Εθελοντές φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου επανδρώνουν υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας


Την έκτακτη και άμεση υγειονομική ανάγκη για «εργατικά χέρια» σε υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας που προέκυψε λόγω της πανδημίας κλήθηκαν να καλύψουν οι φοιτητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Μεγάλη ομάδα φοιτητών τέθηκε σε θέση «ασφαλούς» προσφοράς στην αντιμετώπιση της κρίσης μετά από παρότρυνση ακαδημαϊκών της Σχολής τους για έμπρακτη αρωγή στη μάχη ενάντια στον κορωνοϊό. Η δράση των εθελοντών φοιτητών ξεκίνησε από την εμφάνιση του ιού στην Κύπρο. Για να καταφέρουν να έχουν την κατάλληλη κατάρτιση, πέρα από όσα έχουν διδαχθεί μέχρι τώρα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, οι φοιτητές βασίστηκαν στις ενημερώσεις που λάμβαναν από το Yπουργείο Υγείας, αλλά και στην αναμεταξύ τους αλληλοϋποστήριξη, με συνεχή ανταλλαγή των γνώσεών τους μέσα από την καθημερινή τριβή στις θέσεις εργασίας του κάθε εθελοντή.

Συντονίστριες της ομάδας εθελοντών φοιτητών όλων των ετών της Ιατρικής Σχολής., μας μίλησαν για τον ρόλο της ομάδας στις υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας, τις εμπειρίες τους, πώς λειτουργεί η όλη διαδικασία, αλλά και με ποιες προκλήσεις έρχονται αντιμέτωποι. Ακόμα, συζητήσαμε για τις ψυχολογικές επιπτώσεις που προκύπτουν και εάν εντοπίζουν -ενδεχομένως- κάποια θετικά στοιχεία στις συνθήκες που βιώνουμε.

Μαργαρίτα-Θεοφανώ Γκριτζέλα, 6οετής Φοιτήτρια Ιατρικής

Από τον Μάρτιο, έγινε έκκληση εθελοντών φοιτητών Ιατρικής για υποστήριξη στη Μονάδα Επιτήρησης Λοιμώξεων στο Υπουργείο Υγείας. Γρήγορα δημιουργήθηκε ομάδα πέρα των 60 φοιτητών από όλα τα έτη της Σχολής, που έχουν εργαστεί έως τώρα στην Υπηρεσία Ιχνηλάτησης κρουσμάτων, στην γραμμή 1412, καθώς και σε υποστήριξη άλλων αντίστοιχων υπηρεσιών. Η ανάγκη έγκαιρης ιχνηλάτησης κρουσμάτων είναι ζωτικής σημασίας στην παρούσα πανδημία, οπότε υπήρχε πολύ αυξημένη ανάγκη νέων ατόμων με υπόβαθρο κλινικών γνώσεων για τη σωστή συνέντευξη των επαφών κρουσμάτων. Στην γραμμή 1412, όπου εργάζομαι, καλούμαστε να επιλύσουμε τυχόν απορίες και ανησυχίες γενικού περιεχομένου γύρω από τον ιό και σίγουρα νιώθουμε περήφανοι όταν μπορούμε να συνεισφέρουμε έστω λίγο στη διαχείριση των ανησυχιών που μπορεί να έχουν συμπολίτες μας.

Στη γραμμή 1412, τίθενται σωρεία ερωτημάτων κάθε φορά που ανακοινώνονται νέα μέτρα. Προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα ενημερωμένοι για κάθε απόφαση της κυβέρνησης και δικτυωμένοι για το ποιος φορέας είναι αρμόδιος για κάθε θέμα που μπορεί να προκύψει. Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, ειδικά όταν διαρρέουν πληροφορίες που δε συνάδουν με τις επίσημες συστάσεις του αρμόδιου Υπουργείου. Σε τέτοιες περιπτώσεις η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να διαχειριστείς την αγωνία των καλούντων χωρίς να δώσεις κάποια ψευδή υπόσχεση. Μέσα από επικοινωνίες που έχουμε καθημερινά, έχω καταλάβει ότι οι γνώσεις μας ως φοιτητές ιατρικής είναι από τα μεγαλύτερα όπλα κατά του πανικού που επικρατεί, διότι αν δεν μπορείς να αντιληφθείς τι σημαίνουν τα όσα λέγονται καθημερινά, πολύ πιο εύκολα προκύπτει φόβος και άγχος. Προσπαθούμε λοιπόν, να χρησιμοποιούμε τις γνώσεις μας και τις επίσημες συστάσεις για να κάνουμε πιο απτές τις πληροφορίες στον γενικό πληθυσμό και να μειώνουμε έτσι τις ανησυχίες του. Από την εμπειρία που είχα θα πρότεινα στον καθένα να ενημερώνεται μόνο από τις επίσημες πηγές όπως WHO, ECDC ή το www.pio.gov.cy/coronavirus καθώς και να περιορίζουν την ενημέρωσή τους σε συγκεκριμένες ώρες τη μέρα. Έτσι δεν πέφτουν θύματα ψευδών ειδήσεων ή προσωπικών απόψεων μη καταρτισμένων ατόμων, αλλά λαμβάνουν πιο εμπεριστατωμένη ενημέρωση.  

Η κατάσταση που βιώνουμε είναι κάτι πρωτόγνωρο για όλους. Ο περιορισμός της ελευθερίας μετακίνησης, η κοινωνική απομόνωση, αλλά και οι πραγματικές απώλειες που μπορεί να βιώσουμε είτε αφορούν απλά την απώλεια της ρουτίνας μας,  είτε εισοδήματος, είτε ακόμα και κάποιου αγαπημένου ανθρώπου, γίνονται πολλαπλά αισθητές, καθώς εντείνονται από την αβεβαιότητα. Δεν γνωρίζει κανείς πότε ακριβώς με τι προϋποθέσεις και με τι τίμημα θα επανέλθουμε στην παλιά καθημερινότητα. Ίσως ποτέ, γιατί ο καθένας θα βγει αλλαγμένος από αυτή τη συγκυρία. Ωστόσο, ένα από τα θετικά που έχω παρατηρήσει πέραν της συγκινητικής μαζικής κοινωνικής συνεργασίας που βιώνουμε καθημερινά είναι η παγκόσμια συνεργασία της επιστημονικής κοινότητας για άμεση εύρεση λύσεων με ταχύτατη έκδοση μελετών, δωρεάν πρόσβαση σε δεδομένα και συνεργασίες μεταξύ κρατών.  Αυτό καταδεικνύει την παγκόσμια αποφασιστικότητα για άμεση επίλυση της κρίσης. Η υπομονή και ψύχραιμη ενημέρωση είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη δεδομένη στιγμή. Φυσικά, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Εάν δυσκολευόμαστε ψυχολογικά, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό δεν είναι παράλογο. Δεν πρέπει να διστάζουμε να ζητούμε βοήθεια από αγαπημένους, ή ακόμα από υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης που προσφέρονται από διάφορους φορείς, όπως για παράδειγμα η γραμμή 1410 του ΟΝΕΚ, ή το κέντρο ψυχικής υγείας του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Μαρία-Φαίδρα Ερωτοκρίτου, 5οετής Φοιτήτρια Ιατρικής

Φοιτώ στο 5ο έτος, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου και έπειτα από κάλεσμα από τους καθηγητές της σχολής μας, πολλοί φοιτητές σπεύσαμε να βοηθήσουμε στον αγώνα κατά του COVID-19. Συγκεκριμένα, είμαι εθελόντρια στο κέντρο Ιχνηλάτησης του Υπουργείου Υγείας και είχα ως κύριο ρόλο τον συντονισμό της ομάδας φοιτητών Ιατρικής που συμμετείχε στην ιχνηλάτηση. Αρχίσαμε να εργαζόμαστε εκεί από τις πρώτες κιόλας μέρες που εμφανίστηκε ο ιός στη χώρα μας,  όταν ακόμη τα δεδομένα και οι κατευθυντήριες οδηγίες άλλαζαν καθημερινά.

Ο ρόλος μας, είναι αρχικά η ανακοίνωση του θετικού αποτελέσματος στο άτομο, η εύρεση της μολυσματικής επαφής που είχε το κρούσμα και η καταγραφή των ατόμων που ήρθε σε επαφή τις ημέρες που θεωρούμε πως άρχισε να είναι μεταδοτικός (δηλαδή δύο ημέρες πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων ή αν ήταν ασυμπτωματικός δύο ημέρες πριν από την ημέρα διεξαγωγής του τεστ).  Ωστόσο, η ανακοίνωση του θετικού αποτελέσματος μέσα στο χάος και την παραπληροφόρηση που κυριαρχεί στα ΜΜΕ δεν είναι πάντα εύκολη. Πολλά άτομα αντιδρούν με θυμό, άγχος, απόγνωση. Άλλοι γελούν και το βλέπουν χιουμοριστικά και άλλοι ακόμη αμφισβητούν το αποτέλεσμα.

Αν έπρεπε να παρομοιάσω την ιχνηλάτηση με μια ταινία, θα έλεγα το «Sherlock Holmes», δηλαδή συλλογή στοιχείων και εξιχνίαση του «μυστηρίου». Ιδιαίτερα τις πρώτες ημέρες, όπου όλα λειτουργούσαν ακόμη φυσιολογικά, η εύρεση του κρούσματος που μετέδωσε τον ιό στο άτομο που επικοινωνούσαμε εμείς ήταν πολύ περίπλοκη και απαιτούσε πολύωρη συνομιλία μαζί του. Τα τεστ που υπήρχαν ήταν περιορισμένα, η διαδικασία επεξεργασίας ήταν πολύ χρονοβόρα και η άγνοια, ο φόβος και ο πανικός κυρίευαν τους πολίτες που απεγνωσμένα καλούσαν για να προβούν σε διαγνωστικό έλεγχο, πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα «γλίτωναν από την μάστιγα της εποχής». Τώρα τα κρούσματα έχουν μειωθεί πολύ, και παράλληλα το κέντρο της ιχνηλάτησης έχει οργανωθεί πλήρως ώστε η διαδικασία να είναι πιο εύκολη και πιο ταχεία, καθώς ο κόσμος έχει συμμορφωθεί και οι επαφές έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε τον εφιάλτη των 50 θετικών κρούσματων μέσα σε μια μέρα. Σήμερα, τα μέτρα ένα-ένα αίρονται όχι επειδή είμαστε ασφαλείς, αλλά επειδή πρέπει να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας, πάντα σε συνάρτηση με τον μειωμένο αριθμό των κρουσμάτων.  Ας μην γελιόμαστε, είμαστε οι καθ΄ύλην υπεύθυνοι για την προσωπική μας ασφάλεια και κανείς δεν μπορεί να μας την διαφυλάξει, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Εύχομαι λοιπόν υπομονή και αέναη προσπάθεια κι είμαι βέβαιη πως μέσα σε όλες αυτές τις τυμπανοκρουσίες υπάρχει μια γλυκιά μελωδία-ελπίδα, εμείς!

Λόγω του νέου καθεστώτος έχει σταματήσει επ’ αορίστου η κλινική άσκηση στα νοσοκομεία και τα εργαστήρια. Παρόλα αυτά συνεχίζεται η εξ αποστάσεως διδασκαλία και οι φοιτητές της Ιατρικής Σχολής όπως και οι υπόλοιποι φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου συνεχίζουν να έχουν ένα σταθερό πρόγραμμα, αρχίζοντας παράλληλα αισίως την προετοιμασία τους για τις τελικές εξετάσεις του Εαρινού εξαμήνου. Συγχαίρουμε και ευχαριστούμε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που συμβάλλουν, ανιδιοτελώς στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, προσθέτοντας επιπλέον εργατοώρες στο ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμά τους. Η περίοδος αυτή είναι πολύ ιδιαίτερη και μας βρίσκει όλους σε μία φάση αβεβαιότητας και επαναπροσδιορισμού των υφιστάμενων και επόμενων στόχων μας. Βρισκόμαστε, ουσιαστικά, στη μετάβαση από ένα περιβάλλον εγκλεισμού και εσωτερικότητας, σε έναν καινούργιο κόσμο με διαφορετικά δεδομένα και σταδιακή προσαρμογή και επιστροφή στην «νέα κανονικότητα».