ΜΑΡΙΑ ΠΛΥΤΑ “ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ …ΘΑΥΜΑΖΩ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ”


Με όπλο στα χέρια της, τις σπουδές της στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο , το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο αλλά και το New York  acting studio η Μαρία Πλυτά, διεκδίκησε μια θέση στον «κόσμο» της υποκριτικής .Ονειρεύεται να παίζει πάντα σε γεμάτα θέατρα γι’αυτό άλλωστε και επιλέγει δουλειές που ταιριάζουν στην αισθητική της …δηλώνει πως θαυμάζει τους συναδέλφους της και απαντώντας σ’ερωτήσεις μας, μας συστήνετε.

Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά

  1. Κυρία Πλυτά αυτή η θεατρική σεζόν σας βρίσκει ενεργή θεατρικά, θέλετε να μας μιλήσετε για την εξαιρετική θεατρική παραγωγή στην οποία συμμετέχετε;

Αυτή η θεατρική σεζόν είναι, για μένα, γεμάτη από θεατρικά δώρα καθώς έχω την χαρά και την τιμή να συμμετέχω σε παραγωγές που έχουν, κατά την προσωπική μου άποψη, μεγάλο ενδιαφέρον, καλλιτεχνικά. Μία από αυτές  είναι η παράσταση “Ντίβες_backstage” που έγραψε και  σκηνοθετεί η Έφη Γεωργάκη και παίζεται από το Σάββατο 9/3 και κάθε Σάββατο και  Κυριακή στο θέατρο Εύπολις-art στον Νέο Κόσμο. Πραγματεύεται την ιστορία τριών γυναικών (ντίβες του θεάτρου) που εξαιτίας ενός ξαφνικού γεγονότος αναγκάζονται να  μοιραστούν το ίδιο καμαρίνι. Στην σχέση τους παρεισφρύουν ίντριγκες, ανταγωνισμοί, παιχνίδια εξουσίας  μέσα από τα  οποία ανακαλύπτουν ότι τις ενώνει ένα κοινό παρελθόν αλλά και ο έρωτας για τον ίδιο άντρα. Πάνω στη σκηνή βλέπουμε τρεις διαφορετικές γυναίκες, πολύπλοκες, ενδιαφέρουσες προσωπικότητες  να μιλούν μέσα από ρόλους, να κάνουν πρόβα, να αμφιταλαντεύονται διαρκώς ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, στην λογική και την παράνοια, τον ρεαλισμό και την ποίηση, το παρελθόν και το παρόν. Η παραγωγή αυτή είναι, επιπλέον, μια αξιόλογη συνάντηση ανθρώπων καθώς η συνεργασία τόσο με  τις άλλες δύο  ηθοποιούς, την Εύα Κεχαγιά  και  την Μαρία  Μανωλοπούλου, όσο και με την Ε.Γεωργάκη που σκηνοθετεί και τον Νίκο Γιάννακα από το Εύπολις που υπογράφει την παραγωγή, είναι άψογη.

  1. Είναι ένα κείμενο που μας μεταφέρει στον κόσμο του θεάματος ;

Είναι ένα  κείμενο που κατοπτρίζει, πρώτα πρώτα, μεγάλη και βαθιά αγάπη για τον λόγο καθώς εμπεριέχει εμβόλιμα τριανταένα αποσπάσματα από την παγκόσμια δραματουργία και λογοτεχνία. Στην καρδιά του έργου, δηλαδή, βλέπουμε τις τρεις πρωταγωνίστριες, την Ρίτα, την Λίζα και την Ολίβια να ξεδιπλώνουν τους εαυτούς τους μέσα από κείμενα των Σαίξπηρ, Ίψεν, Ανούιγ, Τ.Ουίλιαμς ή στίχους του Χριστιανόπουλου ή του Παλαμά.

Έπειτα, το έργο δίνει την ευκαιρία στον θεατή να κρυφοκοιτάξει τι γίνεται μέσα  στον κόσμο των καμαρινιών και σε όλα αυτά που συμβαίνουν πίσω από τη σκηνή. Εκεί, υπάρχει σίγουρα πολλή μαγεία, λάμψη, ομορφιά, φιλαρέσκεια αλλά και κόντρες, χειρισμός, εγωισμός, ανάγκη για επικράτηση…

  1. Ποιο από τα τριάντα εμβόλιμα αποσπάσματα της παγκόσμιας δραματουργίας και λογοτεχνίας θα ξεχωρίζατε μέσα από το κείμενο του έργου;

Θα ξεχώριζα ένα απόσπασμα από την Αντιγόνη του Ανούιγ που εμπεριέχεται στον ρόλο  της Ολίβιας την οποία υποδύομαι εγώ. Λέει λοιπόν εκεί «μ’αηδιάζετε όλοι με την περίφημη ευτυχία σας, με την περίφημη  ζωή  σας που πρέπει να την αγαπάμε. Ζητάτε μια μικρούλα πιθανότητα ευτυχίας για κάθε μέρα, και δεν ζητάτε τίποτα  άλλο». Μέσα σε λίγες αράδες συνοψίζεται η τάση  των ανθρώπων να επικεντρώνονται στα επιπόλαια, τα εύκολα και τα καθημερινά, αναβάλλοντας έτσι να ορθώσουν το ανάστημά τους και να παλέψουν για αξίες και ιδέες με πραγματικό νόημα ζωής.

  1. Ποιος ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;

Αχ, είναι τόσοι πολλοί… εν πολλή συντομία, θα αναφέρω τον Στρίνμπεργκ, τον Άλμπυ, Μπέκετ, Πίντερ, τον Μάτεσι, την Αναγνωστάκη και βέβαια τον Ευρυπίδη από τους έλληνες τραγικούς ποιητές.

«ΚΑΘΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ|»

«ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΡΑΜΑ|»

  1. Με ποιο κριτήριο αποφασίζετε σε ποια θεατρική παράσταση θα συμμετέχετε;

Το πρώτο κριτήριο με το οποίο αξιολογώ μια δουλειά είναι να ταιριάζει στην προσωπική μου αισθητική, ούτως ώστε να υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας για να μπορέσει να προκύψει η εξέλιξη, καλλιτεχνικά, μέσα από την εμπιστοσύνη και την ομαδική δουλειά. Για μένα επίσης παίζουν πάντα ρόλο οι άνθρωποι… Λατρεύω τους ανθρώπους που παθιάζονται με τη δουλειά τους, που έχουν όραμα στην τέχνη, ευγένεια και πολιτισμό…

  1. Πόσο αγαπά ο κόσμος το θέατρο στην Ελλάδα;

Νομίζω, αποδεδειγμένα, πολύ, αυτό φαίνεται από την πληθώρα των θεάτρων στην πόλη, το πόσες πολλές είναι οι θεατρικές δουλειές που γίνονται αφειδώς αλλά και το γεγονός ότι το θεατρικό κοινό ήταν και παραμένει πολύ μεγάλο. Άλλωστε το θέατρο είναι στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας με έντονο κοινωνικό ρόλο, πράγμα που φαίνεται ακόμη πιο έντονα σε εποχές κρίσης όπως αυτή που διανύουμε.

  1. Απογοητεύεστε όταν δεν γεμίζει το θέατρο;

Φυσικά. Με στενοχωρεί. Νοιάζομαι να κόβει εισιτήρια η παράσταση στην οποία συμμετέχω γιατί πιστεύω πολύ στις δουλειές που κάνω. Με νοιάζει να έχω δουλέψει, να έχω κάτι να πω και μου δίνει μεγάλη χαρά όταν αυτό σου επιστρέφεται από τον θεατή.

  1. Υπάρχει ποιοτικό θέατρο;

Υπάρχουν αισθητικά κριτήρια και είναι ενδιαφέρουσα, καλλιτεχνικά, και η καταστρατήγησή τους. Υπάρχουν πολλές επιλογές. Υπάρχουν έργα εγνωσμένης πνευματικής αξίας που μιλούν για ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο μέσα στην πορεία των αιώνων. Υπάρχει όμως και η  κατάλληλη στιγμή για το κάθε τι. Η τέχνη δεν είναι  μονόδρομος. Ο καθένας επιλέγει τι είδους θέατρο επιθυμεί να δει.

  1. Κοιτάζοντας κάποιος το βιογραφικό σας θα δει πόσο ιδιαίτερες σπουδές έχετε κάνει…

Έχω σπουδάσει Μεθοδολογία Ιστορία και Θεωρία της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχω Μεταπτυχιακό Δίπλωμα  στην Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων στο   ΕΑΠ και σπουδές στο Θέατρο κι έχω επίσης εργαστεί στην εκπαίδευση και σε άλλα αντικείμενα, με το θέατρο να με κερδίζει πάντα, σε όλες τις φάσεις της ζωής μου.

  1. Με την μεγάλη σκηνοθέτιδα Μαρία Πλυτά έχετε κάποια σχέση ;

Με την Μαρία Πλυτά την πρώτη γυναίκα σκηνοθέτη του Ελληνικού Κινηματογράφου, δεν μας ενώνει καμία συγγένεια, παρά μόνο η ευτυχής συγκυρία του να μοιραζόμαστε το ίδιο όνομα. Και είναι τιμή μου το όνομά μου να παραπέμπει σε μια τέτοια πολυσχιδή προσωπικότητα που στις, εξαιρετικά δύσκολες για τον ελληνικό κινηματογράφο, εποχές τις δεκαετίας του ’50 και του ’60 επέδειξε ένα πολύ σημαντικό έργο.

(ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ ..ΘΑΥΜΑΖΩ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ)

  1. Ζήλεψες συνάδελφο σου για δουλειές που έχει κάνει ;

Θαύμασα θα το έλεγα εγώ…γιατί ο θαυμασμός μπορεί να με πάει πιο πέρα ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη, ενώ η ζήλεια όχι.  Και ναι, θαυμάζω δουλειές και ευκαιρίες που έχουν δοθεί σε συναδέλφους και συνεχίζω να δουλεύω πολύ, ώστε να προσεγγίσω τους ποθούμενους ρόλους και τις συνεργασίες που ονειρεύομαι.

  1. Ένιωσες ποτέ τα σύνορα της Ελλάδας μικρά;

Δεν νοιώθω μικρά τα σύνορα της Ελλάδας, ούτε γεωγραφικά, ούτε πολιτισμικά, απεναντίας μάλιστα. Θεωρώ ότι ζούμε σε μία χώρα με εξαιρετική φυσική ομορφιά και μεγάλο πνευματικό πλούτο, ο οποίος όμως περιορίζεται από τις αγκυλώσεις της έλλειψης ευελιξίας και της στοχευμένης ανάπτυξης. Υπάρχει πολύς χώρος για την ανάδειξη της πολιτισμικής αξίας της χώρας και της  σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, ο οποίος όμως καταστρατηγείται  από την έλλειψη  στόχων και προγράμματος για την επίτευξή τους.