by Νίκος Παπασταύρου | 18/04/2019 16:00
[1]
Θα έλεγε κανείς πως είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους κύπριους καλλιτέχνες . Ένας ερμηνευτής που φέρεται με ένα πολύ «ευγενικό» τρόπο στην μουσική. Ένας μουσικός που δεν τολμά να μελοποιήσει ποιήματα μεγάλων ποιητών μιας και θεωρεί πως για να το κάνεις αυτό χρειάζεται «νηστεία και προσευχή». Αλλά τολμά να μας προσφέρει όμορφες βραδιές με μουσική μέσα από το πλούσιο πρόγραμμα των συναυλιών του αλλά και μια νέα δισκογραφική με κύπριους και έλληνες συναδέλφους.
Συνέντευξη στη Στέλλα Παπά
Στις 21 του Απρίλη θα επαναλάβουμε αυτή τη φορά στο δημοτικό θέατρο Στροβόλου, τη μουσικοθεατρική παράσταση «μιας βαλίτσας τα πολύτιμα κιτάπια» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Χατζηστυλλή και τη συμμετοχή μιας πλειάδας συνεργατών: της ηθοποιού Γαλάτειας Ζήνωνος, της ερασιτεχνικής ομάδας των αντιδρώντων, της σχολής χορού «ρύμβος» και της δωδεκαμελούς παιδικής χορωδίας δημοτικού σχολείου Χρυσελεούσας υπό την καθοδήγηση του Αχιλλέα Τσαγγαρίδη.
Σε όλες τις πιο πάνω παραστάσεις έχω την μόνιμη και ασφαλή παρουσία των μουσικών μου υπό την διεύθυνση του Φώτη Μουσουλίδη.
Μέσα στον Ιούλιο μαζί με τη χορωδία της Δερύνειας υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Καλογήρου θα τιμήσουμε τον στιχουργό Μάνο Ελευθερίου. Στο αφιέρωμα αυτό θα συμμετέχει και η Ρίτα Αντωνοπούλου.
Τα ρεμπέτικα τραγούδια σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο κόσμος για μένα ήταν τα πρώτα μου ακούσματα. Μ’ αυτά έμαθα να τραγουδώ και να χειρίζομαι τη φωνή μου. Η μητέρα μου, η οποία έχει εξαιρετική φωνή, μου τραγουδούσε τα αγαπημένα της τραγούδια και χωρίς να το επιδιώξει μ’ έκανε να τα καταλάβω και να τ’ αγαπήσω.
Νομίζω ότι θα ήταν τουλάχιστον άδικο να υποστηρίξω ένα ποιητή ή ένα ποίημα. Θεωρώ ότι ως έθνος, ευτυχήσαμε να έχουμε πολλούς και σημαντικούς ποιητές και όχι μόνον, οι οποίοι πέραν της αυτονόητης πνευματικής ανάτασης που μας προσφέρουν τα έργα τους, αποτελούν αναμφίβολα ένα ασφαλές καταφύγιο στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Της αποδόμησης των αξιών και της οικονομικοκοινωνικής κρίσης.
[2]
Αφού μιλήσαμε πριν για αξίες, θα σας πω ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μια απ’ αυτές τις αναλλοίωτες, τις καλά θωρακισμένες αξίες. Το εκτόπισμα του έργου του, αλλά και της προσωπικότητας του, δε μπορεί παρά να προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό. Αυτός και αρκετοί άλλοι σπουδαίοι, αποτελούν την προίκα μας για την οποία θα πρέπει να καμαρώνουμε!
Έχω λόγω καταγωγής, μια ιδιαίτερη αδυναμία στον μέγιστο Λυσιώτη ποιητή Παύλο Λιασίδη.
Το θέλω πολύ, αλλά δεν το τολμώ. Η ποίηση για να μελοποιηθεί χρειάζεται «νηστεία και προσευχή» κι εγώ θεωρώ πως ακόμα «αμαρτάνω». Τουλάχιστον επί του παρόντος δεν μπορώ να το πράξω. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποτε το κατορθώσω.
Μπορεί να σας φανεί κοινότοπο, αλλά ο τρόπος που δουλεύω για να παρουσιάσω κάτι, δε μου επιτρέπει να ξεχωρίζω παραστάσεις ή συνεργασίες. Αυτά που κάνω είναι προσωπικές επιλογές. Συνεπώς συναισθηματικά είμαι «δεμένος» με όλες τις δουλειές μου. Θεωρώ ότι όλες είναι ιδιαίτερες γιατί όλες είναι ευτυχισμένες συνεργασίες.
[3]
Αν ρωτήσετε τους συνεργάτες μου να σας πουν τι αγαπούν ή τι μισούν σε μένα, θα λάβετε μια παρόμοια απάντηση. Συγκεντρωτικός! Αυτό με χαρακτηρίζει, καλώς ή κακώς. Θέλω κι επιδιώκω να έχω τον απόλυτο έλεγχο των εκδηλώσεων στις οποίες συμμετέχω γιατί αυτό που καταθέτω μέσα από την τέχνη μου, είναι μια προσωπική άποψη κι αισθητική. Αυτό γίνεται βεβαίως με συνεργασία, αλλά τον τελικό λόγο τον έχω εγώ. Και βεβαίως η επιλογή των τραγουδιών είναι εκ των ων ουκ άνευ, δική μου.
Η δισκογραφική δουλειά είναι άλλο ένα χρήσιμο εργαλείο. Είναι ένα όχημα για να μεταφέρεις καινούργια πράγματα. Να επικοινωνήσεις με τον κόσμο σ’ ένα ακόμα πιο προσωπικό επίπεδο και βεβαίως να κριθείς γι’ αυτό. Είναι μια διαδικασία κατά βάσιν δημιουργική και καθόλα γοητευτική. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα είμαστε έτοιμοι να την παρουσιάσουμε μετά το Πάσχα. Σ’ αυτή συμμετέχουν σημαντικοί Κύπριοι κι Ελλαδίτες συνάδελφοι με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Με τους υπέροχους αυτούς καλλιτέχνες, εκτός από το γεγονός ότι κολυμπάμε στα ίδια μουσικά νερά, έχουμε φιλικές σχέσεις τις οποίες αναπτύξαμε τα τελευταία 27 χρόνια που εγώ κάνω αυτή τη δουλειά. Γνωριστήκαμε, με αποδέχτηκαν, μ’ έβαλαν στην παρέα τους, τραγουδήσαμε μαζί σε συναυλίες και νυχτερινούς χώρους και τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να συνεργαστούμε και δισκογραφικά. Ευλογία!
Ανυπερθέτως ή όπως πολύ ωραία λέμε στην κυπριακή διάλεκτο, ακατάγνωτα!
[4]
Source URL: https://www.music.net.cy/dimitris-fanis-me-ta-rempetika-ematha-na-tragoydo/
Copyright ©2024 music.net.cy unless otherwise noted.