Γι’ αυτό εμείς οι χορευτές προσπαθούμε να διατηρήσουμε το σώμα μας σε μια καλή φυσική κατάσταση, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε ό,τι του ζητάμε. Όμως, με τα χρόνια έρχεται η φυσική φθορά. Και αυτό είναι κάτι που θέλει καλή διαχείριση, κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο. Έχω μάθει να ζω μέσα στον χώρο του χορού, και νομίζω πως, όπως λέμε και στον χώρο μας, “Go with the flow”. Πιστεύω πως τα πράγματα θα έρθουν από μόνα τους και θα με οδηγήσουν σε άλλα μονοπάτια. Η μαγεία του χορού είναι πως σου δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσεις νέες πτυχές του εαυτού σου. Ο χορός δεν τελειώνει στη σκηνή. Συνεχίζει να σου προσφέρει άπειρα πράγματα . Δεν ξέρω που θα με πάει, αλλά το σίγουρο είναι πως θέλω να είμαι μέσα στο χώρο του χορού. Θέλω να γεράσω μέσα σε αυτόν, όποια κι αν είναι η έκβαση του για μένα.
Κατάγεσαι από την Κύπρο. Πως νιώθεις όταν συναντάς καλλιτέχνες από τον τόπο σου και ποια είναι η σχέση σου με τη νέα γενιά Κυπρίων χορευτών;
Νιώθω, πάντα, μια συναισθηματική σύνδεση όταν συναντάω ανθρώπους από τον τόπο μου. Λειτουργώ σαν μεγάλος αδελφός, σαν καθοδηγητής, φίλος , πατέρας. Είμαστε ένας ευλογημένος λαός με πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους.
Πιστεύεις πως είναι αναγκαίο, για τους νέους χορευτές -είτε από Ελλάδα είτε από την Κύπρο- να επιλέξουν το εξωτερικό για να εργαστούν ή να χτίσουν μια καριέρα, όπως την ονειρεύονται επειδή η χώρα τους δεν τους προσφέρει αυτήν τη δυνατότητα;
Το κομμάτι της τέχνης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, τώρα αρχίζει να εξελίσσεται, γιατί τώρα μπαίνουν στο χώρο άνθρωποι που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν και να στηρίξουν τον χορό και τις τέχνες γενικότερα. Ναι, πολλά παιδιά θα φύγουν στο εξωτερικό για να χτίσουν μια καριέρα, όπως οι ίδιοι την ονειρεύονται. Πιστεύω, όμως, πως για να ανθίσει πραγματικά αυτός ο χώρος, πρέπει να γίνονται δουλείες εδώ. Χρειάζεται να δημιουργηθούν ευκαιρίες στον τόπο μας, ώστε ο κόσμος να γνωρίσει τον χορό, να εμπνευστεί και να μπορέσει να αναπτυχθεί στο κομμάτι του πολιτισμού.
Ποια συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον χορό;
Αν κάποια παιδιά έχουν όνειρο να γινούν χορευτές να το πλησιάσουν , όσο πιο νωρίς γίνεται. Να μην το αφήσουν κάτω από το χαλί.
Μίνι βιογραφικό:
Αριστούχος του Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Π.Μ.Σ.) «Εκπαίδευση στο Χορό» του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ). Πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α.Α. Σερρών (Α.Π.Θ.) με κατεύθυνση στη Βιολογία της Άσκησης. Σπούδασε χορό στην «Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης» και αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «Ραλλού Μανού». Έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα ‘Performing in Art’ στην ακαδημία χορού SEAD της Αυστρίας. Έχει εκδώσει το βιβλίο «Εγχειρίδιο Σύγχρονου Χορού. Θεωρία·Ανάλυση·Διδασκαλία». Δημιουργός της Τεχνικής ‘Speed the Spiral’. Διδάσκει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (Κ.Σ.Ο.Τ.) και την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «ΧοροΧρόνος», τα μαθήματα: Σύγχρονου Χορού και Μεθοδολογία Σύγχρονου Χορού. Έχει συνεργαστεί με του χορογράφους: Matej Kejžar, Maya M. Carrol, Zoë Knights, Magdalena Reiter, David Zambrano, Μάχη Δημητριάδου-Lindahl, Νατάσσα Ζούκα, Αποστολία Παπαδαμάκη, Αγγελική Τρομπούκη κ.α. Παράλληλα συμμετείχε στο Intensive Workshop στο ‘Flying Low and Passing Through’ στην Αθήνα. Υπήρξε μέλος της ομάδας ‘Bodhi Project’.
Μαριλένα Αχιλλέως
@achilleos_marilena
@stoa_cultura
