Το αρχικό όνομα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της πόλης, οι Ναβαταίοι ή Ναμπάτου ήταν Ράκμου που σημαίνει «Βράχος με χρωματιστές ραβδώσεις».
Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός του 4ου αιώνα π.Χ. Ιερώνυμος ο Καρδιανός, αναφέρει στα γραπτά του ότι το όνομα Πέτρα δόθηκε από τους Έλληνες εμπόρους επειδή οι κάτοικοι της πόλης γιόρταζαν την εποχή της άνοιξης μια θεότητα στην οποία προσέφεραν διάφορα αγαθά, ως θυσία, πάνω σε μια μεγάλη πέτρα.
Η μεγάλη αυτή πέτρα βρίσκεται νοτιοδυτικά της αρχαίας πόλης και σήμερα ονομάζεται Ουμ-Αλ-Μπιγιάρα.
Η Ιστορία της Πέτρας
Η πρώτη μόνιμη εγκατάσταση στην Πέτρα έγινε κατά την 9η χιλιετία π.Χ από τροφοσυλλέκτες και κυνηγούς.
Κατά την εποχή του χαλκού(4000π.Χ. έως 2000π.Χ.) εξελίχθηκαν σε γεωργούς και κτηνοτρόφους.
Στην Έξοδο της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται ότι η περιοχή, γνωστή τότε ως Εδώμ, κατοικούνταν από τους Εδωμίτες, πιθανούς απογόνους του Ησαύ γιου του Ισαάκ.
Η πόλη της Πέτρας απέκτησε τη σημερινή μορφή τον 1ο αιώνα μ.Χ. μετά από τη μόνιμη εγκατάσταση των Ναβαταίων για περίπου 200 χρόνια.
Ο πρώτος ηγεμόνας των Ναβαταίων, με έδρα του την Πέτρα, ήταν ο Αρέτας ο Α΄ που μνημονεύεται και στην Παλαιά Διαθήκη.
Οι περισσότεροι ηγεμόνες των Ναβαταίων επηρεάστηκαν από τον ελληνιστικό πολιτισμό.
Επιρροές από τον ελληνισμό είχε δεχθεί και ο Εβραίος μέγας ιερέας Ιάσων, ο οποίος βρήκε καταφύγιο όταν εξορίστηκε στην Πέτρα διαδίδοντας τον ελληνικό πολιτισμό ακόμα περισσότερο.
Τον 1ο αιώνα π.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος θέλοντας να αποφύγει τους δασμούς που πλήρωνε στους Ναβαταίους για τα εμπορεύματα που μεταφέρονταν από τους χερσαίους εμπορικούς δρόμους επιτέθηκε στην Πέτρα, αλλά συνετρίβει στην πόλη Μαρίμπ.
Μετά την αποτυχημένη εκστρατεία, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ακολουθούσε μια προστατευόμενη θαλάσσια οδό για τη μεταφορά των αγαθών, παρακάμπτοντας την Πέτρα.
Αυτό σήμανε την αρχή του τέλους για τους Ναβαταίους.
Το 106 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Τραϊανός προσάρτησε το βασίλειο των Ναβαταίων και ίδρυσε την επαρχία της Αραβίας με πρωτεύουσα την Πέτρα.
Το 3ο αιώνα μ.Χ., ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός άλλαξε την πρωτεύουσα της επαρχίας και ταυτόχρονα άρχισαν οι εισβολές των Σασσανιδών Περσών.
Έτσι ο πληθυσμός της Πέτρας άρχισε να την εγκαταλείπει με αποτέλεσμα τον επόμενο αιώνα να είναι μια πόλη φάντασμα.
Πολυθεϊστικές Θρησκείες και Χριστιανισμός
Οι πρώτοι Ναβαταίοι κάτοικοι της Πέτρας προέρχονταν από την Αραβία.
Ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη λατρεία των βράχων και των πνευμάτων που κατοικούσαν σε αυτούς.
Για αυτό τον λόγο είχαν ανοίξει πολυάριθμες κόγχες στους βράχους της Πέτρας και τοποθετούσαν μια σμιλευμένη στήλη στο εσωτερικό.
Με αυτό τον τρόπο τιμούσαν την κυρίαρχη θεότητα της θρησκείας τους, τον Ντουσχάρα, προστάτη της οικογενείας και του εμπορίου και σύμβολο σταθερότητας.
Έπειτα οι Ναβαταίοι επηρεάστηκαν από τους γειτονικούς πολιτισμούς και ασπάσθηκαν πολλές θεότητες:
- από τους Εδωμίτες τον θεό Κάους
- από τους Έλληνες τον Ηρακλή, το Δία, τον Ήφαιστο και τη Δήμητρα
- από τους Αιγυπτίους τον Θοτ
- από τους Πέρσες τον Ζαρατούστρα
Το πολυθεϊκό σύστημα λατρείας εγκαταλείφθηκε εντελώς όταν μεταλαμβαδεύτηκε ο Χριστιανισμός οπότε και γίνανε χριστιανοί.
Μνημεία
Όλη η πόλη της Πέτρας με τα κτίσματα της είναι λαξευμένη πάνω σε μαλακά ψαμμιτικά πετρώματα και αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο ενός αξιοθαύμαστου πολιτισμού.
Η αρχιτεκτονική της πόλης έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων.
Τα καλύτερα διατηρημένα κτίρια είναι:
- Το θησαυροφυλάκιο ή αλλιώς Χαζνέ Φαραούν με μια πρόσοψη ύψους 40 μέτρων.
- Το Μοναστήρι.
- Ο Βυζαντινός Ναός.
- Το Ρωμαϊκό θέατρο χωρητικότητας 15000 ατόμων.
- Το παλάτι του κοριτσιού.
- Ο βασιλικός τάφος της Υδρίας.
- Ο τάφος του Ρωμαίου στρατιώτη.
- Η πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα που τοποθετούσαν τις προσφορές τους οι Ναβαταίοι για να λατρέψουν την άνοιξη.
- Ο δρόμος Σικ που αποτελεί το πέρασμα για να μπει κανείς στην πόλη της Πέτρας με τοίχους ύψους 50 μέτρων.
- Η μεγάλη τελετουργική πλατεία Ζιμπ Ατούφ με δυο οβελίσκους ύψους 6 μέτρων αφιερωμένους στους Αλ-Ούτσα και Ντουσχάρα που ταυτίζονταν με την Αφροδίτη και το Δια αντίστοιχα.
Πηγή : ekklisiaonline.gr
