Κάπου μεταξύ των γυρισμάτων για τις σειρές «Χάλκινα χρόνια», «Κάποτε το 80» και των προβών για την νέα θεατρική παράσταση στην οποία θα συμμετέχει, βρήκαμε την Μαρία Φιακά και μιλήσαμε μαζί της για όλα όσα την στεναχωρούν στην εποχή μας, όλα όσα θα ήθελε να κάνει αλλά και κάποια «πειραγμένα» θεατρικά έργα στα οποία πιθανόν να μην συμμετείχε.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑ
Μαρία μου, η νέα τηλεοπτική σεζόν σε βρίσκει να συμμετέχεις σε δύο σειρές εποχής ;
Nαι, στα «Χάλκινα χρόνια», στη «δεκαετία του 80». Και η «Κάποτε το 80» και από το ένα γύρισμα πάω στο άλλο.
Απλά, στα «χάλκινα χρόνια» είναι η τρίτη χρονιά που συμμετέχω και είμαι πιο εξοικειωμένη με το ρόλο και τον χώρο. Είναι ένας ρόλος δημιουργικός και αγαπημένος.
Η δεκαετία του 80 έτσι όπως την ζεις από την σειρά του ΡΙΚ1 «Κάποτε το 80» πώς σου φαίνεται ;
Στη σειρά «Δεκαετία του 80» γίνεται απλά αναφορά σε διάφορες αστείες ιστορίες που συμβαίνουν σε ένα χωριό. Περιγράφει απλά την ζωή στο χωριό, δεν δίνουνε έμφαση στις κοινωνικές αλλαγές όπως γίνεται στα «χάλκινα χρόνια».
Αν μπορούσες να πας πίσω στο χρόνο , σε ποιά από τις δύο δεκαετίες που παρουσιάζονται στις σειρές θα ήθελες να πας ;
Θα ήθελα να πάω και στις δύο δεκαετίες, του ’70 αλλά και του ’80 όπου τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά, η ζωή διαφορετική και η επικοινωνία των ανθρώπων καλύτερη.
Δεν μου αρέσει η εποχή που ζούμε τώρα. Είναι διαφορετικά τα πράγματα πιο ψυχρά και ο κόσμος είναι πιο αποστασιοποιημένος.
Την απόφαση σου όμως να γίνεις ηθοποιός δεν θα την άλλαζες όσο πίσω και να πήγαινε ο χρόνος, σωστά ;
Να σου πω τι θα άλλαζα; Θα δοκίμαζα να πάω εξωτερικό, Αγγλία ή Αμερική, γιατί μου αρέσει πολύ το μιούζικαλ. Ίσως λόγω φόβου ή χρόνου δεν το τόλμησα. Αλλά θα ήθελα να πάω λίγους μήνες να δοκιμάσω και να έρθω πίσω.
Σε ποιό μιούζικαλ θα συμμετείχες ;
Στο CATS. Το είχα δει στην Αγγλία και ενθουσιάστηκα, ίσως αυτό ήταν και ένας από τους λόγους που αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Τώρα που σε πετυχαίνουμε θεατρικά ;
Κάνουμε εντατικές πρόβες στο Σατιρικό θέατρο, για την παράσταση «υπηρέτης δυο αφεντάδων» σε μία πιο μοντέρνα εκδοχή, στην οποία θα δούμε έναν υπηρέτη και δυο αφέντες. Είναι μια ωραία και διασκεδαστική κωμωδία στην οποία κάνουμε όλοι πάρα πολλά πράγματα. Εγώ κάνω ακόμα και ξιφασκία, αυτό είναι πρόκληση για μένα, είναι κάτι καινούργιο.
Άρα, σου αρέσουν τα καινούργια ;
Ναι, οτιδήποτε καινούργιο μ’αρεσει.
Είπες πως η νέα θεατρική σoυ δουλειά είναι μια νέα εκδοχή του παλιού θεατρικού έργου. Γενικά όμως σαν ηθοποιός παίζεις σε πειραγμένες παραστάσεις ;
Εννοείς πιό μοντέρνες ;
Ναι.
Κοίτα για να αλλάξεις το έργο τόσο πολύ πρέπει να έχεις ένα χάρισμα, να μπορείς να γράψεις και να σκηνοθετήσεις. Άρα, εξαρτάται.
Προτιμώ όμως τις «γνήσιες», «παραδοσιακές», εκδοχές και τα «πρωτότυπα» κείμενα.
Γενικά στη ζωή σου είσαι πιο παραδοσιακός άνθρωπος;
Νομίζω ναι, εκτός από κάποια πράγματα.
Σαν μητέρα, κάνεις πράγματα που δεν έκαναν οι δικοί σου για σένα ;
Οπωσδήποτε την μεγαλώνω διαφορετικά, είναι διαφορετική η σχέση μου με την κόρη μου. Το να γίνεις γονιός είναι κάτι που δεν το ξέρεις και το μαθαίνεις μέρα με την μέρα. Το μαθαίνεις με το παιδί, δεν ξέρεις αν κάνεις σωστό ή λάθος. Απλά κάποιες φορές λείπω πολλές ώρες και καλύπτω το κενό άλλες μέρες.
Υπάρχουν παραστάσεις ή δουλειές που να σε επηρέασαν αρνητικά ;
Ναι, όταν είσαι καιρό κάπου, επηρεάζεσαι θες δεν θες. Όταν σεναριακά είσαι κάπου πολλά χρόνια επηρεάζεται και ο κόσμος, νομίζει ότι μόνο αυτό κάνεις. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλές επιλογές στην Κύπρο, τουλάχιστον τηλεοπτικά (θεατρικά ίσως υπάρχουν).
Γενικά όλοι μας αναγκαζόμαστε να κάνουμε περισσότερα πράγματα από όσα μπορούμε, γιατί οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και κανένας δεν μπορεί να ζήσει με ένα μισθό. Αυτό σε κάνει να στερείς σε κάποιον από όλους τους ρόλους γιατί δεν έχεις χρόνο να μελετήσεις τους ρόλους όπως θες και όπως πρέπει, τουλάχιστον αυτό νιώθω.
Αν ήταν στο χέρι μου θα έκανα μια δουλειά και θα την έκανα καλά. Αλλά, δεν είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά ως ηθοποιοί. Θέλεις μέσα από την δουλεία σου να εκφράζεσαι, κάτι το οποίο δεν ξέρω αν είναι εφικτό τώρα.
Τις γιορτές τις βιώνεις πιο έντονα ;
Με τους ρυθμούς που δουλεύω δεν κατάλαβα γιορτές. Μόνο τα Χριστούγεννα, στο τραπέζι. Για να το απολαύσεις χρειάζεται να έχεις μέρες και ακόμα καλύτερα να πας εξωτερικό. Γενικά μου αρέσουν τα ταξίδια, δεν μπορούσα να διανοηθώ να περάσουν 3 με 6 μήνες και να μην πάω κάπου αυτό είναι κάτι που στερούμαι.
Όμως ευτυχώς έχω πάει αρκετά, αλλά θέλω και άλλα…Αν ήταν εφικτό θα ήθελα να είμαι σε ένα αεροπλάνο συνεχώς.
Ποιά πόλη σ’ αρεσε πιο πολύ ;
Για διαφορετικούς λόγους διαφορετικές πόλεις.
Μου άρεσε το Άμστερνταμ, το Σίδνεϋ, η Κόα, το Λας βεγκας και η Καλιφόρνια. Κάθε πόλη έχει κάτι διαφορετικό, άλλους τρόπους, άλλες συνήθειες. Αν όμως έπρεπε να πω μία, θα έλεγα την Κόα στην Ινδία. Είναι μια πόλη μακριά από μας, περίεργη και όσα είδα εκεί είναι συγκλονιστικά.
Είναι ένας άλλος πλανήτης.
ΦΩΤΟ : ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΦΙΑΚΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK.
