Μαρία Μουστάκα: Μια γλυκιά μητέρα που «σταζει δηλητήριο»


Μια καλή μανούλα, μια καλή ηθοποιός η Μαρία Μουστάκα μιλά στο site μας για την αισιοδοξία , την πιθανότητα να αλλάζει επάγγελμα, τις ερωτικές σκηνές στις οποίες συμμετέχει, την τελευταία ταινία του Μακρίδη, το «Αψινθιον-δηλητήριο» του θεάτρου Σκάλα και πολλά άλλα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑ

Μαρία μου,ο Φεβρουάριος σε βρίσκει να «μονολογείς» στο Θέατρο Σκάλα;

Έτσι ακριβώς. Έχουμε πρεμιέρα στις 10 Φεβρουαρίου με το εξαιρετικό έργο της κυρίας  Μαίης Σεβαστοπούλου «Το τέλος δε αυτής  πικρών ως αψίνθιο οξύ ως μάχαιρα δίστομος.» και λόγο του ότι είναι μακρύς και δύσκολος τίτλος, κρατήσαμε το «Αψίνθιον=Δηλητήριο». Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της κυρίας Μόνικας Μελέκκη, χορογραφίες της Ρόζα-Μαρία Πάντζη, σκηνικά του κύριου Γιώργου Αχιλλέως,  μουσική του κύριου Λευτέρη Μοσχοβία και  φωτισμός από τον κύριο Miroslav Stanchev.

Όσο αφορά το θεατρικό είναι, 4 νεαρά κορίτσια βρίσκονται σε ένα μετα-χώρο θανάτου όπου έρχονται αντιμέτωπες με τη ζωή και το θάνατό τους. Είναι εξαναγκασμένες να διηγούνται στο διηνεκές την ιστορία τους, είναι εξαναγκασμένες μ’ένα τρόπο να την ζουν ξανά και ξανά. Μιλούν η μια στην άλλη για την «πικρή ως αψίνθιο» περιπέτεια της ζωή τους ως το «οξύ ως μάχαιρα» τέλος της. Το έργο καταπιάνεται με θέματα τρομακτικά και ταυτόχρονα οικεία. Θέματα της διπλανής πόρτας που ή ακόμα και δικά μας.

Μαζί μου στη σκηνή είναι η Αριάνα Ιωάννου, Χρυστάλλα Καλλένου, Ελένη Οροκληνιώτη και σε κάποιες στιγμες μας «συνοδεύει» και η κυρία Ρόζα-Μαρία Πανταζή.

 

Σύντομα όμως θα σε δούμε στις οθόνες των κινηματογράφων. Θες να μας πεις πώς πότε και γιατί θα σε δούμε στις οθόνες των κινηματογράφων;

Συμμετείχα στην τελευταία κωμωδία του κύριου Στράτου Μαρκίδη, «Μαζί τα Φάγαμε», όπου έχει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στην Ελλάδα στις 22 Φεβρουαρίου

Μαρία μου, ως ηθοποιός ποια η άποψη σου για τις βραζιλιάνικες σειρές;

Είναι γνωστό ότι η μεγαλύτερη πλειοψηφία των τηλεθεατών αρέσκεται στις σαπουνόπερες. Οπότε γιατί όχι και εγώ;

Από ποια ηλικία φανταζόσουν τον εαυτό σου ηθοποιό;

Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι να μασκαρεύομαι και να μεταμορφώνομαι μέχρι την ηλικία των 5 όπου ξεκίνησα το νηπιαγωγείο και έπρεπε πια να ντύνομαι «κανονικά» σαν τα άλλα παιδάκια στο σχολείο. Παρατηρούσα και υποδυόμουν. Το έβρισκα και το βρίσκω ακόμα και σήμερα τόσο μαγικό όλο αυτό.

Ο ρόλος της μητέρας πόσο εύκολος είναι για εσένα;

Είναι ο μεγαλύτερος, ο πιο βαρύς και δύσκολος ρόλος που μου δόθηκε ποτέ. Ταυτόχρονα όμως είναι ο πιο υπέροχος, ο πιο μαγικός και πιο σπουδαίος.

Θα δεχόσουν το παιδάκι σου να παίξει σε κάποια σειρά ή θεατρική παράσταση μαζί σου;

Θα ήταν χαρά μου αν τύχαινε κάτι τέτοιο, φτάνει να το ήθελε και το παιδί. Δεν θα της επέβαλα ποτέ κάτι που δεν θέλει να κάνει η ίδια.

Πόσο εύκολες είναι οι ερωτικές σκηνές για μια γυναίκα ηθοποιό;

Θεωρώ ότι είτε γυναίκα ηθοποιός είναι, είτε άντρας, η δυσκολία είναι η ίδια. Μπορεί να υπάρξουν στιγμές που ο ηθοποιός θα νοιώσει άβολα σίγουρα. Διότι εκείνη τη στιγμή, υπάρχει γύρω σου και ολόκληρο συνεργείο.  Οπότε, απαιτείται σεβασμός, σοβαρότητα και σωστή συνεργασία από όλους (όχι μόνον από αυτόν που έχεις απέναντί σου), για να μπορέσει να βγει ένα σωστό αποτέλεσμα.

Δεν σε φόβιζε ,το τι προοπτικές και ποια εξέλιξη θα είχες ως ηθοποιός; 

Το επάγγελμα του ηθοποιού στην Κύπρο, σίγουρα δεν έχει τις προοπτικές που έχει σε μεγαλύτερες χώρες του εξωτερικού. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι εκ των προτέρων, οπότε γνωρίζουμε και τι να περιμένουμε. Η λέξη «φόβος» γενικώς δεν υπάρχει και τόσο πολύ στο λεξιλόγιο μου. Έμαθα να τολμώ στη ζωή μου. Με την  «τόλμη» είναι σαν να κάνεις βουτιά σε ένα ορμητικό ποτάμι. Δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει. Οπότε αφήνω τη ροή να με παρασύρει και να με πάει όπου με πάει. Το σύμπαν ξέρει. Και του έχω εμπιστοσύνη.

Θα έλεγες είσαι η παραδοσιακή γυναίκα –δηλαδή αυτή που θα καθαρίσει μόνη της θα μαγειρέψει θα ψωνίσει κλπ;

Ναι! Κανονικότατα όμως! Και μου αρέσει κιόλας

Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος , οι δυσκολίες που πέρασες με την υγεία σου νιώθεις πως άλλαξαν τον χαρακτήρα σου;

Έχω τα πάνω μου, έχω και τα κάτω μου. Είναι μέρες που είμαι ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος στον κόσμο και είναι άλλες μέρες που συμβαίνει το αντίθετο. Ανάλογα με τα φεγγάρια μου που λένε.  Η περιπέτεια με την υγεία μου έπαιξε ρόλο στο να αναθεωρήσω κάποια πράγματα και κάποια άλλα να τα δω διαφορετικά αλλά δεν πιστεύω πως άλλαξε τον χαραχτήρα μου.

Σκέφτηκες να κάνεις και κάποιο άλλο επαγγελματικό βήμα εκτός της υποκριτικής;

Όχι. Προς το παρόν τουλάχιστον.

Με ποιο ή ποια συνάδελφο σου νιώθεις πιο πολύ δεμένη; 

Με την Παρασκευή Αναστασίου και τον Λουκά Λουκά. Αυτούς τους δύο ανθρώπους, δεν τους θεωρώ μόνο συνάδελφους και φίλους μου, αλλά οικογένεια μου πια. Με τον Λουκά μας συνδέει μια φιλία 10 χρόνων τώρα. Μοιραστήκαμε πολλά! Και καλά και άσχημα. Η Παρασκευή πάλι μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία 3 χρόνια αλλά λες και ήταν εκεί όλη μου την ζωή. Δεθήκαμε από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.