«Επιλέγουμε την ελπίδα παρά τον φόβο»


Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, Δημάρχου Στροβόλου

Παρακολουθώντας την ομιλία του νεοεκλεγέντος προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Jo Biden στο Κογκρέσο, με τη συμπλήρωση των 100 ημερών από την εκλογή του,  ξεχωρίσαμε την φράση «Επιλέγουμε την ελπίδα παρά τον φόβο». Μια φράση που ακούγεται μεν κλισέ στην εποχή μας, αλλά κρύβει μία μεγάλη αλήθεια μέσα της. Κι αυτό γιατί η νέα ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών εισέρχεται στη νέα δεκαετία με μία δυναμική αλλαγής, αλλαγής προς το καλύτερο, ενάντια στους θιασώτες του λαϊκισμού και των κινήσεων εντυπωσιασμού, ενάντια στην απομόνωση και την εμμονική και ανώφελη ομφαλοσκόπηση της προηγούμενης διακυβέρνησης της χώρας. Για εμάς, θεωρούνται ορόσημα στην μεταστροφή της αμερικανικής πολιτικής δύο γεγονότα: πρώτον, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και δεύτερον, η εκ νέου υπογραφή της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αρχίζοντας από την επανένταξη της Ουάσινγκτον στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, υπενθυμίζουμε ότι ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump αποχώρησε από τη διεθνή αυτή συμφωνία για μείωση των εκπομπών που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου τον Φεβρουάριο του 2020, με το επιχείρημα ότι είναι άδικο άλλες χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία να χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, παραγνωρίζοντας τον βαρύνοντα ρόλο των ΗΠΑ στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και στην όξυνση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, οι οποίες επηρεάζουν δυσμενώς ολόκληρη την υφήλιο. Η νέα ηγεσία των ΗΠΑ επανέλαβε τη δέσμευσή της, προσυπογράφοντας εκ νέου τη Συμφωνία, κατανοώντας ότι είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες εκπομπές στην παγκόσμια ιστορία.

Ο πρόεδρος Biden ανέλαβε τις ευθύνες του και απέδειξε ότι θα βρίσκεται στο πλευρό του υπόλοιπου πλανήτη στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής, της σημαντικότερης και μεγαλύτερης απειλής που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι η Συμφωνία του Παρισιού είναι μόνο η αρχή των δράσεων που πρέπει να αναλάβουν τα κράτη παγκοσμίως για ανάσχεση της περιβαλλοντικής καταστροφής. Εντούτοις, η προηγούμενη διακυβέρνηση των ΗΠΑ αποκάλυψε πόσο επισφαλής είναι η κατάσταση και πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί η δουλειά χρόνων, για πολιτικές σκοπιμότητες.

Όσον αφορά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ο Biden έγραψε ιστορία, όντας ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος στα χρονικά που χρησιμοποίησε τον όρο «γενοκτονία». Bέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες άργησαν 106 χρόνια να αναγνωρίσουν την ιστορική αλήθεια, ωστόσο η κίνηση αυτή είναι η ελάχιστη ένδειξη σεβασμού απέναντι στους απανταχού Αρμενίους. Δεν γνωρίζουμε αν θα βρουν ησυχία οι ψυχές των 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων που έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα στα χέρια των Τούρκων, και των άλλων εκατομμυρίων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες, εκδιωγμένοι βίαια και ξεριζωμένοι, μέσω αυτής της δήλωσης του προέδρου Biden, καθότι είναι μία πολιτική κίνηση, χωρίς κάποια δεσμευτική ή άλλη βαρύτητα. Ωστόσο, σημειώνεται ως σημαντική εξέλιξη και ως μεταστροφή της πολιτικής των ΗΠΑ.

Με τις πιο πάνω θαρραλέες πολιτικές κινήσεις που άλλαξαν άρδην την πορεία των αμερικανικών πολιτικών και διπλωματικών σχέσεων, θεωρούμε ότι μπορούμε να αναμένουμε και άλλα από τον Αμερικανό πρόεδρο. Ιδιαίτερα στο θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, εντοπίζουμε την πρόδηλη δέσμευση του προέδρου Biden να προασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υποκύπτει σε πολιτικές και διπλωματικές πιέσεις. Ήδη οι σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ βρίσκονται στο ναδίρ, λόγω επιλογών της Άγκυρας. Ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρει ο νέος πλανητάρχης να στείλει το μήνυμα στην Τουρκία ότι οι τραμπουκισμοί της δεν περνούν πλέον. Ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να υπερασπιστεί το Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα με περισσότερη μαχητικότητα και πυγμή. Ελπίζουμε ότι οι νέες προσπάθειες για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό πρόβλημα, οι οποίες δεν ξεκινούν με τους καλύτερους οιωνούς, θα έχουν μία ώθηση από πλευράς του προέδρου Biden. Ελπίζουμε ότι θα μας υποστηρίξει απέναντι στην αδιαλλαξία της Τουρκίας.

Ελπίζουμε διότι επιλέγουμε και εμείς την ελπίδα παρά τον φόβο, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Είναι η μοναδική επιλογή που έχουμε τώρα. Βρισκόμαστε απέναντι σε πολλά ανοιχτά μέτωπα και το εύκολο είναι να φοβηθούμε ή να παραιτηθούμε. Όμως, συλλογικά, συντονισμένα με σύνεση και αλληλεγγύη, οφείλουμε να επιλέγουμε τον δρόμο της αρετής, τον δύσκολο δρόμο, τον δρόμο της πίστης, της ελπίδας και της μαχητικότητας. Θα τα καταφέρουμε.