Διογένης: “Το μόνο που φοβάμαι είναι ο εαυτός μου…”


«Εγώ δηλώνω τρελός» λέει  ο Διογένης στο τραγούδι του αλλά καθόλου τρελές δεν είναι οι απαντήσεις που δίνει στις ερωτησούλες που του κάναμε.  Παντρεύοντας το χιούμορ με την ειλικρίνεια  μας μιλά για τις εμφανίσεις του στο πλευρό του Χρήστου Χολίδη, το νέο του κομμάτι που έχει κυκλοφορήσει, τη σχέση του με το αντίθετο φύλο και πολλά άλλα…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑ

Διογένη μου, η  φετινή χρονιά σε βρίσκει στο THE VOICE live stage της Θεσσαλονίκης με τον Χρήστο Χολίδη;

Ναι , είναι ένα σχήμα που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.  Με το Χρήστο Χολίδη  τυχαίνει να γνωριζόμαστε χρόνια . Μέχρι στιγμής το σχήμα πάει  πάρα πολύ καλά και συνεχίζουμε δυναμικά…

Πως είναι αλήθεια να συνεργάζεσαι μ ’έναν σπουδαίο καλλιτέχνη όπως τον Χρήστο Χολίδη;

Είναι ένας καλλιτέχνης που με  που τον βλέπεις έχεις να κερδίσεις πολλά πράγματα. Είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει. Από καλλιτέχνες, όπως ο Χρήστος Χολίδης εμείς, πρέπει να παίρνουμε πράγματα και να βελτιωνόμαστε.

Τελευταία, σε ακούμε στα ραδιόφωνα να δηλώνεις «τρελός». Θες να μας πεις δυο λόγια για αυτή σου την  δήλωση;  

Ναι , δηλώνω τρελός  αλλά για πάρτη της… και γενικά δηλαδή  δηλώνω τρελός  αλλά ….(γέλια} . To «εγώ δηλώνω τρελός » είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο φίλος μου ο Αδαμος με τον Χρήστο Γκιούρας . Το  συγκεκριμένο κομμάτι το  κυκλοφορήσαμε όταν εμφανιζόμουνα στο νυκτερινό κέντρο Καραμέλα στην Αθήνα .Τώρα, «τρελός» είμαι ανάλογα την ώρα και τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου. Έτσι και αλλιώς,  όλοι έχουμε μέσα μας λίγη τρέλα, απλά, πρέπει να προσέχουμε πως την βγάζουμε προς τα έξω, δεν πρέπει να ξεπερνούμε κάποια όρια. Δεν πρέπει η «τρέλα» μας να  ενοχλεί  την ζωή των άλλων .

Ετοιμάζεις και κάποιο άλλο κομμάτι ;

Ναι , μόλις κυκλοφόρησε το νέο μου κομμάτι το  «Σ’ευχαριστώ» σε μουσική του Βασίλης Γαβριηλίδη και στίχους του Θάνου Παπανικολάου.

Τι σε «τραβάει» στη  Θεσσαλονίκη;

Εγώ το πόσο ωραία είναι η Θεσσαλονίκη,  το κατάλαβα όταν έφυγα από αυτή. Στη Θεσσαλονίκη  οι άνθρωποι είναι ζεστοί, φιλόξενοι και  χαλαροί. Είναι μια πόλη στην οποία βρίσκεις τα πάντα. Για να είμαι όμως ειλικρινής αγαπώ πολύ και την  Αθήνα. Όταν πάω Αθήνα μαγεύομαι και ξεχνώ τη Θεσσαλονίκη και όταν πάω στη Θεσσαλονίκη ξεχνάω την Αθήνα.

Θα μείνεις και άλλο στη Θεσσαλονίκη;

Αυτό εξαρτάται από το κατά πόσο θα προκύψουν και άλλες καλές συνεργασίες. Όμως,  για να με ειλικρινής μου λείπει η Αθήνα και θα ήθελα να πάω εκεί να ξαναδουλέψω.

Κύπρο θα κατέβεις καθόλου;

Ναι, μάλλον το καλοκαίρι.

Στην Κύπρο έχεις ξαναέρθει ;  

Ναι, πριν πολλά χρόνια, με τον Νίκο Κουρκούλη και την Κέλλυ Κελεκίδου.

Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι και να μην περιοριστείς σε κάποια μαθήματα μουσικής;

Πρώτα έγινα τραγουδιστής και μετά πήγα σε ωδείο. Μια μέρα , τραγουδούσα  κάπου,  με είδαν κάποιοι,  τους άρεσα και με παρότρυναν να ασχοληθώ με το τραγούδι. Τότε, συνειδητοποίησα τη μαγεία της μουσική. Από τότε ψάχνω συνεχώς και  βρίσκω  τρόπους για να βελτιώνομαι κάθε μέρα όλο και περισσότερο.

Λένε πως μια  από τις ωραιότερες απολαύσεις της ζωής είναι το φαγητό, εσύ τι λες;

Πως συμφωνώ και πως τρώω και εγώ πολύ…

Ποιο το αγαπημένο σου φαγητό, ποια η μεγαλύτερη σου παρανομία;

Α! δεν είναι μια, είναι πολλές  τι να σου πως; Πίτσες, μακαρονάδες, γύρο… τα πάντα

Όμως πρέπει να γυμνάζεσαι, γιατί διατήρησε;

Ναι,  παίζω μπάσκετ,  πάω γυμναστήριο και έτσι κρατιέμαι. Από μικρός ασχολούμουν με τον αθλητισμό.

Δεν σκέφτηκες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον μπάσκετ;

Όχι, με κέρδισε η μουσική.

Μαγειρεύεις;

Ναι

Ποια η σπεσιαλιτέ σου;

Τα βραστά αυγά…(γέλια). Κοίτα όταν λέω .μαγειρεύω, μαγειρεύω κάτι πολύ πολύ απλό όσο για να γεμίσω το στομάχι μου…(γέλια)

Με το αντίθετο φύλο πως τα πας;

Είναι δύσκολο να  καταλάβεις αν σε θέλει πραγματικά. Οι κατακτήσεις με την δουλειά αυξάνονται αλλά δεν ξέρω αν είναι για εμένα ή λόγο της δουλειάς.

Ναι, αλλά πώς μπορείς να το διακρίνεις αυτό;  

Προσπαθώ από κάποια μικρά σημάδια.  Γενικά όμως,  τις γυναίκες τις θαυμάζω, τις αγαπώ και από εκεί και πέρα βλέπουμε. Μελλοντικά,  θα ήθελα να κάνω οικογένεια και παιδιά.

Αν έπρεπε να δώσεις τον τίτλο κάποιου τραγουδιού στη ζωή σου ποιος θα ήταν αυτός;

Το «δεν την φοβάμαι τη ζωή» του Αντώνη Ρέμου.

Είσαι δηλαδή άνθρωπος δυναμικός και αισιόδοξος  που δεν τα βάζει κάτω στα δύσκολα;

Ναι,  γιατί πιστεύω πως όταν πέφτεις πρέπει να σηκώνεσαι και τρέχεις.  Στα δύσκολα πρέπει ν’ αντέχεις. Το μόνο που φοβάμαι είναι ο εαυτός μου…

Θα  έκανες ντουέτο με ένα  ήδη γνωστό συνάδελφο σου ή κάποιον που τώρα κάνει τα πρώτα βήματα του στον χώρο;

Εξαρτάται από το κομμάτι τώρα αν έπρεπε να πάω με κάποιο γνωστό θα ήθελα τον Γιάννη Πάριο είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω και αγαπώ.